Zagórze (Sosnowiec): Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
|||
| Linia 32: | Linia 32: | ||
==Historia== | ==Historia== | ||
Zagórze wzmiankowane jest już w dokumencie z [[1228]] roku. Istnienie osady rycerskiej na tym terenie potwierdził w XV wieku Jan Długosz. | Zagórze wzmiankowane jest już w dokumencie z [[1228]] roku. Istnienie osady rycerskiej na tym terenie potwierdził w XV wieku [https://pl.wikipedia.org/wiki/Jan_Długosz Jan Długosz]. | ||
Właścicielami wsi byli wówczas Jan Zagórski z Zagórza i Jarocki z [[Sielec (Sosnowiec)|Sielca]]. W późniejszych wiekach miejscowość wielokrotnie zmieniała właścicieli, spośród których szczególnie upamiętniły się rodziny Mieroszewskich i Siemieńskich. | Właścicielami wsi byli wówczas Jan Zagórski z Zagórza i Jarocki z [[Sielec (Sosnowiec)|Sielca]]. W późniejszych wiekach miejscowość wielokrotnie zmieniała właścicieli, spośród których szczególnie upamiętniły się rodziny Mieroszewskich i Siemieńskich. | ||
Wersja z 09:42, 11 lis 2021
| |||
| |||
| Status | dzielnica | ||
| W granicach Sosnowca | od 1 czerwca 1975 | ||
| Kod pocztowy | 41-219 | ||
| Położenie na planie Sosnowca Położenie na planie Sosnowca | |||
Zagórze - północna dzielnica Sosnowca, licząca blisko 50 tysięcy mieszkańców przez co jest największą dzielnicą miasta.
Historia
Zagórze wzmiankowane jest już w dokumencie z 1228 roku. Istnienie osady rycerskiej na tym terenie potwierdził w XV wieku Jan Długosz.
Właścicielami wsi byli wówczas Jan Zagórski z Zagórza i Jarocki z Sielca. W późniejszych wiekach miejscowość wielokrotnie zmieniała właścicieli, spośród których szczególnie upamiętniły się rodziny Mieroszewskich i Siemieńskich.
Od lat 60. XIX wieku zarówno wieś, jak i powstały w okolicy przemysł węglowy stały się własnością kapitalistów niemieckich, a później francuskich. Do wsi należały przysiółki: Wola Zagórska, Pod Borem, Chechłów, a od początku XIX wieku także przyłączony przez Mieroszewskich folwark z osadą Brzezie (zwany Wańczykowem).
Zagórze należało do diecezji krakowskiej, parafii mysłowickiej, zaś od 1826 roku – do nowo-powstałej parafii w Niwce. Wzniesienie, dzięki staraniom i funduszom hr. Jadwigi Mieroszewskiej, w połowie XIX wieku kościoła pod wezwania św. Joachima pozwoliło utworzyć w 1852 roku w Zagórzu samodzielną parafię, która swym zasięgiem objęła znaczną część obecnego Sosnowca.
W 1908 roku wybudowano nowy kościół wykorzystując stary jako kruchtę.
Już w pierwszej połowie XIX istniała kopalnia węgla kamiennego. W latach 60. XIX wieku czynne były kopalnie "Wańczyków" i "Wincenty" należące do właścicieli majątku Jacka Siemieńskiego, a następnie Gustawa von Kramsty. W 1851 roku powstała kopalnia "Ignacy" przemianowana pod koniec XIX wieku na "Mortimer".
Jej właścicielami byli: J. Siemieński, G. von Kramsta (od 1864 roku), Towarzystwo Kopalń i Zakładów Hutniczych Sosnowieckich (od 1890 roku). Zatopiona w 1933 roku, przejściowo wznowiła wydobycie w okresie okupacji hitlerowskiej. Po wojnie łączona była okresowo z kopalnią "Klimontów" i "Porąbką". Obecnie nie istnieje.
W drugiej połowie XIX wieku czynna była w Zagórzu huta cynku "Paulina", zlikwidowana po I wojnie światowej. W 1915 roku część Zagórza (tzw. obszar dworski) przyłączono do Sosnowca. W dwudziestoleciu i w okresie powojennym aż do 1953 roku Zagórze było gminą, w roku następnym uzyskało status osiedla, a 1 stycznia1967 roku - miasta.
Po wprowadzeniu reformy administracyjnej zostało wchłonięte 1 czerwca 1975 roku przez organizm miejski Sosnowca, stanowiąc od tego czasu jedną z największych jego dzielnic. W latach 70. XX wieku Zagórze zmieniło wygląd - powstały tu osiedla mieszkaniowe dla kilkudziesięciu tysięcy osób, głównie robotników Huty Katowice (obecnie huta ArcelorMittal Poland oddział w Dąbrowie Górniczej).
Zobacz też
Bibliografia
Zagórze z lotu ptaka
<videoflash>ki7h8RnQKxM</videoflash>
