Jan Bijak

Jan Bijak urodził się 1 lipca 1929 r. w Łagiszy (dzisiaj dzielnica Będzina). Jest synem Jana i Genowefy Błach z Gródkowa. Miał młodszego brata Zbigniewa. Ojciec był urzędnikiem w cementowni „Grodziec”, matka gospodynią domową. Mieszkali w Łagiszy przy ul. Dąbrowskiej we własnym budynku jednorodzinnym.

Jan po ukończeniu Szkoły Powszechnej w Łagiszy, a następnie Liceum im. M. Kopernika w Będzinie w 1949 r. rozpoczął studia na Uniwersytecie Warszawskim na Wydziale Prawa (1952). Jednocześnie też ukończył studia historyczne w Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR. Już w czasie studiów pracował jako dziennikarz w „Nowej Wsi” aż do 1969 r. Od 7 marca 1969 r. przeszedł z prasy wiejskiej do „Polityki”. Bijak wzmocnił menażersko-inteligencki trzon pisma. Gdy zespół pisma podzielił się politycznie w 1981 r., a jego naczelny redaktor Mieczysław Rakowski i jeden z głównych publicystów Jerzy Urban przeszli do czynnej polityki, Bijak poprowadził pismo dalej.

W połowie 1982 r. stał się formalnie jego redaktorem naczelnym. Gromadził obok siebie ludzi wybitnych, niepospolitych. „Polityką” kierował do 1993 r. Od 1994 r. J. Bijak pozostał prezesem Spółdzielni Pracy Polityka aż do 1999 r., kiedy odszedł na emeryturę.

Jest autorem tomu opowiadań „Kłopoty z sercem” oraz zbiorów reportaży: „Wesele w taki mróz”, „Furą do Arkadii” i „Piekłem nie postraszysz”. Był działaczem organizacji młodzieżowych: ZMW RP „Wici”, ZMP, Związku Młodzieży Wiejskiej. Posiadał wiele odznaczeń, w tym najważniejsze - Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. W ostatnich latach przed śmiercią ciężko chorował. Zmarł 4 stycznia 2014 r., 16 stycznia br. pochowany na Cmentarzu Północnym w Warszawie.