Jerzy Sochacki-Czeszejko
| Zagłębiowskie Biogramy | |
| |
| Imię i nazwisko | Jerzy Sochacki-Czeszejko |
| Zawód | Polityk, Poseł na Sejm II RP |
Jerzy Sochacki-Czeszejko - Poseł na Sejm II RP:
- II Kadencji (1928 - 1930) z Okręgu Wyborczego nr 21 - Będzin.
No Previous Record No Next Record
Sys. no. 000000261 Nazwisko i imię LinkCzeszejko-Sochacki Jerzy 1892-1933 Trop "Zobacz" LinkSochacki-Czeszejko Jerzy
LinkBratkowski Jerzy (przybr. nazw.)
Wyświetl Fotografia
LinkSejm II RP. 1 kadencja (1922-1927) LinkSejm II RP. 2 kadencja (1928-1930) -------------------
Sejm Poseł I (ślubowanie 22.03.1926) i II (zrzekł się mandatu 27.12.1928) kadencji 1922-30. Kluby 1922 KFP (od 1926 sekretarz); 1928 KFP (wiceprezes). Komisje Brak danych o pracach w komisjach. Lista 1922 zastępca posła z listy nr 5, okr. wyb. 21 (Będzin); 1928 lista nr 13, okr. wyb. 21 (Będzin).
1919 kandydował w wyborach do Sejmu Ustawodawczego w okręgu wyborczym 17 (Mińsk Maz.); 1922 kandydował także w okręgach wyborczych 1 (Warszawa) i 63 (Wilno) oraz z listy państwowej, w 1928 kandydował również w okręgu wyborczym 10 (Włocławek) i z listy państwowej.
Poprzednik 1922 Stanisław Łańcucki (zob.) - zrzekł się mandatu 25.02.1926. BIOGRAFIA Ur. 29.11.1892, Nieżyn, gub. czernichowska.
Zm. 04.09.1933, Moskwa. W 1962 wzniesiono mogiłę symboliczną na Cmentarzu Komunalnym d. Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
Rodzina Ojciec - Wacław, farmaceuta; brat - Stefan (1891-1934), czł. SDKPiL, WKP(b), dyrektor polskiego technikum i Instytutu Pedagogicznego w Kijowie, profesor i dyrektor Samarskiego Instytutu Roślin Zbożowych, aresztowany w 1933 pod zarzutem działalności kontrrewolucyjnej i zesłany na Syberię, gdzie został rozstrzelany, zrehabilitowany w 1956. Wykształcenie Szkoła realna w Dźwińsku, od 1911 Wydział Prawa uniwersytetu w Petersburgu (studia przerwał po ośmiu semestrach ze względu na działalność polityczną i chorobę płuc). Działalność Jako uczeń szkoły realnej był w 1908 jednym z założycieli i przywódców tajnej organizacji młodzieżowej "Wyzwolenie", w czasie studiów prezes konspiracyjnego "Odrodzenia" i współzałożyciel koła naukowego studentów-Polaków, w 1911 za udział w demonstracji studenckiej skazany w trybie administracyjnym na 2 mies. aresztu, 1913-14 współpracownik "Głosu Młodych" (organ Zw. Młodzieży Postępowo-Niepodległościowej). Od 1915 nauczyciel historii w Wilnie, od 1917 w Gimnazjum W. Górskiego w Warszawie, a 1918-19 w Seminarium Nauczycielskim w Siennicy k. Mińska Maz. Od 1915 w PPS w Wilnie, sekretarz redakcji "Przeglądu Wileńskiego", sekretarz Uniwersytetu Ludowego w Warszawie (1917), sekretarz redakcji organu PPS "Jedność Robotnicza" (1918). Czł. OKR na pow. Mińsk Mazowiecki (1918), RN (1919-21), sekretarz generalny PPS (1919-21), czł. Centralnego KWyk. i Centralnego Wydziału Kulturalno-Oświatowego (1919-20), redaktor pism "Oświata" i "Światło".
Od 1917 czynny także w SDKPiL. Czł. Rady Nadzorczej Zw. Robotniczych Stow. Spółdzielczych (ZRSS), w 1921 aresztowany w czasie II Zjazdu ZRSS i przez 2 mies. więziony na Pawiaku w Warszawie. W marcu 1921 wystąpił z PPS tworząc opozycyjną"grupę członków PPS (Lewica)", z którą w grudniu t.r. został dokooptowany do KPRP. Czł. KC i Sekretariatu KC KPRP (1921), współzałożyciel i czł. KC ZPMiW (1922), czł. Wydziału Sejmowego i Centralnej Redakcji KPRP (od 1923), zastępca czł. KC (od 1927), czł. Biura Politycznego KC KPP (od 1929). W 1928 dokooptowany do KC Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy. Uczestnik obrad Międzynarodowej Konferencji Komunistów w Brukseli (1925), Kongresu Przyjaciół ZSRR w Moskwie (1927), czł. kierownictwa Międzypartyjnego Sekretariatu dla Walki o Amnestię dla Więźniów Politycznych. Od 1930 w Moskwie przedstawiciel KPP w Komitecie Wykonawczym Międzynarodówki Komunistycznej (od 1931 zastępca czł. Prezydium i Sekretariatu Politycznego). W 1928 jeden z organizatorów i czł. władz naczelnych bloku wyborczego "Jedność Robotniczo-Chłopska". Od 1930 na stałe w Moskwie pod przybranym nazwiskiem. Aresztowany 15.08.1933, popełnił samobójstwo. Zrehabilitowany pośmiertnie w 1956. Pozbawiony immunitetu poselskiego 15.05.1928 (zbiegł wówczas z kraju), oficjalne pismo o zrzeczeniu się mandatu wpłynęło do Marszałka Sejmu 15.01.1929, a 6.03.1930 wpłynął do Sejmu wniosek o wydanie go sądowi.
Publikacje własne Autor kilkuset artykułów w partyjnej prasie polskiej i zagranicznej, m.in. w "Robotniku", "Trybunie Robotniczej", "L’Humanité" (Paryż), moskiewskiej Prawdzie i "Trybunie Radzieckiej". Jego artykuły z lat 1913-15 i 1927-32 oraz opracowania z lat 1928-33 znajdują się w AAN w Warszawie. Bibliografia T. i W. Rzepeccy, Sejm i Senat 1922-27, s. 206; Parlament RP, s. 296, fot. tabl. XXXIII; Skorowidz Sejmu 1922-27, s. 627-629; Stenogramy Sejmu 22.03.1926 (276/4); MP 6.10.1922 nr 227; BS: Obwieszczenie wyborcze z 1922; T. i K Rzepeccy, Sejm i Senat 1928-33, s. 52 (fot.), 53, 215, 216; Skład Sejmu 1928, s. 9, 44; Skorowidz Sejmu 1928-30, s. 235; Stenogramy Sejmu 15.01.1929 (38/5), 6.03.1930 (83/46-49); AAN: Biuro Sejmu RP (Sprawy Poselskie-Kluby Poselskie); BN: Obwieszczenie wyborcze z 1928;
Komunistyczna Frakcja Poselska 1921-1935, 1958; Posłowie rewolucyjni w Sejmie 1920-1935, 1961;"Z pola walki", 1961, nr 1, s. 135-162 (pełna bibliografia jego prac); J. Jedruch, Constitutions, elections and legislatures of Poland 1493-1977, Washington 1982, s. 506; Sł. biogr. dział. pol. ruchu rob., wyd. II, t. I, 1985, s. 485-487 (oprac. G. Iwański); Cmentarz Komunalny Powązki d. Wojskowy, 1989; Tragedia KPP (red. naukowy J. Maciszewski), 1989, passim; Kto był kim w II RP, 1994, s. 258 (fot., oprac. M. Śliwa); M. Czajka, M. Kamler, W. Sienkiewicz, Leksykon historii Polski, 1995, s. 122; NEP PWN, t. V, 1996, s. 917; BN: kartoteka biograficzna; BS: materiały biogr. przekazane 4 II 2000 przez Archiwum MSWiA w Warszawie. W niektórych publikacjach nazwisko: Sochacki-Czeszejko. L. Wołosiuk, Kosztowny dar losu, „Rzeczpospolita” (Plus-Minus), 19 IV 2003 (fot.).
