Marian Kantor-Mirski: Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiZagłębie
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
'''Marian Leon Kantor-Mirski''', [[pseudonim|ps.]] Mirski (ur. [[22 czerwca]] [[1884]] w Hohenbach, niemieckiej kolonii w [[Czermin (województwo podkarpackie)|Czerminie]] w okolicach [[Mielec|Mielca]], zamordowany [[18 marca]] [[1942]] w [[Auschwitz-Birkenau]]) – [[nauczyciel]], [[urzędnik]], [[Legiony Polskie 1914-1918|legionista]], [[publicysta]], wybitny [[badacz]] historii [[Zagłębie Dąbrowskie|Zagłębia]], [[społecznik]], ojciec [[Tadeusz Kantor|Tadeusza Kantora]], [[kapitan (ranga)|kapitan]] [[administracja|administracji]] [[Wojsko Polskie II RP|Wojska Polskiego]].
'''Marian Leon Kantor-Mirski''', [[pseudonim|ps.]] Mirski (ur. [[22 czerwca]] [[1884]] w Hohenbach, niemieckiej kolonii w Czerminie w okolicach Mielca, zamordowany [[18 marca]] [[1942]] w Auschwitz-Birkenau) – nauczyciel, urzędnik, legionista, publicysta, wybitny badacz historii [[Zagłębie Dąbrowskie|Zagłębia]], społecznik, ojciec Tadeusza Kantora, kapitan]] administracji Wojska Polskiego.


Po ukończeniu seminarium nauczycielskiego w [[Tarnów|Tarnowie]] był nauczycielem w rodzinnej [[Małopolska|Małopolsce]]. Podczas I wojny światowej walczył w legionach, działał w [[Polska Organizacja Wojskowa|Polskiej Organizacji Wojskowej]] pod pseudonimem "Mirski", brał udział w powstaniach śląskich i służbę zakończył w stopniu kapitana administracji ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r.
Po ukończeniu seminarium nauczycielskiego w Tarnowie był nauczycielem w rodzinnej Małopolsce. Podczas I wojny światowej walczył w legionach, działał w Polskiej Organizacji Wojskowej pod pseudonimem "Mirski", brał udział w powstaniach śląskich i służbę zakończył w stopniu kapitana administracji ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r.


Zaangażowany w walkę o polskość tego regionu kraju, w naturalny sposób pozostał na tych terenach; organizował na [[Śląsk]]u polskie szkolnictwo i oświatę, mieszkając m.in. w [[Ruda Śląska|Rudzie Śląskiej]]. Zdymisjonowany w 1926 r., przeniósł się do Małopolski Zachodniej – na teren [[Zagłębie Dąbrowskie|Zagłębia Dąbrowskiego]], które jako Małopolanin odkrył i ukochał, stając się jego szczególnym kronikarzem. Zamieszkał w [[Sosnowiec|Sosnowcu]] (1928-38). Od maja 1928 pracował w Powiatowej Kasie Chorych w Sosnowcu i rozpoczął współpracę z "Kurierem Zagłębia". W 1929 r. opublikował pierwszą pracę o Włodowicach. W 1931 r. pełnił funkcję naczelnego redaktora tygodnika Towarzystwa Artystyczno-Literackiego "Gontyna". W latach 1931-1932 opublikował cykl zeszytów "Z przeszłości Zagłębia Dąbrowskiego i okolicy". Cykl "Ziemia Zawierciańska" wydawał w latach 1932-1935, "Ziemia Olkuska w przeszłości" w 1936 roku. Był autorem m.in. prac: "Lud Zagłębia Dąbrowskiego", "Sławetny cech szewski królewskiego i wolnego miasta Będzina w w. XVI-XVIII"; część jego prac pozostała w rękopisie, także z przyczyn finansowych. Próbował, bez powodzenia, wydawać tygodnik "Wędrowiec".
Zaangażowany w walkę o polskość tego regionu kraju, w naturalny sposób pozostał na tych terenach; organizował na Śląsku polskie szkolnictwo i oświatę, mieszkając m.in. w Rudzie Śląskiej. Zdymisjonowany w 1926 r., przeniósł się do Małopolski Zachodniej – na teren [[Zagłębie Dąbrowskie|Zagłębia Dąbrowskiego]], które jako Małopolanin odkrył i ukochał, stając się jego szczególnym kronikarzem. Zamieszkał w [[Sosnowiec|Sosnowcu]] (1928-38). Od maja 1928 pracował w Powiatowej Kasie Chorych w Sosnowcu i rozpoczął współpracę z "Kurierem Zagłębia". W 1929 r. opublikował pierwszą pracę o Włodowicach. W 1931 r. pełnił funkcję naczelnego redaktora tygodnika Towarzystwa Artystyczno-Literackiego "Gontyna". W latach 1931-1932 opublikował cykl zeszytów "Z przeszłości Zagłębia Dąbrowskiego i okolicy". Cykl "Ziemia Zawierciańska" wydawał w latach 1932-1935, "Ziemia Olkuska w przeszłości" w 1936 roku. Był autorem m.in. prac: "Lud Zagłębia Dąbrowskiego", "Sławetny cech szewski królewskiego i wolnego miasta Będzina w w. XVI-XVIII"; część jego prac pozostała w rękopisie, także z przyczyn finansowych. Próbował, bez powodzenia, wydawać tygodnik "Wędrowiec".
W 1934 roku wydał wspomnienia legionowe pt. "Od Rarańczy do Kaniowa". Druga połowa lat trzydziestych to narastające kłopoty finansowe, niezrozumienie – i w końcu powrót w głąb Małopolski, gdzie zdawał się czuć pewniejszy. Mieszkał w [[Kraków|Krakowie]] i [[Tarnów|Tarnowie]]. Tam został aresztowany przez Niemców i wywieziony do [[Obozy niemieckie 1933-1945|niemieckiego obozu]] [[obóz koncentracyjny|koncentracyjnego]] Auschwitz-Birkenau, gdzie zginął 18 marca 1942 r.
W 1934 roku wydał wspomnienia legionowe pt. "Od Rarańczy do Kaniowa". Druga połowa lat trzydziestych to narastające kłopoty finansowe, niezrozumienie – i w końcu powrót w głąb Małopolski, gdzie zdawał się czuć pewniejszy. Mieszkał w Krakowie i Tarnowie. Tam został aresztowany przez Niemców i wywieziony do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, gdzie zginął 18 marca 1942 r.


{{DEFAULTSORT:Kantor, Marian}}
{{DEFAULTSORT:Kantor, Marian}}


[[Kategoria:Zagłębiowskie Biogramy|Kantor-Mirski]]
[[Kategoria:Zagłębiowskie Biogramy|Kantor-Mirski]]
[[Kategoria:Oficerowie intendenci i oficerowie administracji II RP]]
[[Kategoria:Żołnierze Legionów Polskich 1914-1918]]
[[Kategoria:Członkowie Polskiej Organizacji Wojskowej]]
[[Kategoria:Powstańcy śląscy]]
[[Kategoria:Powstańcy śląscy]]
[[Kategoria:Więźniowie KL Auschwitz]]
[[Kategoria:Ofiary niemieckich obozów koncentracyjnych]]
[[Kategoria:Ofiary niemieckich obozów koncentracyjnych]]
[[Kategoria:Polscy nauczyciele]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1884]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1884]]
[[Kategoria:Zmarli w 1942]]
[[Kategoria:Zmarli w 1942]]
[[Kategoria:Ludzie związani z Sosnowcem]]
[[Kategoria:Ludzie związani z Sosnowcem]]

Wersja z 17:56, 18 sie 2011

Marian Leon Kantor-Mirski, ps. Mirski (ur. 22 czerwca 1884 w Hohenbach, niemieckiej kolonii w Czerminie w okolicach Mielca, zamordowany 18 marca 1942 w Auschwitz-Birkenau) – nauczyciel, urzędnik, legionista, publicysta, wybitny badacz historii Zagłębia, społecznik, ojciec Tadeusza Kantora, kapitan]] administracji Wojska Polskiego.

Po ukończeniu seminarium nauczycielskiego w Tarnowie był nauczycielem w rodzinnej Małopolsce. Podczas I wojny światowej walczył w legionach, działał w Polskiej Organizacji Wojskowej pod pseudonimem "Mirski", brał udział w powstaniach śląskich i służbę zakończył w stopniu kapitana administracji ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r.

Zaangażowany w walkę o polskość tego regionu kraju, w naturalny sposób pozostał na tych terenach; organizował na Śląsku polskie szkolnictwo i oświatę, mieszkając m.in. w Rudzie Śląskiej. Zdymisjonowany w 1926 r., przeniósł się do Małopolski Zachodniej – na teren Zagłębia Dąbrowskiego, które jako Małopolanin odkrył i ukochał, stając się jego szczególnym kronikarzem. Zamieszkał w Sosnowcu (1928-38). Od maja 1928 pracował w Powiatowej Kasie Chorych w Sosnowcu i rozpoczął współpracę z "Kurierem Zagłębia". W 1929 r. opublikował pierwszą pracę o Włodowicach. W 1931 r. pełnił funkcję naczelnego redaktora tygodnika Towarzystwa Artystyczno-Literackiego "Gontyna". W latach 1931-1932 opublikował cykl zeszytów "Z przeszłości Zagłębia Dąbrowskiego i okolicy". Cykl "Ziemia Zawierciańska" wydawał w latach 1932-1935, "Ziemia Olkuska w przeszłości" w 1936 roku. Był autorem m.in. prac: "Lud Zagłębia Dąbrowskiego", "Sławetny cech szewski królewskiego i wolnego miasta Będzina w w. XVI-XVIII"; część jego prac pozostała w rękopisie, także z przyczyn finansowych. Próbował, bez powodzenia, wydawać tygodnik "Wędrowiec". W 1934 roku wydał wspomnienia legionowe pt. "Od Rarańczy do Kaniowa". Druga połowa lat trzydziestych to narastające kłopoty finansowe, niezrozumienie – i w końcu powrót w głąb Małopolski, gdzie zdawał się czuć pewniejszy. Mieszkał w Krakowie i Tarnowie. Tam został aresztowany przez Niemców i wywieziony do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, gdzie zginął 18 marca 1942 r.