|
|
| (Nie pokazano 1 pośredniej wersji utworzonej przez tego samego użytkownika) |
| Linia 17: |
Linia 17: |
| }} | | }} |
|
| |
|
| '''Feliks Ankerstein''' (syn) Józef – Major Wojska Polskiego, oficer wywiadu. | | '''Feliks Ankerstein''' (ur. [[15 listopada]] [[1897]] r. w [[Czeladź|Czeladzi]] - [[Piaski (Czeladź)|Piaskach]], zm. [[1955]] r. w Londynie) major Wojska Polskiego, oficer wywiadu. |
| Urodził się 15 listopada 1897 roku w [[Czeladź|Czeladzi]] - [[Piaski (Czeladź)|Piaskach]] w rodzinie nauczycielskiej Feliksa i Janiny z Jankowskich. Po ukończeniu Szkoły Handlowej w [[Będzin|Będzinie]] [[1 września]] [[1914]] roku wstępuje do Legionów Polskich. Początkowo służy w batalionie kpt. L. Barbeckiego, następnie w III baonie Rydza-Śmigłego 1pp. Ranny w bitwie pod Raszną w sierpniu [[1915]] roku trafia do szpitala. Rekonwalescencja trwa do połowy marca [[1916]] roku po czym wraca do macierzystego batalionu. W lipcu [[1917]] roku kończy szkołę oficerską. Po kryzysie przysięgowym powraca do [[Zagłębie Dąbrowskie|Zagłębia Dąbrowskiego]] i rozpoczyna pracę w Polskiej Organizacji Wojskowej. Przez cały rok [[1918]] pełni funkcję Komendanta 4 obwodu V okręgu POW [[Dąbrowa Górnicza]]. W styczniu [[1919]] rozpoczyna służbę w Milicji Ludowej. W marcu tego roku wstępuje do 8 Batalionu Strzelców, obejmując dowodzenie kompanią. Bierze udział w bitwach pod Cieszewką, Podstarinką i Domaszewiczami, gdzie w kwietniu [[1919]] roku zostaje ranny. Kolejne rany odnosi dwa miesiące później pod Ordą. Po wyjściu ze szpitala trafia do batalionu zapasowego białostockiego pułku strzelców. W styczniu [[1920]] roku mianowany zostaje podporucznikiem a 4 miesiące później porucznikiem. Jesienią [[1920]] roku zgłasza się jako ochotnik do pracy plebiscytowej polskiej na terenie Górnego Śląska. W akcji tej czynnie uczestniczy jego ojciec. W domu Ankersteinów w [[Sosnowiec|Sosnowcu]] mieści się siedziba biura plebiscytowego dla Górnego Śląska. Ankerstein syn przyjmuje pseudonim „Butrym”. Organizacja bojowa skierowuje go do pracy w pow. tarnogórskim. Od listopada [[1920]] roku „Butrym” przygotowuje powiat pod względem wojskowym do przyszłego powstania. Kiedy w kwietniu [[1921]] roku rozkazem Dowództwa Obrony Plebiscytowej utworzone zostają Grupy Operacyjne na wypadek wybuchu przyszłego powstania, Ankerstein „Butrym” obejmuje dowodzenie I podgrupy powstańczej -Operacyjnej Grupy „Północ”. Podgrupa ta składająca się z powstańców pow. tarnogórskiego przyjmuje nazwę „Butrym” od pseudonimu swego dowódcy. Po wybuchu III powstania śląskiego „Butrym” ze swą grupą sprawnie przeprowadza rozbrojenie Niemców, następnie zajmuje Olesno i Gorzów Śląski oraz przygotowuje się do opanowania Kluczborka. Zamiaru tego podgrupa „Butrym” nie zrealizowała gdyż opór niemiecki wzrastał w miarę napływu pomocy z Rzeszy. W okresie całego III powstania dowodzona przez Butryma grupa toczy z Niemcami ciężkie walki na linii od Olesna do Zębowic, nie dając się wyprzeć z zajętych miejscowości. Postawę Ankersteina oceniło Dowództwo Powstańczej Grupy „Północ” po zakończeniu powstania, występując z wnioskiem o odznaczenie go Krzyżem Orderu Virtuti Militari.
| |
| Po powstaniu Ankerstein powraca do 79 p.p., gdzie obejmuje dowodzenie kompanią. W [[1922]] roku zostaje 1 oficerem Sztabu 20 Dywizji Piechoty, a w [[1928]] przechodzi do pracy w II Oddziale Sztabu Głównego, gdzie pozostaje do wybuchu II wojny światowej. Systematycznie awansuje – w [[1924]] roku otrzymuje stopień kapitana, a w [[1938]] roku – majora. W Sztabie Generalnym dostaje się do pracy w sekcji wywiadu. Pełni funkcję zastępcy szefa Oddziału II SG w Warszawie Edmunda Charaszkiewicza. Jako członek tajnej organizacji K – 7 ( Komitet Siedmiu) nadzorował i brał udział w tajnych operacjach m.in. w [[1928]] roku, w [[1938]] w aneksji Zaolzia, jesienią [[1938]] w prowadzonych wraz z Węgrami w Rusi Karpackiej. Po kampanii wrześniowej przez Rumunię gdzie pracuje w II Biurze Sekcji „R’ przedostaje się do Francji, a następnie do Anglii. Tam wstępuje [[1940]] roku do służby brytyjskiego wywiadu. Po zakończeniu wojny pozostaje na emigracji. Umiera w Londynie w [[1955]] roku. Feliks Ankerstein był odznaczony: Orderem Krzyża Virtuti Militari V Klasy i Krzyżem na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi Klasy I za udział w III powstaniu śląskim, czterokrotnie Krzyżem Walecznych , Krzyżem Niepodległości z Mieczami, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi.
| |
|
| |
|
| Źródło: http://www.muzeum-saturn.czeladz.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=323&Itemid=106 | | == Młodość i edukacja == |
| | Pochodzi z rodziny nauczycielskiej Feliksa i Janiny z Jankowskich. Po ukończeniu Szkoły Handlowej w [[Będzin]]ie [[1 września]] [[1914]] r. wstępuje do Legionów Polskich. |
| | |
| | == Służba wojskowa == |
| | Początkowo służy w batalionie kpt. L. Barbeckiego, następnie w III baonie Rydza-Śmigłego 1pp. Ranny w bitwie pod Raszną w sierpniu [[1915]] roku trafia do szpitala. Rekonwalescencja trwa do połowy marca [[1916]] r. po czym wraca do macierzystego batalionu. W lipcu [[1917]] r. kończy szkołę oficerską. |
| | |
| | == Powstanie Śląskie == |
| | W czasie III powstania śląskiego dowodził I podgrupą powstańczą, operującą na terenie powiatu tarnogórskiego. Za swoje działania otrzymał Krzyż Orderu Virtuti Militari. |
| | |
| | == II wojna światowa == |
| | Po kampanii wrześniowej przez Rumunię przedostał się do Francji, a następnie do Anglii, gdzie wstąpił do brytyjskiego wywiadu. |
| | |
| | == Emigracja i śmierć == |
| | Po zakończeniu wojny pozostał na emigracji w Londynie, gdzie zmarł w [[1955]] roku. |
| | |
| | == Odznaczenia == |
| | Był odznaczony m.in. Orderem Krzyża Virtuti Militari V Klasy, Krzyżem na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi Klasy I oraz Krzyżem Walecznych. |
| | |
| | == Źródło == |
| | * [http://www.muzeum-saturn.czeladz.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=323&Itemid=106 Muzeum Saturn - Feliks Ankerstein] |
|
| |
|
| [[Kategoria:Zagłębiowskie Biogramy|Ankerstein, Feliks]] | | [[Kategoria:Zagłębiowskie Biogramy|Ankerstein, Feliks]] |
| [[Kategoria:Ludzie urodzeni w Czeladzi|Ankerstein, Feliks]] | | [[Kategoria:Ludzie urodzeni w Czeladzi|Ankerstein, Feliks]] |
| [[Kategoria:Wojskowi|Ankerstein, Feliks]] | | [[Kategoria:Wojskowi|Ankerstein, Feliks]] |
Feliks Ankerstein (ur. 15 listopada 1897 r. w Czeladzi - Piaskach, zm. 1955 r. w Londynie) major Wojska Polskiego, oficer wywiadu.
Młodość i edukacja
Pochodzi z rodziny nauczycielskiej Feliksa i Janiny z Jankowskich. Po ukończeniu Szkoły Handlowej w Będzinie 1 września 1914 r. wstępuje do Legionów Polskich.
Służba wojskowa
Początkowo służy w batalionie kpt. L. Barbeckiego, następnie w III baonie Rydza-Śmigłego 1pp. Ranny w bitwie pod Raszną w sierpniu 1915 roku trafia do szpitala. Rekonwalescencja trwa do połowy marca 1916 r. po czym wraca do macierzystego batalionu. W lipcu 1917 r. kończy szkołę oficerską.
Powstanie Śląskie
W czasie III powstania śląskiego dowodził I podgrupą powstańczą, operującą na terenie powiatu tarnogórskiego. Za swoje działania otrzymał Krzyż Orderu Virtuti Militari.
II wojna światowa
Po kampanii wrześniowej przez Rumunię przedostał się do Francji, a następnie do Anglii, gdzie wstąpił do brytyjskiego wywiadu.
Emigracja i śmierć
Po zakończeniu wojny pozostał na emigracji w Londynie, gdzie zmarł w 1955 roku.
Odznaczenia
Był odznaczony m.in. Orderem Krzyża Virtuti Militari V Klasy, Krzyżem na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi Klasy I oraz Krzyżem Walecznych.
Źródło
