Włodzimierz Wójcik

Urodził się 29 maja 1932 r. w Będzinie-Łagiszy jako syn Andrzeja i Otylii z d. Nikodem. Po skończeniu szkoły średniej studiował polonistykę w Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1956 r. uzyskał tytuł magistra filologii polskiej. Doktoryzował się w 1968 (Krakowska Akademia Pedagogiczna im. Komisji Edukacji Narodowej), habilitował na Uniwersytecie Jagiellońskim (1979). W 1988 uzyskał tytuł profesora; w 1992 został profesorem zwyczajnym w Uniwersytecie Śląskim.

W 2012 roku będzie obchodził Jubileusz Osiemdziesięciolecia. Historyk literatury, krytyk, eseista, edytor. Mieszka w Sosnowcu. Współtwórca i Dziekan Wydziału Filologicznego UŚ, twórca Zakładu Literatury Współczesnej. Autor następujących książek:

• O „Granicy” Zofii Nałkowskiej (1971)
• Opowiadania Tadeusza Borowskiego (1972)
• Zofia Nałkowska (1973)
• Nadzieje i złudzenia ([[1978]), wyd. rozsz. Legenda Piłsudskiego w polskiej literaturze międzywojennej, 1987),
• Estetyzm, realizm, polityka (1981)
• Skamandryci i inni nad Sekwaną (1995)
• Pisarz i Komendant (1996)
• Józef Piłsudski w legendzie literackiej (1999),
• Staff i Różewicz (1999)
• W Polsce i na obczyźnie. Szkice o Zofii Romanowiczowej (2000)
• Powrót do Nałkowskiej (2004)
• Spotkania Zagłębiowskie (2006)
• Zagłębiowskie impresje (2006)
• Nasze polskie miesiące, nasze zagłębiowskie ścieżki (2008).

Członek wielu towarzystw naukowych, literackich (ZLP) i społeczno-kulturalnych. Jest członkiem założycielem Górnośląskiego Towarzystwa Literackiego, działaczem Towarzystwa Przyjaciół Będzina, naukowym konsultantem i aktywnym członkiem Stowarzyszenia Dzieciom Będzina Jest dożywotnim prezesem honorowym Będzińskiego Oddziału Stowarzyszenia Autorów Polskich, aktywnym członkiem Zagłębiowskiego Koła Genealogicznego. Otrzymał tytuł honorowego członka stowarzyszenia regionalnego Forum dla Zagłębia Dąbrowskiego.

Jako wybitny nauczyciel akademicki wypromował ponad 980 magistrów i 18 doktorów nauk. Opiniował wiele habilitacji oraz wniosków na tytuły profesorskie. Promotor doktoratu honoris causa przyznanego Tadeuszowi Różewiczowi przez Senat UŚ. Nagrody: Ministra Nauki (trzykrotnie), Rektora UJ i UŚ. (wielokrotnie), katowicka Nagroda Wojewódzka (dwukrotnie), nagroda Miasta Sosnowca za rok 2002, nagroda Miasta Będzina za rok 2009 (2010). Odznaczenia: m. in. Medal Komisji Edukacji Narodowej, Krzyż Kawalerski, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski i Order Świętego Stanisława I Klasy. Członek Zarządu Zagłębiowskiej Komandorii tego Orderu. Laureat Honorowej Nagrody Zagłębiowskiej Humanitas (2007). Od 2008 Członek Honorowy Kapituły tej Nagrody. Decyzją Senatu UŚ. otrzymał w roku 2009 tytuł Profesora Honorowego Uniwersytetu Śląskiego. Od 2010 roku ponownie jest w służbie akademickiej jako profesor zwyczajny Instytutu Dziennikarstwa Wyższej Szkoły Humanitas w Sosnowcu. Jego wykłady z cyklu „Główne nurty kultury polskiej i obcej XX i XXI wieku” gromadziły duże ilości słuchaczy.

Na łamach „Śląska”, „naszej ROTY”, „Nowego Zagłębia”, i w wielu periodykach regionalnych propaguje dorobek narodu polskiego w zakresie kultury i sztuki. Jako senior-humanista wspiera środowisko literacko-artystyczne Śląska i Zagłębia. Szczególnie są mu bliscy utalentowani członkowie Stowarzyszenia Twórców Kultury Zagłębia Dąbrowskiego, z którymi od lat się przyjaźni i współpracuje. Przez całe swoje życie pozostaje w stałym związku z gniazdem rodzinnym, Łagiszą, Będzinem, Ziemią Zagłębiowską. Ludzi z Zagłębia i przyjaciół Zagłębia traktuje jak swoją rodzinę. Dumny jest z tego, że w ciągu swojego życia przeszedł piechotą – często jako harcerz – wszystkimi drogami i ścieżkami Zagłębia, szczycącego się urodą przyrody i architektury. Trzy rzeczy są dla niego najważniejsze: 1. Rodzice, rodzina, ojczyzna i jej obywatele; 2. Szkoła, bo niesie światło wiedzy i przez nią wzbogaca świat; 3. Poezja, synonim sztuki i kultury, bo uwrażliwia nas na piękno i urodę świata, wyzwala siły artystycznej kreacji. Żyjąc Norwidem doskonale wiemy, że PIĘKNO JEST KSZTAŁTEM MIŁOŚCI…