Niegowonice (gm. Łazy): Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiZagłębie
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 16: Linia 16:
*
*
*
*
{{Przypisy}}
==Galeria==
==Galeria==
<gallery>
<gallery>
Linia 30: Linia 27:
==Linki zewnętrzne==
==Linki zewnętrzne==
*
*
{{Przypisy}}
[[Kategoria:Miejscowości w gminie Łazy|Niegowonice]]
[[Kategoria:Miejscowości w gminie Łazy|Niegowonice]]
[[Kategoria:Nazwy miejscowe związane z gminą Łazy|Niegowonice]]
[[Kategoria:Nazwy miejscowe związane z gminą Łazy|Niegowonice]]
[[Kategoria:Nazwy miejscowe związane z powiatem zawierciańskim|Niegowonice]]
[[Kategoria:Nazwy miejscowe związane z powiatem zawierciańskim|Niegowonice]]
[[Kategoria:Nazwy miejscowe|Niegowonice]]
[[Kategoria:Nazwy miejscowe|Niegowonice]]

Wersja z 19:44, 20 maj 2012

Niegowonice - wieś położna w gminie Łazy, w powiecie zawierciańskim, na skraju Wyżyny Częstochowskiej.

Do końca XVIII w. wieś leżała na pograniczu powiatów lelowskiego i krakowskiego, do parafii w Chechle. Od początków XIX w. wieś posiada własny kościół parafialny, od 1867 r. należała do powiatu będzińskiego, gminy Rokitno Szlacheckie. W poprzednim podziale administracyjnym Polski (lata 1975-1998) miejscowość należała do województwa katowickiego.

Pod koniec XVIII w. wieś należała do Mikołaja Małachowskiego a następnie Marianny Małachowskiej. W 1791 roku Niegowonice liczyły 527 mieszkańców (w tym 265 mężczyzn i 262 kobiety) w tym 21 Żydów i 81 domów (w tym dwór i karczma)[1]. W 1827 r. miały 576 mieszkańców w 110 domach, a pod koniec XIX w. już 921 mieszkańców w 120 domach[2].

Miejscowość znana z zabytkowego kościoła, poza tym we wsi pozostałość po dworku i kamieniołomach wapienia.

kościół p.w. św. Franciszka (Foto: Dariusz JUREK)

Dzielnice i osiedla

Wykaz ulic

Galeria

Linki zewnętrzne

Przypisy

  1. Materiały do Słownika historyczno-geograficznego województwa krakowskiego w dobie Sejmu Czteroletniego pod red. W. Semkowicza, T. Czorta, A. Szumańskiego, Wyd. PAU, Kraków 1939
  2. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. VII