Sielec (Sosnowiec): Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiZagłębie
(Dodanie: dzielnica infobox.)
Nie podano opisu zmian
Linia 14: Linia 14:
|zespół              =  
|zespół              =  
|założone            =  
|założone            =  
|w_granicach_miasta  = od 1902
|w_granicach_miasta  = od [[1902]]
|burmistrz            =
|burmistrz            =
|powierzchnia        =
|powierzchnia        =
Linia 28: Linia 28:
|galeria_commons      =  
|galeria_commons      =  
}}
}}
 
'''Sielec''' - od [[1902]] roku dzielnica miasta [[Sosnowiec|Sosnowiec]].  
'''Sielec''' - od [[1902]] roku dzielnica miasta Sosnowiec.  
Graniczy od północy ze [[Środula (Sosnowiec)|Środulą]] i [[Zagórze (Sosnowiec)|Zagórzem]], od wschodu z [[Klimontów (Sosnowiec)|Klimontowem]], od południa z [[Dańdówka (Sosnowiec)|Dańdówką]] i [[Dębowa Góra (Sosnowiec)|Dębową Górą]], od zachodu z [[Pogoń (Sosnowiec)|Pogonią]] i [[Śródmieście (Sosnowiec)|Śródmieściem]], a także z [[Ostra Góra (Sosnowiec)|Ostrą Górką]].
Graniczy od północy ze [[Środula (Sosnowiec)|Środulą]] i [[Zagórze (Sosnowiec)|Zagórzem]], od wschodu z Klimontowem, od południa z Dańdówką i Dębową Górą, od zachodu z [[Pogoń (Sosnowiec)|Pogonią]] i Śródmieściem, a także z Ostrą Górką.
Charakterystycznymi miejscem Sielca jest [[Zamek Sielecki w Sosnowcu|Zamek Sielecki]] wraz z przylegającym do niego [[Park Sielecki (Sosnowiec)|Parkiem Sieleckim]] oraz pozostały po byłej [[Kopalnia "Sosnowiec" (Sosnowiec)|kopalni "Sosnowiec"]] - szyb "Anna".
Charakterystycznymi miejscem Sielca jest [[Zamek Sielecki w Sosnowcu|Zamek Sielecki]] wraz z przylegającym do niego [[Park Sielecki (Sosnowiec)|Parkiem Sieleckim]] oraz pozostały po byłej kopalni "Sosnowiec" - szyb "Anna".


==Historia==
==Historia==
[[Plik:Sosnowiec zamek Sielecki 01.JPG|thumb|250px|Zamek Sielecki]]
[[Plik:Sosnowiec zamek Sielecki 01.JPG|thumb|250px|Zamek Sielecki]]
Sedlecz, Siedlce, Sielce - to prastare nazwy osady rycerskiej, położonej przy szlaku z Będzina do Mysłowic.  
[[Plik:Sielec-osiedle-01.jpg|thumb|250px|Blokowiska na osiedlu]]
[[Plik:Sielec-osiedle-02.jpg|thumb|250px|Blokowiska na osiedlu]]
Sedlecz, Siedlce, Sielce - to prastare nazwy osady rycerskiej, położonej przy szlaku z [[Będzin|Będzina]] do Mysłowic.  


Sielec jest bardzo starą osadą. O jego istnieniu dowiadujemy się z "Liber Beneficiorum" Jana Długosza, w którym napisane jest, że w [[1361]] roku Abraham z Goszyc zamienia z Ottonem z [[Pilica|Pilicy]] herbu Topór osadę Siedlecz na Witanowice. Długosz napisał również: "item ibi est praedium militare" (tłum.: jest tu także majętność rycerska).   
Sielec jest bardzo starą osadą. O jego istnieniu dowiadujemy się z "Liber Beneficiorum" Jana Długosza, w którym napisane jest, że w [[1361]] roku Abraham z Goszyc zamienia z Ottonem z [[Pilica|Pilicy]] herbu Topór osadę Siedlecz na Witanowice. Długosz napisał również: "item ibi est praedium militare" (tłum.: jest tu także majętność rycerska).   


Na przestrzeni długich dziejów wieś należała do wielu możnych rodów. Właścicielami Sielca byli m.in. podczaszy królewski Piotr Szafraniec, Wisław i Piotr z Mysłowic, Jaroccy, Minorowie, a w XVIII wieku Modrzewscy, Tęgoborscy, Zulińscy i Stojowscy.   
Na przestrzeni długich dziejów wieś należała do wielu możnych rodów. Właścicielami Sielca byli m.in. podczaszy królewski Piotr Szafraniec, Wisław i Piotr z Mysłowic, Jaroccy, Minorowie, a w XVIII wieku Modrzewscy, Tęgoborscy, Zulińscy i Stojowscy.   
Linia 45: Linia 46:
''"Pamiętnik Nauk i Umiejętności" z 1835 roku opisuje tą budowlę tak: "Jest on w kształcie kwadratu na bagnach i niedostępnych topielach zbudowany". Dzikie zarośla, a szczególnie drzewa wiązowe nadzwyczajnej wielkości otaczają go w koło. Musiał być niegdyś warowny, bo głębokie fossy wodą napełnione i most łyżwowy nie w innym celu mogły być stawione. Po wszystkich rogach zamku i w środku od południa są baszty ; w północnej zaś stronie kaplica z wieżą dosyć wyniosła, w której jeszcze dzwonek wisi. Mury dookoła opatrzone są strzelnicami, a pod całym zamkiem istnieją dotąd wyborne i suche piwnice, z mnóstwem różnych kryjówek i lochów do tajemnych wycieczek z warowni. Wpływ czasu, nieprzyjaciół najazdy, a najbardziej pożary, mocno zniszczyły ten zamek.Ogólna ozdoba starożytnej budowy, piękność rzeźby i innych wyrobów sztuki, zwiedzającego te zwaliska podziwem przejmuje. Starzy ludzi mówią, że zamek sielecki przez Templariuszów był zbudowany, którzy tu swe siedliska założywszy od najazdów obronę mieli, a w kaplicy nabożeństwa swe odprawiali. Mówią też niektórzy, że za ich pamięci było przy bramie więzienie w ziemii."''
''"Pamiętnik Nauk i Umiejętności" z 1835 roku opisuje tą budowlę tak: "Jest on w kształcie kwadratu na bagnach i niedostępnych topielach zbudowany". Dzikie zarośla, a szczególnie drzewa wiązowe nadzwyczajnej wielkości otaczają go w koło. Musiał być niegdyś warowny, bo głębokie fossy wodą napełnione i most łyżwowy nie w innym celu mogły być stawione. Po wszystkich rogach zamku i w środku od południa są baszty ; w północnej zaś stronie kaplica z wieżą dosyć wyniosła, w której jeszcze dzwonek wisi. Mury dookoła opatrzone są strzelnicami, a pod całym zamkiem istnieją dotąd wyborne i suche piwnice, z mnóstwem różnych kryjówek i lochów do tajemnych wycieczek z warowni. Wpływ czasu, nieprzyjaciół najazdy, a najbardziej pożary, mocno zniszczyły ten zamek.Ogólna ozdoba starożytnej budowy, piękność rzeźby i innych wyrobów sztuki, zwiedzającego te zwaliska podziwem przejmuje. Starzy ludzi mówią, że zamek sielecki przez Templariuszów był zbudowany, którzy tu swe siedliska założywszy od najazdów obronę mieli, a w kaplicy nabożeństwa swe odprawiali. Mówią też niektórzy, że za ich pamięci było przy bramie więzienie w ziemii."''


Z początkiem XIX wieku Sielec przeszedł w ręce niemieckie. Należał do pruskiego generała Schimmelpfeniga von der Oye (1802-1814), księcia Ludwika zu Anhalt-Coethen (do 1836 roku), Szarloty von Stolberg-Wernigerode, a od [[1856]] roku do hrabiego [[Jan Renard|Jana Renard]].
Z początkiem XIX wieku Sielec przeszedł w ręce niemieckie. Należał do pruskiego generała Schimmelpfeniga von der Oye ([[1802]]-[[1814]]), księcia Ludwika zu Anhalt-Coethen (do [[1836]] roku), Szarloty von Stolberg-Wernigerode, a od [[1856]] roku do hrabiego [[Jan Renard|Jana Renard]].
 
Już w [[1806]] roku uruchomiono w Sielcu kopalnię węgla kamiennego pod nazwą [[Kopalnia "Nadzieja Ludwika" (Sosnowiec)|"Nadzieja Ludwika"]], która zapoczątkowała na tym terenie rozwój przemysłu górniczego. Czynna do [[1864]] roku należała do dziedziców majątku Sielce-Modrzejów. Ponownie uruchomiona przez spadkobierców hrabiego Renarda pod nazwą "Ludwik" eksploatowana była z przerwami do [[1906]] roku.


W latach 70. XIX wieku powstała kopalnia "Fanny". Właściwy jej rozwój przypada na lata 80. (wybudowanie szybów wydobywczych "Eulenburg" i "Renard"). Kopalnia była własnością spadkobierców hrabiego Renarda, a następnie utworzonego przez nich Gwarectwa, w którym większość udziałów posiadał kapitał francuski. W [[1883]] roku kopalnię przemianowano na "Renard", od [[1946]] roku nosiła nazwę [[Kopalnia "Sosnowiec" (Sosnowiec)|Kopalnia "Sosnowiec"]]. i była wiodącym zakładem wydobywczym w okolicy. Obecnie nie istnieje. W [[1881]] roku pojawił się tu również przemysł hutniczy za sprawą budowy na granicy z Konstantynowem [[Huta "Katarzyna" (Sosnowiec)|huty "Katarzyna"]]. Ostatnim sołtysem Sielca był [[Antoni Dziedzic]].
Już w [[1806]] roku uruchomiono w Sielcu kopalnię węgla kamiennego pod nazwą [[Kopalnia "Nadzieja Ludwika" (Sosnowiec)|"Nadzieja Ludwika"]], która zapoczątkowała na tym terenie rozwój przemysłu górniczego. Czynna do [[1864]] roku należała do dziedziców majątku Sielce-Modrzejów. Ponownie uruchomiona przez spadkobierców hrabiego [[Jan Renard|Renarda]] pod nazwą "Ludwik" eksploatowana była z przerwami do [[1906]] roku.


W latach 70. XIX wieku powstała [[Kopalnia "Fanny" (Sosnowiec-Sielec)|kopalnia "Fanny"]]. Właściwy jej rozwój przypada na lata 80. (wybudowanie szybów wydobywczych "Eulenburg" i "Renard"). Kopalnia była własnością spadkobierców hrabiego [[Jan Renard|Renarda]], a następnie utworzonego przez nich [[Gwarectwo „Hrabia Renard”|Gwarectwa]], w którym większość udziałów posiadał kapitał francuski. W [[1883]] roku kopalnię przemianowano na "Renard", od [[1946]] roku nosiła nazwę [[Kopalnia "Sosnowiec" (Sosnowiec)|Kopalnia "Sosnowiec"]] i była wiodącym zakładem wydobywczym w okolicy. Obecnie nie istnieje. W [[1881]] roku pojawił się tu również przemysł hutniczy za sprawą budowy na granicy z [[Konstantynów (Sosnowiec)|Konstantynowem]] [[Huta "Katarzyna" (Sosnowiec)|huty "Katarzyna"]]. Ostatnim sołtysem Sielca był [[Antoni Dziedzic]].


==Galeria==
==Galeria==
Linia 68: Linia 68:


==Bibliografia==
==Bibliografia==
*"Sosnowiec znany i nieznany" - Jan "Przemsza" Zieliński [[1997]] r.,
*[[Sosnowiec znany i ... nieznany|"Sosnowiec znany i nieznany" - Jan "Przemsza" Zieliński [[1997]] r.]]
*"Sosnowiec" - Marian Kantor Mirski - reedycja [[1991]] r.
*[[Sosnowiec (Marian Kantor-Mirski)|"Sosnowiec" - Marian Kantor Mirski - reedycja [[1991]] r.]]
*[[Dzielnice Sosnowca - Zarys dziejów|Małgorzata Śmiałek, Dzielnice Sosnowca - Zarys dziejów]]
*[[Dzielnice Sosnowca - Zarys dziejów|Małgorzata Śmiałek, Dzielnice Sosnowca - Zarys dziejów]]



Wersja z 18:56, 9 sie 2014

Herb Sosnowca Sielec
dzielnica Sosnowca
Status dzielnica
W granicach Sosnowca od 1902
Kod pocztowy 41-

Sielec - od 1902 roku dzielnica miasta Sosnowiec. Graniczy od północy ze Środulą i Zagórzem, od wschodu z Klimontowem, od południa z Dańdówką i Dębową Górą, od zachodu z Pogonią i Śródmieściem, a także z Ostrą Górką. Charakterystycznymi miejscem Sielca jest Zamek Sielecki wraz z przylegającym do niego Parkiem Sieleckim oraz pozostały po byłej kopalni "Sosnowiec" - szyb "Anna".

Historia

Zamek Sielecki
Blokowiska na osiedlu
Blokowiska na osiedlu

Sedlecz, Siedlce, Sielce - to prastare nazwy osady rycerskiej, położonej przy szlaku z Będzina do Mysłowic.

Sielec jest bardzo starą osadą. O jego istnieniu dowiadujemy się z "Liber Beneficiorum" Jana Długosza, w którym napisane jest, że w 1361 roku Abraham z Goszyc zamienia z Ottonem z Pilicy herbu Topór osadę Siedlecz na Witanowice. Długosz napisał również: "item ibi est praedium militare" (tłum.: jest tu także majętność rycerska).

Na przestrzeni długich dziejów wieś należała do wielu możnych rodów. Właścicielami Sielca byli m.in. podczaszy królewski Piotr Szafraniec, Wisław i Piotr z Mysłowic, Jaroccy, Minorowie, a w XVIII wieku Modrzewscy, Tęgoborscy, Zulińscy i Stojowscy.

W 1620 roku Sebastian Minor z Przybysławic buduje zamek. W 1824 roku Sielec wraz budynkiem zamku strawił pożar. 8 lat później - w 1832 roku został odbudowany według projektu Józefa Heintzla w kształcie jaki możemy podziwiać do dnia dzisiejszego.

"Pamiętnik Nauk i Umiejętności" z 1835 roku opisuje tą budowlę tak: "Jest on w kształcie kwadratu na bagnach i niedostępnych topielach zbudowany". Dzikie zarośla, a szczególnie drzewa wiązowe nadzwyczajnej wielkości otaczają go w koło. Musiał być niegdyś warowny, bo głębokie fossy wodą napełnione i most łyżwowy nie w innym celu mogły być stawione. Po wszystkich rogach zamku i w środku od południa są baszty ; w północnej zaś stronie kaplica z wieżą dosyć wyniosła, w której jeszcze dzwonek wisi. Mury dookoła opatrzone są strzelnicami, a pod całym zamkiem istnieją dotąd wyborne i suche piwnice, z mnóstwem różnych kryjówek i lochów do tajemnych wycieczek z warowni. Wpływ czasu, nieprzyjaciół najazdy, a najbardziej pożary, mocno zniszczyły ten zamek.Ogólna ozdoba starożytnej budowy, piękność rzeźby i innych wyrobów sztuki, zwiedzającego te zwaliska podziwem przejmuje. Starzy ludzi mówią, że zamek sielecki przez Templariuszów był zbudowany, którzy tu swe siedliska założywszy od najazdów obronę mieli, a w kaplicy nabożeństwa swe odprawiali. Mówią też niektórzy, że za ich pamięci było przy bramie więzienie w ziemii."

Z początkiem XIX wieku Sielec przeszedł w ręce niemieckie. Należał do pruskiego generała Schimmelpfeniga von der Oye (1802-1814), księcia Ludwika zu Anhalt-Coethen (do 1836 roku), Szarloty von Stolberg-Wernigerode, a od 1856 roku do hrabiego Jana Renard.

Już w 1806 roku uruchomiono w Sielcu kopalnię węgla kamiennego pod nazwą "Nadzieja Ludwika", która zapoczątkowała na tym terenie rozwój przemysłu górniczego. Czynna do 1864 roku należała do dziedziców majątku Sielce-Modrzejów. Ponownie uruchomiona przez spadkobierców hrabiego Renarda pod nazwą "Ludwik" eksploatowana była z przerwami do 1906 roku.

W latach 70. XIX wieku powstała kopalnia "Fanny". Właściwy jej rozwój przypada na lata 80. (wybudowanie szybów wydobywczych "Eulenburg" i "Renard"). Kopalnia była własnością spadkobierców hrabiego Renarda, a następnie utworzonego przez nich Gwarectwa, w którym większość udziałów posiadał kapitał francuski. W 1883 roku kopalnię przemianowano na "Renard", od 1946 roku nosiła nazwę Kopalnia "Sosnowiec" i była wiodącym zakładem wydobywczym w okolicy. Obecnie nie istnieje. W 1881 roku pojawił się tu również przemysł hutniczy za sprawą budowy na granicy z Konstantynowem huty "Katarzyna". Ostatnim sołtysem Sielca był Antoni Dziedzic.

Galeria

Linki zewnętrzne

Bibliografia