Michał Adam Skarbiński: Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiZagłębie
(Utworzył nową stronę „'''Michał Adam Skarbiński''' (1903-1997), inżynier mechanik, wybitny specjalista przemysłu lotniczego i odlewniczego, profesor Politechniki Łódzkiej i Politechnik...”)
 
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez jednego użytkownika)
Linia 1: Linia 1:
'''Michał Adam Skarbiński''' (1903-1997), inżynier mechanik, wybitny specjalista przemysłu lotniczego i odlewniczego, profesor Politechniki Łódzkiej i Politechniki Warszawskiej.
{{Biogram infobox
|imię i nazwisko = '''Michał Adam Skarbiński'''
|pseudonim =
|grafika =
|opis grafiki =
|podpis =
|data urodzenia = [[10 kwietnia]] [[1903]]
|miejsce urodzenia = [[Grodziec (Będzin)|Grodźiec]]
|imię przy narodzeniu =
|data śmierci = [[5 lutego]] [[1997]]
|miejsce śmierci = Warszawa
|przyczyna śmierci =
|miejsce spoczynku =
|zawód = inżynier mechanik, wybitny specjalista przemysłu lotniczego i odlewniczego, profesor
|odznaczenia =
|www =
}}


Urodził się [[10 kwietnia]] [[1903]] roku w [[Grodziec (Będzin)|Grodźcu]] (ob. dzielnicy Będzina) w rodzinie Jakuba Mariana Skarbińskiego i Marii z Krajewskich
'''Michał Adam Skarbiński''' - (ur. [[10 kwietnia]] [[1903]] r., w [[Grodziec (Będzin)|Grodźcu]], zm. [[5 lutego]] [[1997]] r., w Warszawie), inżynier mechanik, wybitny specjalista przemysłu lotniczego i odlewniczego, profesor Politechniki Łódzkiej i Politechniki Warszawskiej.


W roku 1921 ukończył Gimnazjum im. Stanisława Staszica w Warszawie. Podjął studia na Wydziale Mechanicznym Sekcji Lotniczej Politechniki Warszawskiej, które ukończył w czerwcu 1926 roku. Odbył dwuletni staż zawodowy we Francji, w wytwórniach płatowców Blèriota, Farmana i Proteza, a także w fabryce silników lotniczych Lorraine – Dietrich.  
==Rodzina==
Pochodzi z rodziny Jakuba Mariana Skarbińskiego i Marii z Krajewskich. Ożenił się ([[1935]]) z Anielą Junosza-Janiszewską. Z tego związku narodził się syn Jerzy,  także inżynier mechanik, absolwent Politechniki Warszawskiej.


==Edukacja==
W roku [[1921]] ukończył Gimnazjum im. Stanisława Staszica w Warszawie. Podjął studia na Wydziale Mechanicznym Sekcji Lotniczej Politechniki Warszawskiej, które ukończył w czerwcu [[1926]] roku. Odbył dwuletni staż zawodowy we Francji, w  wytwórniach płatowców Blèriota, Farmana i Proteza, a także w fabryce silników lotniczych Lorraine – Dietrich.
==Praca==
'''Podlaska Wytwórnia Samolotów'''<br>
Po powrocie do Polski podjął pracę w Podlaskiej Wytwórni Samolotów, na stanowisku kierownika Wydziału Studium. „Był odpowiedzialny za warsztat prototypów oraz za prowadzenie badań samolotów zarówno na ziemi jak i w locie”. Były to samoloty takie jak: PWS-5, PWS-8, PWS-50, PWS-52, PWS-10, PWS-11, PWS-12, PWS-20 oraz PWS-21. W tym czasie odbył także przeszkolenie w zakresie pilotażu samolotów „(...) w miejscowym Klubie Lotniczym PWS (...)”.
Po powrocie do Polski podjął pracę w Podlaskiej Wytwórni Samolotów, na stanowisku kierownika Wydziału Studium. „Był odpowiedzialny za warsztat prototypów oraz za prowadzenie badań samolotów zarówno na ziemi jak i w locie”. Były to samoloty takie jak: PWS-5, PWS-8, PWS-50, PWS-52, PWS-10, PWS-11, PWS-12, PWS-20 oraz PWS-21. W tym czasie odbył także przeszkolenie w zakresie pilotażu samolotów „(...) w miejscowym Klubie Lotniczym PWS (...)”.
   
   
W latach 1930-1936 pracował w Towarzystwie Przemysłowym Zakładów Mechanicznych Lilpop, Rau i Loewenstein w Warszawie jako kierownik odlewni stali, żeliwa, brązów oraz metali lekkich a także szef laboratorium.
'''Towarzystwo Przemysłowe Zakładów Mechanicznych Lilpop, Rau i Loewenstein w Warszawie''' <br>
W związku z rozbudową przemysłu lotniczego w ramach Centralnego Okręgu Przemysłowego COP przeniósł się do Państwowych Zakładów Lotniczych w Warszawie, gdzie objął stanowisko kierownika budowy nowych samolotów bombowych. Uczestniczył tam „(...) w przygotowaniach technologii produkcji takich samolotów prototypowych jak: bombowy PZL P-37 „Łoś”, rozpoznawczo – bombowy PZL P-42 (...), pasażerski PZL-44 „Wicher” i wstępnych pracach przy samolotach myśliwskich PZL P-38 „Wilk” oraz PZL P-50 „Jastrząb” ”. Następnie został kierownikiem działu uruchomienia produkcji seryjnej samolotów „Łoś”.  
W latach [[1930]] - [[1936]] pracował w Towarzystwie Przemysłowym Zakładów Mechanicznych Lilpop, Rau i Loewenstein w Warszawie jako kierownik odlewni stali, żeliwa, brązów oraz metali lekkich a także szef laboratorium.  


'''Państwowe Zakłady Lotnicze w Warszawie''' <br>
W związku z rozbudową przemysłu lotniczego w ramach Centralnego Okręgu Przemysłowego COP przeniósł się do Państwowych Zakładów Lotniczych w Warszawie, gdzie objął stanowisko kierownika budowy nowych samolotów bombowych. Uczestniczył tam „(...) w przygotowaniach technologii produkcji takich samolotów prototypowych jak: bombowy PZL P-37 „Łoś”, rozpoznawczo – bombowy PZL P-42 (...), pasażerski PZL-44 „Wicher” i wstępnych pracach przy samolotach myśliwskich PZL P-38 „Wilk” oraz PZL P-50 „Jastrząb”. Następnie został kierownikiem działu uruchomienia produkcji seryjnej samolotów „Łoś”.
'''Wytwórnia Płatowców nr 2 Państwowych Zakładów Lotniczych w Mielcu''' <br>
Kolejnym miejscem pracy M. A. Skarbińskiego była Wytwórnia Płatowców nr 2 Państwowych Zakładów Lotniczych w Mielcu. Pełnił tam funkcję dyrektora technicznego.  
Kolejnym miejscem pracy M. A. Skarbińskiego była Wytwórnia Płatowców nr 2 Państwowych Zakładów Lotniczych w Mielcu. Pełnił tam funkcję dyrektora technicznego.  
Michał Skarbiński aktywnie działał w Związku Polskich Inżynierów Lotniczych; w roku 1937 pełnił funkcję jego prezesa.
Michał Skarbiński aktywnie działał w Związku Polskich Inżynierów Lotniczych; w roku [[1937]] pełnił funkcję jego prezesa.
 
==Okres II wojny światowej==
'''Praca w Zarządzie Miejskim w Warszawie'''<br>
W czasie okupacji w latach [[1940]] - [[1942]] zatrudniony był w Zarządzie Miejskim w Warszawie.
 
'''Działalność edukacyjna'''<br>
W latach [[1942]] - [[1944]] wykładał w Państwowej Szkole Metaloznawczo-Odlewniczej II stopnia oraz w Państwowej Szkole Budowy Maszyn II stopnia.


W czasie okupacji w latach 1940-1942 zatrudniony był w Zarządzie Miejskim w Warszawie, natomiast w latach 1942-1944 wykładał w Państwowej Szkole Metaloznawczo-Odlewniczej II stopnia oraz w Państwowej Szkole Budowy Maszyn II stopnia.
'''Działalność patriotyczna''' <br>
Podczas drugiej wojny światowej był żołnierzem Armii Krajowej, pseudonim „Marian”. Podczas wojny był zastępcą szefa, a następnie szefem Działu Przemysłu Lotniczego ZWZ-AK, stanowiącego część Wydziału Przemysłu Wojennego.


Od 1945 r., tuż po wyzwoleniu, przez okres dwóch lat pracował „(...) w komisjach przejmujących i uruchamiających zakłady lotnicze w Mielcu, Rzeszowie, Warszawie oraz na Dolnym Śląsku”. W latach 1945-1946 był naczelnikiem wydziału w Centralnym Zarządzie Przemysłu Metalowego.
==Okres po II wojnie światowej==
Następnie podjął pracę na Politechnice Łódzkiej Był wybitnym specjalistą w dziedzinie technologii wytwarzania maszyn, obróbki bezwiórowej oraz mechanizacji odlewnictwa. W roku 1946 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a we wrześniu 1957 - profesora zwyczajnego. Do roku 1961 był profesorem zwyczajnym Politechniki Łódzkiej, a później - Politechniki Warszawskiej.  
Od [[1945]] r., tuż po wyzwoleniu, przez okres dwóch lat pracował „(...) w komisjach przejmujących i uruchamiających zakłady lotnicze w Mielcu, Rzeszowie, Warszawie oraz na Dolnym Śląsku”. W latach [[1945]] - [[1946]] był naczelnikiem wydziału w Centralnym Zarządzie Przemysłu Metalowego.  


W latach 1965-1969 pełnił funkcję prorektora  ds. nauki PW. Michał Skarbiński szczycił się członkostwem w „(...) Komitecie Budowy Maszyn oraz Komitecie Metalurgii Polskiej Akademii Nauk”. Był autorem licznych publikacji o charakterze naukowym, opiekunem i promotorem wielu prac inżynierskich, magisterskich oraz doktorskich. W roku 1993 został uhonorowany doktoratem honoris causa Politechniki Łódzkiej.  
'''Działalność edukacyjna'''<br>
Następnie podjął pracę na Politechnice Łódzkiej. Był wybitnym specjalistą w dziedzinie technologii wytwarzania maszyn, obróbki bezwiórowej oraz mechanizacji odlewnictwa. W roku [[1946]] uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a we wrześniu [[1957]] - profesora zwyczajnego. Do roku [[1961]] był profesorem zwyczajnym Politechniki Łódzkiej, a później - Politechniki Warszawskiej.  


Michał Skarbiński zapisał piękną kartę dobrego Polaka i gorącego patrioty; uczestniczył w wojnie z bolszewikami w roku 1920 w oddziale łączności, a podczas drugiej wojny światowej był żołnierzem Armii Krajowej, pseudonim „Marian”. Podczas wojny był zastępcą szefa, a następnie szefem Działu Przemysłu Lotniczego ZWZ-AK, stanowiącego część  Wydziału Przemysłu Wojennego.
W latach [[1965]] - [[1969]] pełnił funkcję prorektora ds. nauki PW. Michał Skarbiński szczycił się członkostwem w „(...) Komitecie Budowy Maszyn oraz Komitecie Metalurgii Polskiej Akademii Nauk”. Był autorem licznych publikacji o charakterze naukowym, opiekunem i promotorem wielu prac inżynierskich, magisterskich oraz doktorskich. W roku [[1993]] został uhonorowany doktoratem honoris causa Politechniki Łódzkiej.  
Michał Skarbiński ożenił się (1935) z Anielą Junosza-Janiszewską. Z tego związku narodził się syn Jerzy,  także inżynier mechanik, absolwent Politechniki Warszawskiej.


==Śmierć==
Michał Skarbiński zmarł [[5 lutego]] [[1997]] roku w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu powązkowskim, w Warszawie, obok [[Jakub Marian Skarbiński|ojca Jakuba Mariana]], stryja Stanisława Mariana oraz dalszych krewnych z rodziny Skarbińskich i Żychlińskich. Co ciekawe na jego nagrobku oprócz tytułów naukowych i wzmianki o działalności wojskowej znajduje się również informacja o miejscu jego urodzenia.   
Michał Skarbiński zmarł [[5 lutego]] [[1997]] roku w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu powązkowskim, w Warszawie, obok [[Jakub Marian Skarbiński|ojca Jakuba Mariana]], stryja Stanisława Mariana oraz dalszych krewnych z rodziny Skarbińskich i Żychlińskich. Co ciekawe na jego nagrobku oprócz tytułów naukowych i wzmianki o działalności wojskowej znajduje się również informacja o miejscu jego urodzenia.   
Michał Skarbiński zapisał piękną kartę dobrego Polaka i gorącego patrioty; uczestniczył w wojnie z bolszewikami w roku [[1920]] w oddziale łączności.


''Biogram opracowali: '''Dorota Starościak i Dariusz Majchrzak'''''
''Biogram opracowali: '''Dorota Starościak i Dariusz Majchrzak'''''


==Bibliografia==
==Bibliografia==
*T. Chwałczyk, A. Glass, [[Samoloty PWS]], Warszawa 1990
*T. Chwałczyk, A. Glass, ''Samoloty PWS'', Warszawa 1990
*P. Wasilewski, Skarbiński Michał, [w:] [[Słownik Biograficzny  Techników Polskich]], tom 12
*P. Wasilewski, Skarbiński Michał, [w:] ''Słownik Biograficzny  Techników Polskich'', tom 12
*W. Grabowski, ''Delegatura Rządu Rzeczypospolitej na Kraj'', Warszawa 1995
*W. Grabowski, ''Delegatura Rządu Rzeczypospolitej na Kraj'', Warszawa 1995

Aktualna wersja na dzień 13:30, 8 lip 2012

Zagłębiowskie Biogramy
Imię i nazwisko Michał Adam Skarbiński
Data i miejsce urodzenia 10 kwietnia 1903
Grodźiec
Data i miejsce śmierci 5 lutego 1997
Warszawa
Zawód inżynier mechanik, wybitny specjalista przemysłu lotniczego i odlewniczego, profesor

Michał Adam Skarbiński - (ur. 10 kwietnia 1903 r., w Grodźcu, zm. 5 lutego 1997 r., w Warszawie), inżynier mechanik, wybitny specjalista przemysłu lotniczego i odlewniczego, profesor Politechniki Łódzkiej i Politechniki Warszawskiej.

Rodzina

Pochodzi z rodziny Jakuba Mariana Skarbińskiego i Marii z Krajewskich. Ożenił się (1935) z Anielą Junosza-Janiszewską. Z tego związku narodził się syn Jerzy, także inżynier mechanik, absolwent Politechniki Warszawskiej.

Edukacja

W roku 1921 ukończył Gimnazjum im. Stanisława Staszica w Warszawie. Podjął studia na Wydziale Mechanicznym Sekcji Lotniczej Politechniki Warszawskiej, które ukończył w czerwcu 1926 roku. Odbył dwuletni staż zawodowy we Francji, w wytwórniach płatowców Blèriota, Farmana i Proteza, a także w fabryce silników lotniczych Lorraine – Dietrich.

Praca

Podlaska Wytwórnia Samolotów
Po powrocie do Polski podjął pracę w Podlaskiej Wytwórni Samolotów, na stanowisku kierownika Wydziału Studium. „Był odpowiedzialny za warsztat prototypów oraz za prowadzenie badań samolotów zarówno na ziemi jak i w locie”. Były to samoloty takie jak: PWS-5, PWS-8, PWS-50, PWS-52, PWS-10, PWS-11, PWS-12, PWS-20 oraz PWS-21. W tym czasie odbył także przeszkolenie w zakresie pilotażu samolotów „(...) w miejscowym Klubie Lotniczym PWS (...)”.

Towarzystwo Przemysłowe Zakładów Mechanicznych Lilpop, Rau i Loewenstein w Warszawie
W latach 1930 - 1936 pracował w Towarzystwie Przemysłowym Zakładów Mechanicznych Lilpop, Rau i Loewenstein w Warszawie jako kierownik odlewni stali, żeliwa, brązów oraz metali lekkich a także szef laboratorium.

Państwowe Zakłady Lotnicze w Warszawie
W związku z rozbudową przemysłu lotniczego w ramach Centralnego Okręgu Przemysłowego COP przeniósł się do Państwowych Zakładów Lotniczych w Warszawie, gdzie objął stanowisko kierownika budowy nowych samolotów bombowych. Uczestniczył tam „(...) w przygotowaniach technologii produkcji takich samolotów prototypowych jak: bombowy PZL P-37 „Łoś”, rozpoznawczo – bombowy PZL P-42 (...), pasażerski PZL-44 „Wicher” i wstępnych pracach przy samolotach myśliwskich PZL P-38 „Wilk” oraz PZL P-50 „Jastrząb”. Następnie został kierownikiem działu uruchomienia produkcji seryjnej samolotów „Łoś”.

Wytwórnia Płatowców nr 2 Państwowych Zakładów Lotniczych w Mielcu
Kolejnym miejscem pracy M. A. Skarbińskiego była Wytwórnia Płatowców nr 2 Państwowych Zakładów Lotniczych w Mielcu. Pełnił tam funkcję dyrektora technicznego. Michał Skarbiński aktywnie działał w Związku Polskich Inżynierów Lotniczych; w roku 1937 pełnił funkcję jego prezesa.

Okres II wojny światowej

Praca w Zarządzie Miejskim w Warszawie
W czasie okupacji w latach 1940 - 1942 zatrudniony był w Zarządzie Miejskim w Warszawie.

Działalność edukacyjna
W latach 1942 - 1944 wykładał w Państwowej Szkole Metaloznawczo-Odlewniczej II stopnia oraz w Państwowej Szkole Budowy Maszyn II stopnia.

Działalność patriotyczna
Podczas drugiej wojny światowej był żołnierzem Armii Krajowej, pseudonim „Marian”. Podczas wojny był zastępcą szefa, a następnie szefem Działu Przemysłu Lotniczego ZWZ-AK, stanowiącego część Wydziału Przemysłu Wojennego.

Okres po II wojnie światowej

Od 1945 r., tuż po wyzwoleniu, przez okres dwóch lat pracował „(...) w komisjach przejmujących i uruchamiających zakłady lotnicze w Mielcu, Rzeszowie, Warszawie oraz na Dolnym Śląsku”. W latach 1945 - 1946 był naczelnikiem wydziału w Centralnym Zarządzie Przemysłu Metalowego.

Działalność edukacyjna
Następnie podjął pracę na Politechnice Łódzkiej. Był wybitnym specjalistą w dziedzinie technologii wytwarzania maszyn, obróbki bezwiórowej oraz mechanizacji odlewnictwa. W roku 1946 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a we wrześniu 1957 - profesora zwyczajnego. Do roku 1961 był profesorem zwyczajnym Politechniki Łódzkiej, a później - Politechniki Warszawskiej.

W latach 1965 - 1969 pełnił funkcję prorektora ds. nauki PW. Michał Skarbiński szczycił się członkostwem w „(...) Komitecie Budowy Maszyn oraz Komitecie Metalurgii Polskiej Akademii Nauk”. Był autorem licznych publikacji o charakterze naukowym, opiekunem i promotorem wielu prac inżynierskich, magisterskich oraz doktorskich. W roku 1993 został uhonorowany doktoratem honoris causa Politechniki Łódzkiej.

Śmierć

Michał Skarbiński zmarł 5 lutego 1997 roku w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu powązkowskim, w Warszawie, obok ojca Jakuba Mariana, stryja Stanisława Mariana oraz dalszych krewnych z rodziny Skarbińskich i Żychlińskich. Co ciekawe na jego nagrobku oprócz tytułów naukowych i wzmianki o działalności wojskowej znajduje się również informacja o miejscu jego urodzenia.

Michał Skarbiński zapisał piękną kartę dobrego Polaka i gorącego patrioty; uczestniczył w wojnie z bolszewikami w roku 1920 w oddziale łączności.


Biogram opracowali: Dorota Starościak i Dariusz Majchrzak

Bibliografia

  • T. Chwałczyk, A. Glass, Samoloty PWS, Warszawa 1990
  • P. Wasilewski, Skarbiński Michał, [w:] Słownik Biograficzny Techników Polskich, tom 12
  • W. Grabowski, Delegatura Rządu Rzeczypospolitej na Kraj, Warszawa 1995
Źródło: „https://wikizaglebie.pl/index.php?title=Michał_Adam_Skarbiński&oldid=26129”