Emil Zegadłowicz: Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiZagłębie
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez 4 użytkowników)
Linia 7: Linia 7:
  |podpis              =  
  |podpis              =  
  |data urodzenia      = [[20 lipca]] [[1888]]
  |data urodzenia      = [[20 lipca]] [[1888]]
  |miejsce urodzenia    = [[Gorzeń Górny]]
  |miejsce urodzenia    = Gorzeń Górny
  |imię przy narodzeniu =
  |imię przy narodzeniu =
  |data śmierci        = [[24 lutego]] [[1941]]
  |data śmierci        = [[24 lutego]] [[1941]]
  |miejsce śmierci      = [[Sosnowiec]]
  |miejsce śmierci      = [[Sosnowiec]]
  |przyczyna śmierci    =
  |przyczyna śmierci    =
  |miejsce spoczynku    =  
  |miejsce spoczynku    = [[Cmentarz katolicki przy ul. Małobądzkiej w Będzinie]]
  |zawód                = poeta, prozaik, tłumacz
  |zawód                = poeta, prozaik, tłumacz
  |odznaczenia          =  
  |odznaczenia          =  
Linia 20: Linia 20:
  |www                  =
  |www                  =
}}
}}
'''Emil Zegadłowicz''' - ( ur. [[20 lipca]] [[1888]]r. w Gorzeniu Górnym, zm [[24 lutego]] [[1941]] r. w [[Sosnowiec|Sosnowcu]]) poeta, prozaik, znawca sztuki i tłumacz.


[[Plik:Grobowiec Emila Zegadłowicza 1.JPG|thumb|left|250px|Grobowiec Emila Zegadłowicza]]
==Gimnazjum w Wadowicach i studia na UJ==
[[Plik:Emil Zegadłowicz 02.jpg|thumb|recht|200px]]
[[Plik:Grobowiec Emila Zegadłowicza 2.JPG|thumb|300px|Grobowiec Emila Zegadłowicza]]
[[Plik:Grobowiec Emila Zegadłowicza 2.JPG|thumb|300px|Grobowiec Emila Zegadłowicza]]
[[Plik:Grobowiec Emila Zegadłowicza 1.JPG|thumb|250px|Grobowiec Emila Zegadłowicza]]
Urodził się [[20 lipca]] [[1888]] r. w Gorzeniu Górnym koło Wadowic, zmarł [[24 lutego]] [[1941]] w Sosnowcu, gdzie mieszkał w latach [[1940]] - [[1941]] w wynajętym pokoju przy ul. Mariackiej 4 w dzielnicy [[Pogoń (Sosnowiec)|Pogoń]]. Pochowany jest na Cmentarzu Małobądzkim w Będzinie. Był synem nauczyciela Tytusa Zegadłowicza i Elżbiety Kaiszarówny. Uczęszczał do gimnazjum w Wadowicach,  które ukończył w [[1906]]. To dokładnie to samo gimnazjum, które ukończył później Karol Wojtyła, Jan Paweł II. Dzisiaj przy wejściu do szkoły znajduje się tam wciąż popiersie Zegadłowicza. Studiował polonistykę, germanistykę i historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim, a następnie za granicą w Wiedniu i w Dreźnie.


Emil Zegadłowicz  (1888 -1941)
==Twórczość==


Poeta, prozaik, znawca sztuki i tłumacz. Urodził się [[20 lipca]] [[1888]] r. w Gorzeniu Górnym koło Wadowic, zmarł [[24 lutego]] [[1941]] w Sosnowcu, gdzie mieszkał w latach 1940-41 w wynajętym pokoju przy ul. Mariackiej 4 w dzielnicy Pogoń. Pochowany jest na Cmentarzu Małobądzkim w Będzinie. Był synem nauczyciela Tytusa Zegadłowicza i Elżbiety Kaiszarówny. Uczęszczał do gimnazjum w Wadowicach, które ukończył w 1906. To dokładnie to samo gimnazjum, które ukończył później Karol Wojtyła, Jan Paweł II. Dzisiaj przy wejściu do szkoły znajduje się tam wciąż popiersie Zegadłowicza. Studiował polonistykę, germanistykę i historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim, a następnie za granicą w Wiedniu i w Dreźnie.  
Zadebiutował w [[1908]]. [[27 lipca]] [[1915]] poślubił Marię Kurowską, ze związku tego urodziły się dwie córki: Halszka (1916) i Atessa (1920). W latach [[1919]] - [[1921]] pracował w Ministerstwie Kultury i Sztuki. W [[1921]] wszedł do redakcji czasopisma "Ponowa", założył w Gorzeniu Górnym grupę poetycką "Czartak" i zainicjował wydawanie czasopisma "Czartak". Pisał poezje, organizował spotkania artystów, gromadził wiele artystycznych dzieł. Dał się poznać jako znakomity tłumacz z języka niemieckiego ("Faust" Goethe'go). Był odkrywcą swoistego fenomenu rzeźbiarstwa ludowego - świątkarza Jędrzeja Wowry. Napisał m.in. Powsinogi beskidzkie, Kolędziołki beskidzkie, Żywot Mikołaja Srebrempisanego, Zmory, Motory.  


Zadebiutował w 1908. 27 lipca 1915 poślubił Marię Kurowską, ze związku tego urodziły się dwie córki: Halszka (1916) i Atessa (1920). W latach 1919 - 1921 pracował w Ministerstwie Kultury i Sztuki. W 1921 wszedł do redakcji czasopisma "Ponowa", założył w Gorzeniu Górnym grupę poetycką "Czartak" i zainicjował wydawanie czasopisma "Czartak". Pisał poezje, organizował spotkania artystów, gromadził wiele artystycznych dzieł. Dał się poznać jako znakomity tłumacz z języka niemieckiego ("Faust" Goethe'go). Był odkrywcą swoistego fenomenu rzeźbiarstwa ludowego - świątkarza Jędrzeja Wowry. Napisał m.in. Powsinogi beskidzkie, Kolędziołki beskidzkie, Żywot Mikołaja Srebrempisanego, Zmory, Motory.
==Praca w Teatrze Polskim w Poznaniu i w teatrze w Katowicach==


W latach 1929 - 1931 mieszkał w Poznaniu, pracując jako kierownik literacki Teatru Polskiego, doradca Księgarni św. Wojciecha, redaktor czasopism. W 1932 wrócił do Gorzenia. Pracował wówczas w teatrze katowickim i wykładał historię sztuki w konserwatorium w Katowicach. W 1933 z okazji dwudziestopięciolecia twórczości otrzymał honorowe obywatelstwo Wadowic, które odebrano mu trzy lata później z powodu powieści "Zmory". W 1936 nawiązał współpracę z "Dziennikiem Popularnym".
W latach [[1929]] - [[1931]] mieszkał w Poznaniu, pracując jako kierownik literacki Teatru Polskiego, doradca Księgarni św. Wojciecha, redaktor czasopism. W [[1932]] wrócił do Gorzenia. Pracował wówczas w teatrze katowickim i wykładał historię sztuki w konserwatorium w Katowicach. W [[1933]] z okazji dwudziestopięciolecia twórczości otrzymał honorowe obywatelstwo Wadowic, które odebrano mu trzy lata później z powodu powieści "Zmory". W [[1936]] nawiązał współpracę z "Dziennikiem Popularnym".


Z powodu swojej twórczości, uważanej przed II wojną światową przez wielu za skandalizującą, popadł w konflikt z Kościołem rzymskokatolickim i działaczami prawicy. Tuż przed wybuchem II wojny światowej poeta wraz ze swą życiową towarzyszką, dziennikarką Marią Koszyc odbywał podróże po kraju, uczestnicząc w wieczorach literackich i czytając swoje utwory. Równocześnie rozwijała się u niego choroba, w wyniku czego w 1941 r. musiał udać się do Sosnowca na leczenie. Zmarł 24 lutego 1941r. w sosnowieckim szpitalu miejskim w wieku 52 lat. Na budynku przy ul. Mariackiej 4 w Sosnowcu, gdzie mieszkał, znajduje się pamiątkowa tablica.  
==Pobyt w Sosnowcu==
W dniu 24 lutego 2006 r. w 65 rocznicę śmierci poety w Sosnowieckim Centrum Sztuki - Zamek Sielecki otwarta została wystawa poświęcona Emilowi Zegadłowiczowi, na której można było zobaczyć m.in. oryginalne meble z dworu Zegadłowicza, dokumenty oraz prywatną korespondencję pisarza. Pochodzą one z Muzeum Emila Zegadłowicza w Gorzeniu Górnym koło Wadowic.  
 
Z powodu swojej twórczości, uważanej przed II wojną światową przez wielu za skandalizującą, popadł w konflikt z Kościołem rzymskokatolickim i działaczami prawicy. Tuż przed wybuchem II wojny światowej poeta wraz ze swą życiową towarzyszką, dziennikarką Marią Koszyc odbywał podróże po kraju, uczestnicząc w wieczorach literackich i czytając swoje utwory. Równocześnie rozwijała się u niego choroba, w wyniku czego w [[1941]] r. musiał udać się do [[Sosnowiec|Sosnowca]] na leczenie. Zmarł [[24 lutego]] [[1941]] r. w sosnowieckim szpitalu miejskim w wieku 52 lat. Na budynku przy ul. Mariackiej 4 w [[Sosnowiec|Sosnowcu]], gdzie mieszkał, znajduje się pamiątkowa tablica.  
 
==Sosnowiec pamięta==
 
W dniu [[24 lutego]] [[2006]] r. w 65 rocznicę śmierci poety w Sosnowieckim Centrum Sztuki - Zamek Sielecki otwarta została wystawa poświęcona Emilowi Zegadłowiczowi, na której można było zobaczyć m.in. oryginalne meble z dworu Zegadłowicza, dokumenty oraz prywatną korespondencję pisarza. Pochodzą one z Muzeum Emila Zegadłowicza w Gorzeniu Górnym koło Wadowic.  


''Biogram opracował: Piotr Dudała''
''Biogram opracował: Piotr Dudała''
Linia 42: Linia 51:
[[Kategoria:Zagłębiowskie Biogramy|Zegadłowicz, Emil]]
[[Kategoria:Zagłębiowskie Biogramy|Zegadłowicz, Emil]]
[[Kategoria:Ludzie związani z Sosnowcem|Zegadłowicz, Emil]]
[[Kategoria:Ludzie związani z Sosnowcem|Zegadłowicz, Emil]]
[[Kategoria:Literaci|Zegadłowicz, Emil]]




{{DEFAULTSORT:Emil Zegadłowicz}}
{{DEFAULTSORT:Emil Zegadłowicz}}

Aktualna wersja na dzień 06:07, 23 lut 2016

Zagłębiowskie Biogramy
Emil Zegadłowicz
Emil Zegadłowicz
Imię i nazwisko Emil Zegadłowicz
Data i miejsce urodzenia 20 lipca 1888
Gorzeń Górny
Data i miejsce śmierci 24 lutego 1941
Sosnowiec
Miejsce spoczynku Cmentarz katolicki przy ul. Małobądzkiej w Będzinie
Zawód poeta, prozaik, tłumacz

Emil Zegadłowicz - ( ur. 20 lipca 1888r. w Gorzeniu Górnym, zm 24 lutego 1941 r. w Sosnowcu) poeta, prozaik, znawca sztuki i tłumacz.

Gimnazjum w Wadowicach i studia na UJ

recht
Grobowiec Emila Zegadłowicza
Grobowiec Emila Zegadłowicza

Urodził się 20 lipca 1888 r. w Gorzeniu Górnym koło Wadowic, zmarł 24 lutego 1941 w Sosnowcu, gdzie mieszkał w latach 1940 - 1941 w wynajętym pokoju przy ul. Mariackiej 4 w dzielnicy Pogoń. Pochowany jest na Cmentarzu Małobądzkim w Będzinie. Był synem nauczyciela Tytusa Zegadłowicza i Elżbiety Kaiszarówny. Uczęszczał do gimnazjum w Wadowicach, które ukończył w 1906. To dokładnie to samo gimnazjum, które ukończył później Karol Wojtyła, Jan Paweł II. Dzisiaj przy wejściu do szkoły znajduje się tam wciąż popiersie Zegadłowicza. Studiował polonistykę, germanistykę i historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim, a następnie za granicą w Wiedniu i w Dreźnie.

Twórczość

Zadebiutował w 1908. 27 lipca 1915 poślubił Marię Kurowską, ze związku tego urodziły się dwie córki: Halszka (1916) i Atessa (1920). W latach 1919 - 1921 pracował w Ministerstwie Kultury i Sztuki. W 1921 wszedł do redakcji czasopisma "Ponowa", założył w Gorzeniu Górnym grupę poetycką "Czartak" i zainicjował wydawanie czasopisma "Czartak". Pisał poezje, organizował spotkania artystów, gromadził wiele artystycznych dzieł. Dał się poznać jako znakomity tłumacz z języka niemieckiego ("Faust" Goethe'go). Był odkrywcą swoistego fenomenu rzeźbiarstwa ludowego - świątkarza Jędrzeja Wowry. Napisał m.in. Powsinogi beskidzkie, Kolędziołki beskidzkie, Żywot Mikołaja Srebrempisanego, Zmory, Motory.

Praca w Teatrze Polskim w Poznaniu i w teatrze w Katowicach

W latach 1929 - 1931 mieszkał w Poznaniu, pracując jako kierownik literacki Teatru Polskiego, doradca Księgarni św. Wojciecha, redaktor czasopism. W 1932 wrócił do Gorzenia. Pracował wówczas w teatrze katowickim i wykładał historię sztuki w konserwatorium w Katowicach. W 1933 z okazji dwudziestopięciolecia twórczości otrzymał honorowe obywatelstwo Wadowic, które odebrano mu trzy lata później z powodu powieści "Zmory". W 1936 nawiązał współpracę z "Dziennikiem Popularnym".

Pobyt w Sosnowcu

Z powodu swojej twórczości, uważanej przed II wojną światową przez wielu za skandalizującą, popadł w konflikt z Kościołem rzymskokatolickim i działaczami prawicy. Tuż przed wybuchem II wojny światowej poeta wraz ze swą życiową towarzyszką, dziennikarką Marią Koszyc odbywał podróże po kraju, uczestnicząc w wieczorach literackich i czytając swoje utwory. Równocześnie rozwijała się u niego choroba, w wyniku czego w 1941 r. musiał udać się do Sosnowca na leczenie. Zmarł 24 lutego 1941 r. w sosnowieckim szpitalu miejskim w wieku 52 lat. Na budynku przy ul. Mariackiej 4 w Sosnowcu, gdzie mieszkał, znajduje się pamiątkowa tablica.

Sosnowiec pamięta

W dniu 24 lutego 2006 r. w 65 rocznicę śmierci poety w Sosnowieckim Centrum Sztuki - Zamek Sielecki otwarta została wystawa poświęcona Emilowi Zegadłowiczowi, na której można było zobaczyć m.in. oryginalne meble z dworu Zegadłowicza, dokumenty oraz prywatną korespondencję pisarza. Pochodzą one z Muzeum Emila Zegadłowicza w Gorzeniu Górnym koło Wadowic.

Biogram opracował: Piotr Dudała

Linki zewnętrzne