Bronisława Sperczyńska: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 19: | Linia 19: | ||
'''Bronisława Sperczyńska''' - Pseud. Gruba, Bronka | '''Bronisława Sperczyńska''' - Pseud. Gruba, Bronka | ||
Urodziła się [[10 marca]] [[1902]] r. w [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowie Górniczej]] w wielodzietnej rodzinie robotniczej Antoniego i Marii z d. Kulesza. Gdy miała 10 lat, została usunięta ze szkoły powszechnej, ponieważ ojciec Bronisławy został skazany na karę więzienia jako więzień polityczny. Po 3 latach pobytu w więzieniu zmarł, a nastoletnia Bronisława zmuszona była pójść do pracy. Pracowała jako introligator w dąbrowskich drukarniach, początkowo u Stanisława Świeckiego, a od [[1920]] r. w drukarni Lewickiego. W roku [[1922]] poznała Bronisława Wróblewskiego, działacza Komunistycznej Partii Polski, za którego wyszła za mąż. Po dwóch latach pożycia mąż Sperczyńskiej został aresztowany i skazany za działalność komunistyczną na 6 lat więzienia. W tym czasie ich mieszkanie było oddane całkowicie do użytku partyjnego, często ukrywano w nim broń i propagandowe broszury, stanowiło ponadto bezpieczne schronienie dla prześladowanych i ściganych przez policję komunistów. Choć sama Sperczyńska w tym okresie do partii nie należała, to w pełni akceptowała zarówno działalność męża, jak i udostępnianie swojego lokum na potrzeby partii. W [[1925]] r. została aresztowana i osadzona | Urodziła się [[10 marca]] [[1902]] r. w [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowie Górniczej]] w wielodzietnej rodzinie robotniczej Antoniego i Marii z d. Kulesza. Gdy miała 10 lat, została usunięta ze szkoły powszechnej, ponieważ ojciec Bronisławy został skazany na karę więzienia jako więzień polityczny. Po 3 latach pobytu w więzieniu zmarł, a nastoletnia Bronisława zmuszona była pójść do pracy. Pracowała jako introligator w dąbrowskich drukarniach, początkowo u Stanisława Świeckiego, a od [[1920]] r. w drukarni Lewickiego. W roku [[1922]] poznała Bronisława Wróblewskiego, działacza Komunistycznej Partii Polski, za którego wyszła za mąż. Po dwóch latach pożycia mąż Sperczyńskiej został aresztowany i skazany za działalność komunistyczną na 6 lat więzienia. W tym czasie ich mieszkanie było oddane całkowicie do użytku partyjnego, często ukrywano w nim broń i propagandowe broszury, stanowiło ponadto bezpieczne schronienie dla prześladowanych i ściganych przez policję komunistów. Choć sama Sperczyńska w tym okresie do partii nie należała, to w pełni akceptowała zarówno działalność męża, jak i udostępnianie swojego lokum na potrzeby partii. W [[1925]] r. została aresztowana i osadzona | ||
w więzieniu w Sieradzu. Spędziła w nim dwa lata. Po wyjściu z więzienia, Sperczyńska zaczęła działać w Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom, wstąpiła do KPP i podjęła pracę w drukarni w [[Będzin|Będzinie]]. W [[1933]] r. została ponownie aresztowana za działalność komunistyczną i osadzona na dwa lata więzienia do Katowic. Na wolności, od [[1935]] r., dorywczo pracowała znów w będzińskiej drukarni. Spędziła w niej także trzy pierwsze lata wojny. Z powodu ogólnego wyczerpania i poważnej choroby serca, będących następstwem pobytów w więzieniu, niewiele wówczas angażowała się w działalność polityczną. Krótko przed wrześniem [[1939]] r. udzielała się w Kole Kobiet przy PPS. Między [[1943]] a [[1945]] r. była zatrudniona jako robotnica w [[Huta Bankowa|Hucie Bankowej]] w [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowie Górniczej]]. Po okupacji, zaraz wstąpiła do Polskiej Partii Robotniczej i podjęła pracę w Centralnych Warsztatach Elektrycznych w [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowie Górniczej]], najpierw jako robotnica, kontrolerka markowni, pracownica kosztów własnych, w końcu kierownik Wydziału Personalnego. Awansowała w [[1949]] r. i została mianowana kierownikiem Biura Personalnego w Zjednoczeniu Biur Projektowo-Montażowych w Katowicach. Dnia [[1 czerwca]] [[1950]] r. została skierowana do pracy w Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w [[Będzin|Będzinie]] na stanowisku sekretarza. Na tym stanowisku pracowała do [[1 sierpnia]] [[1951]] r. Kolejny rok przepracowała w charakterze sekretarza Propagandy Komitetu Powiatowego PZPR w [[Będzin|Będzinie]]. | w więzieniu w Sieradzu. Spędziła w nim dwa lata. Po wyjściu z więzienia, Sperczyńska zaczęła działać w Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom, wstąpiła do KPP i podjęła pracę w drukarni w [[Będzin|Będzinie]]. W [[1933]] r. została ponownie aresztowana za działalność komunistyczną i osadzona na dwa lata więzienia do Katowic. Na wolności, od [[1935]] r., dorywczo pracowała znów w będzińskiej drukarni. Spędziła w niej także trzy pierwsze lata wojny. Z powodu ogólnego wyczerpania i poważnej choroby serca, będących następstwem pobytów w więzieniu, niewiele wówczas angażowała się w działalność polityczną. Krótko przed wrześniem [[1939]] r. udzielała się w Kole Kobiet przy PPS. Między [[1943]] a [[1945]] r. była zatrudniona jako robotnica w [[Huta "Bankowa" (Dąbrowa Górnicza)|Hucie Bankowej]] w [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowie Górniczej]]. Po okupacji, zaraz wstąpiła do Polskiej Partii Robotniczej i podjęła pracę w Centralnych Warsztatach Elektrycznych w [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowie Górniczej]], najpierw jako robotnica, kontrolerka markowni, pracownica kosztów własnych, w końcu kierownik Wydziału Personalnego. Awansowała w [[1949]] r. i została mianowana kierownikiem Biura Personalnego w Zjednoczeniu Biur Projektowo-Montażowych w Katowicach. Dnia [[1 czerwca]] [[1950]] r. została skierowana do pracy w Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w [[Będzin|Będzinie]] na stanowisku sekretarza. Na tym stanowisku pracowała do [[1 sierpnia]] [[1951]] r. Kolejny rok przepracowała w charakterze sekretarza Propagandy Komitetu Powiatowego PZPR w [[Będzin|Będzinie]]. | ||
Od [[15 stycznia]] [[1953]] r. do listopada [[1954]] r. Sperczyńska pracowała na stanowisku Przewodniczącej Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w [[Czeladź|Czeladzi]]. Dalsze swoje życie zawodowe i prywatne Bronisława Sperczyńska związała z miastem [[Sosnowiec]]. Po przejściu na rentę aktywnie udzielała się społecznie. Działała m.in. w Polskim Komitecie Opieki Społecznej, była radną Miejskiej Rady Narodowej. Została wpisana do Księgi Zasłużonych dla miasta [[Sosnowiec|Sosnowca]]. Za wyróżniającą się pracę społeczną i zawodową została odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Orderem Sztandaru Pracy I klasy. Zmarła [[26 stycznia]] [[1992]] r. w [[Sosnowiec|Sosnowcu]], pochowana została na cmentarzu przy ul. Smutnej. | Od [[15 stycznia]] [[1953]] r. do listopada [[1954]] r. Sperczyńska pracowała na stanowisku Przewodniczącej Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w [[Czeladź|Czeladzi]]. Dalsze swoje życie zawodowe i prywatne Bronisława Sperczyńska związała z miastem [[Sosnowiec]]. Po przejściu na rentę aktywnie udzielała się społecznie. Działała m.in. w Polskim Komitecie Opieki Społecznej, była radną Miejskiej Rady Narodowej. Została wpisana do Księgi Zasłużonych dla miasta [[Sosnowiec|Sosnowca]]. Za wyróżniającą się pracę społeczną i zawodową została odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Orderem Sztandaru Pracy I klasy. Zmarła [[26 stycznia]] [[1992]] r. w [[Sosnowiec|Sosnowcu]], pochowana została na cmentarzu przy ul. Smutnej. | ||
Wersja z 20:58, 15 sty 2013
| Zagłębiowskie Biogramy | |
| |
| Imię i nazwisko | Bronisława Sperczyńska |
| Data i miejsce urodzenia | 10 marca 1902 Dąbrowa Górnicza |
| Data i miejsce śmierci | 26 stycznia 1992 Sosnowiec |
| Miejsce spoczynku | Sosnowiec |
| Zawód | działaczka komunistyczna |
Bronisława Sperczyńska - Pseud. Gruba, Bronka Urodziła się 10 marca 1902 r. w Dąbrowie Górniczej w wielodzietnej rodzinie robotniczej Antoniego i Marii z d. Kulesza. Gdy miała 10 lat, została usunięta ze szkoły powszechnej, ponieważ ojciec Bronisławy został skazany na karę więzienia jako więzień polityczny. Po 3 latach pobytu w więzieniu zmarł, a nastoletnia Bronisława zmuszona była pójść do pracy. Pracowała jako introligator w dąbrowskich drukarniach, początkowo u Stanisława Świeckiego, a od 1920 r. w drukarni Lewickiego. W roku 1922 poznała Bronisława Wróblewskiego, działacza Komunistycznej Partii Polski, za którego wyszła za mąż. Po dwóch latach pożycia mąż Sperczyńskiej został aresztowany i skazany za działalność komunistyczną na 6 lat więzienia. W tym czasie ich mieszkanie było oddane całkowicie do użytku partyjnego, często ukrywano w nim broń i propagandowe broszury, stanowiło ponadto bezpieczne schronienie dla prześladowanych i ściganych przez policję komunistów. Choć sama Sperczyńska w tym okresie do partii nie należała, to w pełni akceptowała zarówno działalność męża, jak i udostępnianie swojego lokum na potrzeby partii. W 1925 r. została aresztowana i osadzona w więzieniu w Sieradzu. Spędziła w nim dwa lata. Po wyjściu z więzienia, Sperczyńska zaczęła działać w Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom, wstąpiła do KPP i podjęła pracę w drukarni w Będzinie. W 1933 r. została ponownie aresztowana za działalność komunistyczną i osadzona na dwa lata więzienia do Katowic. Na wolności, od 1935 r., dorywczo pracowała znów w będzińskiej drukarni. Spędziła w niej także trzy pierwsze lata wojny. Z powodu ogólnego wyczerpania i poważnej choroby serca, będących następstwem pobytów w więzieniu, niewiele wówczas angażowała się w działalność polityczną. Krótko przed wrześniem 1939 r. udzielała się w Kole Kobiet przy PPS. Między 1943 a 1945 r. była zatrudniona jako robotnica w Hucie Bankowej w Dąbrowie Górniczej. Po okupacji, zaraz wstąpiła do Polskiej Partii Robotniczej i podjęła pracę w Centralnych Warsztatach Elektrycznych w Dąbrowie Górniczej, najpierw jako robotnica, kontrolerka markowni, pracownica kosztów własnych, w końcu kierownik Wydziału Personalnego. Awansowała w 1949 r. i została mianowana kierownikiem Biura Personalnego w Zjednoczeniu Biur Projektowo-Montażowych w Katowicach. Dnia 1 czerwca 1950 r. została skierowana do pracy w Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Będzinie na stanowisku sekretarza. Na tym stanowisku pracowała do 1 sierpnia 1951 r. Kolejny rok przepracowała w charakterze sekretarza Propagandy Komitetu Powiatowego PZPR w Będzinie. Od 15 stycznia 1953 r. do listopada 1954 r. Sperczyńska pracowała na stanowisku Przewodniczącej Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Czeladzi. Dalsze swoje życie zawodowe i prywatne Bronisława Sperczyńska związała z miastem Sosnowiec. Po przejściu na rentę aktywnie udzielała się społecznie. Działała m.in. w Polskim Komitecie Opieki Społecznej, była radną Miejskiej Rady Narodowej. Została wpisana do Księgi Zasłużonych dla miasta Sosnowca. Za wyróżniającą się pracę społeczną i zawodową została odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Orderem Sztandaru Pracy I klasy. Zmarła 26 stycznia 1992 r. w Sosnowcu, pochowana została na cmentarzu przy ul. Smutnej.
Źródło: http://www.muzeum-saturn.czeladz.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=317&Itemid=106
