Czaszka z Siemoni: Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiZagłębie
(Utworzył nową stronę „W 1955 roku, w Siemoni, na terenie ówcześnie działającej piaskowni, nad potokiem Jaworznik (obecnie zalew Rogoźnik) odkryto ludzką czaszkę, która jak się wkr...”)
 
Nie podano opisu zmian
Linia 3: Linia 3:
Badania przeprowadzone były  w Instytucie PAN we Wrocławiu pod kierunkiem prof. Jana Mydlarskiego. W wyniku tych badań ustalono że są to szczątki żyjącego na przełomie paleolitu środkowego i górnego, a więc kilkadziesiąt tysięcy lat temu człowieka oryniackiego - ''homo sapiens fossilis''. Autorem opracowania naukowego na ten temat była Wanda Stęślicka.
Badania przeprowadzone były  w Instytucie PAN we Wrocławiu pod kierunkiem prof. Jana Mydlarskiego. W wyniku tych badań ustalono że są to szczątki żyjącego na przełomie paleolitu środkowego i górnego, a więc kilkadziesiąt tysięcy lat temu człowieka oryniackiego - ''homo sapiens fossilis''. Autorem opracowania naukowego na ten temat była Wanda Stęślicka.


Wierną kopię czaszki człowieka z Siemoni można zobaczyć obecnie na stałej wystawie w Muzeum Górnośląskim w Bytomiu.
Wierną kopię czaszki człowieka z Siemoni można zobaczyć obecnie na stałej wystawie w Muzeum Górnośląskim w Bytomiu. Natomiast oryginał czaszki znajduje się w Muzeum Człowieka Katedry Antropologii Uniwersytetu Wrocławskiego.

Wersja z 00:49, 29 lis 2012

W 1955 roku, w Siemoni, na terenie ówcześnie działającej piaskowni, nad potokiem Jaworznik (obecnie zalew Rogoźnik) odkryto ludzką czaszkę, która jak się wkrótce, w wyniku badań naukowych okazało stanowi najstarsze na ziemiach polskich znalezisko ludzkich szczątków.

Badania przeprowadzone były w Instytucie PAN we Wrocławiu pod kierunkiem prof. Jana Mydlarskiego. W wyniku tych badań ustalono że są to szczątki żyjącego na przełomie paleolitu środkowego i górnego, a więc kilkadziesiąt tysięcy lat temu człowieka oryniackiego - homo sapiens fossilis. Autorem opracowania naukowego na ten temat była Wanda Stęślicka.

Wierną kopię czaszki człowieka z Siemoni można zobaczyć obecnie na stałej wystawie w Muzeum Górnośląskim w Bytomiu. Natomiast oryginał czaszki znajduje się w Muzeum Człowieka Katedry Antropologii Uniwersytetu Wrocławskiego.