Fabryka Chemiczna "Gzichów": Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiZagłębie
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
'''Fabryka Chemiczna „Gzichów”''' -  fabrykę na [[Środula (Sosnowiec)|Środuli]] wybudowało w [[1883]] r. Fabryka produkowała kwas siarczany, solny, octowy, chloroform, sodę kaustyczną i aceton.
'''Fabryka Chemiczna „Gzichów”''' -  fabrykę na [[Środula (Sosnowiec)|Środuli]] wybudowało w [[1883]] r. Fabryka produkowała kwas siarczany, solny, octowy, chloroform, sodę kaustyczną i aceton.
 
[[Plik:Sosnowiec 1907 ulica Chemiczna.jpg|thumb|350px|Na planie Sosnowca z [[1907]] roku]]
[[Plik:Ulica Chemiczna B. Bukowski 1921.jpg|thumb|200px|Na planie B. Bukowieckiego [[1921]]]]
[[Plik:Ulica Chemiczna B. Bukowski 1921.jpg|thumb|200px|Na planie B. Bukowieckiego [[1921]]]]
[[Plik:Ulica Chemiczna W. Michalski 1936.jpg|thumb|200px|Na planie W. Michalskiego [[1936]]]]
[[Plik:Ulica Chemiczna W. Michalski 1936.jpg|thumb|200px|Na planie W. Michalskiego [[1936]]]]
Linia 6: Linia 6:


==Historia==
==Historia==
Mogunckie Towarzystwo Akcyjne we Frankfurcie nad Menem. Prezesem zarządu Towarzystwa był prof. E. Hinz, dyrektorem dr [[Gustaw Rumpf]]. Sosnowieckim zakładem kierował Karol Jilke, a później J. Roth ([[1912]]). Fabryka zatrudniała ponad 700 robotników. Mieściła się przy ul. Chemicznej 34, w pobliżu uruchomionej w [[1886]] r. przędzalni wełny czesankowej Schönów.
Mogunckie Towarzystwo Akcyjne we Frankfurcie nad Menem. Prezesem zarządu Towarzystwa był prof. E. Hinz, dyrektorem dr [[Gustaw Rumpf]]. Sosnowieckim zakładem kierował Karol Jilke, a później J. Roth ([[1912]]). Fabryka zatrudniała ponad 700 robotników. Mieściła się przy [[Ulica Chemiczna (Sosnowiec)|ul. Chemicznej]] 34, w pobliżu uruchomionej w [[1886]] r. [[Zakłady Przemysłu Włókienniczego C. G. Schön, później Intertex, Sosnowiec, 1886 - 2007|przędzalni wełny czesankowej Schönów]].


W [[1922]] r. Towarzystwo sprzedało fabrykę, wraz z zabudowaniami administracyjnymi, nowo utworzonej Spółce Akcyjnej „Gzichów”. Kapitał zakładowy tworzyły udziały firm polskich i niemieckich, przy czym 50% akcji przeszło w posiadanie Zakładów Chemicznych „Grodzisk” z siedzibą w Warszawie, a druga polowa kapitału należała do niemieckiego koncernu w Hamburgu.
W [[1922]] r. Towarzystwo sprzedało fabrykę, wraz z zabudowaniami administracyjnymi, nowo utworzonej Spółce Akcyjnej „Gzichów”. Kapitał zakładowy tworzyły udziały firm polskich i niemieckich, przy czym 50% akcji przeszło w posiadanie [[Zakłady Chemiczne „Grodzisk”|Zakładów Chemicznych „Grodzisk”]] z siedzibą w Warszawie, a druga polowa kapitału należała do niemieckiego koncernu w Hamburgu.


Po zmianie właściciel a fabryka produkowała początkowo wyłącznie kwas octowy i z tego powodu nazywana była „Octownią”. W latach [[1923]] - [[1924]] rozszerzyła działalność na produkcję balonów i innych opakowań ze szkła. Zatrudniała wówczas - w oddziale octowni i szklarni - 150 robotników i 6 pracowników umysłowych.
Po zmianie właściciel a fabryka produkowała początkowo wyłącznie kwas octowy i z tego powodu nazywana była „Octownią”. W latach [[1923]] - [[1924]] rozszerzyła działalność na produkcję balonów i innych opakowań ze szkła. Zatrudniała wówczas - w oddziale octowni i szklarni - 150 robotników i 6 pracowników umysłowych.
Linia 16: Linia 16:
Podczas okupacji hitlerowskiej przedsiębiorstwo przeszło w posiadanie Treuhandstelle „Ost”. Ograniczono wówczas produkcje,: kwasu octowego. Kolejny właściciel, Niemiec pochodzący z Berlina, niejaki Hartwich produkował wyłącznie opakowania - balony szklane i szkło apteczne.
Podczas okupacji hitlerowskiej przedsiębiorstwo przeszło w posiadanie Treuhandstelle „Ost”. Ograniczono wówczas produkcje,: kwasu octowego. Kolejny właściciel, Niemiec pochodzący z Berlina, niejaki Hartwich produkował wyłącznie opakowania - balony szklane i szkło apteczne.


W [[1948]] r. zakład został upaństwowiony, a następnie przejęty przez Sosnowieckie Zjednoczone Zakłady Szklarskie. Oprócz balonów szklanych produkował także naczynia akumulatorowe. Do produkcji wyrobów chemicznych nigdy już nie powrócono.
W [[1948]] r. zakład został upaństwowiony, a następnie przejęty przez [[Sosnowieckie Zjednoczone Zakłady Szklarskie]]. Oprócz balonów szklanych produkował także naczynia akumulatorowe. Do produkcji wyrobów chemicznych nigdy już nie powrócono.


==Bibliografia==
==Bibliografia==

Aktualna wersja na dzień 08:02, 15 lis 2023

Fabryka Chemiczna „Gzichów” - fabrykę na Środuli wybudowało w 1883 r. Fabryka produkowała kwas siarczany, solny, octowy, chloroform, sodę kaustyczną i aceton.

Na planie Sosnowca z 1907 roku
Na planie B. Bukowieckiego 1921
Na planie W. Michalskiego 1936
Na planie Wyd. Księgarnia "Wiedza", dr. poł. lat 30' XXw.

Historia

Mogunckie Towarzystwo Akcyjne we Frankfurcie nad Menem. Prezesem zarządu Towarzystwa był prof. E. Hinz, dyrektorem dr Gustaw Rumpf. Sosnowieckim zakładem kierował Karol Jilke, a później J. Roth (1912). Fabryka zatrudniała ponad 700 robotników. Mieściła się przy ul. Chemicznej 34, w pobliżu uruchomionej w 1886 r. przędzalni wełny czesankowej Schönów.

W 1922 r. Towarzystwo sprzedało fabrykę, wraz z zabudowaniami administracyjnymi, nowo utworzonej Spółce Akcyjnej „Gzichów”. Kapitał zakładowy tworzyły udziały firm polskich i niemieckich, przy czym 50% akcji przeszło w posiadanie Zakładów Chemicznych „Grodzisk” z siedzibą w Warszawie, a druga polowa kapitału należała do niemieckiego koncernu w Hamburgu.

Po zmianie właściciel a fabryka produkowała początkowo wyłącznie kwas octowy i z tego powodu nazywana była „Octownią”. W latach 1923 - 1924 rozszerzyła działalność na produkcję balonów i innych opakowań ze szkła. Zatrudniała wówczas - w oddziale octowni i szklarni - 150 robotników i 6 pracowników umysłowych.

Poważne trudności finansowe spółki spowodowały, iż w 1936 r. zakład przeją Bank Gospodarstwa Krajowego, który ustanowił zarząd przymusowy. Taki stan utrzymał się do wybuchu wojny.

Podczas okupacji hitlerowskiej przedsiębiorstwo przeszło w posiadanie Treuhandstelle „Ost”. Ograniczono wówczas produkcje,: kwasu octowego. Kolejny właściciel, Niemiec pochodzący z Berlina, niejaki Hartwich produkował wyłącznie opakowania - balony szklane i szkło apteczne.

W 1948 r. zakład został upaństwowiony, a następnie przejęty przez Sosnowieckie Zjednoczone Zakłady Szklarskie. Oprócz balonów szklanych produkował także naczynia akumulatorowe. Do produkcji wyrobów chemicznych nigdy już nie powrócono.

Bibliografia