Holownik Górnik
Holownik Górnik – holownik pełnomorski z okresu międzywojennego należący do Towarzystwa "Żegluga Wisła-Bałtyk", które zostało założone przez zakłady przemysłowe Zagłębia Dąbrowskiego.
Historia
Holownik zbudowany został w 1921 roku pod nazwą „Galata” w stoczni Flender-Werke w Lubece, na zamówienie towarzystwa żeglugowego Hapag w Hamburgu. W 1923 roku trafił do armatora Bugsier, Reeder- und Bergungs AG w Hamburgu. W listopadzie 1926 roku został zakupiony od Bugsier, Reeder- und Bergungs AG przez polskie Towarzystwo „ Żegluga Wisła-Bałtyk” w Tczewie, gdzie początkowo otrzymał nazwę „Bagatela”. Holownik ostatecznie otrzymał nazwę „Górnik”. Używany był do holowania lichtug wywożących węgiel pochodzący z kopalń Zagłębia Dąbrowskiego poprzez port w Tczewie i Gdańsku do zagranicznych portów nadbałtyckich (głównie skandynawskich). Była to jednostka najnowocześniejsza i druga co do mocy należąca do Towarzystwa "Żegluga Wisła-Bałtyk". Holownik zatonął 1 listopada 1927 roku gdy powracał z Kopenhagi z pustymi lichtugami „Felek” i „Bolek”. Po godzinie 15.50 po minięciu Stilo, w sztormie, na skutek dużego falowania, holownik przewrócił się i zatonął. Zginęło 9 osób, w tym kapitan Johannes Pehrs (Niemiec), a uratował się tylko pierwszy mechanik Władysław Szczęsnowicz. Nie ustalono przyczyn zatonięcia jednostki.
Bibliografia
- Miciński J.: Księga statków polskich: 1918-1945. T. 1. Gdańsk 1996, s. 154-175.
- Miciński J.: Trzy awarie. Gdańsk 1967.
- Górniczy Śląsk pod Polską banderą. Zabrze 1983, s. 23.
