Szkoła Górnicza w Niwce

Ważne daty w historii szkoły

1946 – powstaje z inicjatywy Kopalni Węgla kamiennego „Niwka-Modrzejów” Szkoła Przemysłowa Ministerstwa Przemysłu Węglowego. Pierwszą klasę stanowią młodociani pracownicy Kopalni. Lekcje teoretyczne odbywają się w szkole Fabryki Maszyn Górniczych w Niwce, a zajęcia praktyczne na powierzchni Kopalni „Modrzejów”.

1948 – powstają warsztaty. Na ich utworzenie szkoła otrzymała stary barak na terenie Kopalni „Niwka”.

1949 - Powiększenie bazy szkolnej o trzy sale lekcyjne, świetlicę, gabinet dyrektora.

1950 – zmiana nazwy szkoły, która odtąd brzmi: 3-letnia Szkoła Przemysłowa w Niwce.

1951 – szkoła liczy 5 klas i ma 187 uczniów

1952 - dla potrzeb szkoły oddany zostaje nowy budynek. Wybudowano go w miejscu, w którym znajdował się Kopiec Kościuszki usypany przez mieszkańców Niwki. Na kopcu znajdowała się tablica pamiątkowa z wyrytymi na niej nazwiskami mieszkańców Niwki, którzy polegli za Ojczyznę. Przy tym Kopcu w czasie wojny okupant niemiecki palił polskie książki zagrabione ze Szkoły Podstawowej Nr 15, a następnie wysadził Kopiec w powietrze.

1956 - następuje dalsza rozbudowa sal przedmiotowych i bazy szkolenia praktycznego. Wzrasta liczba młodzieży, w związku z tym w barakach Kopalni powstaje internat dla uczniów zamiejscowych.

1966 - Dyrekcja Kopalni przeznacza na internat część Hotelu Robotniczego. Z czasem hotel całkowicie zostaje zamieniony na internat o łącznej liczbie 300 miejsc. W tym samym czasie powstaje Filia Technikum Górniczego kształcąca absolwentów Zasadniczej Szkoły Górniczej.

1974 – za wysokie osiągnięcia dydaktyczno-wychowawcze oraz osiągnięcia młodzieży w pracy społeczno-użytecznej na rzecz środowiska, szkoła otrzymuje Złotą Odznakę Zasłużonemu w Rozwoju Województwa Katowickiego. W tym też roku zarządzeniem Ministerstwa Górnictwa i Energetyki powstaje Zespół Szkół Zawodowych Nr 3, w skład którego weszły cztery szkoły zawodowe, a po reorganizacji nazwa brzmi: Zespół Szkół Zawodowych Nr 2 Ministerstwa Górnictwa i Energetyki. 1976- szkoła otrzymuje nowe pomieszczenie na warsztaty szkolne na terenie Kopalni „Niwka”.

1978 - następuje modernizacji pracowni przedmiotowych do górnictwa i technologii.

1981 - dokonana zostaje przebudowa sztolni ćwiczebnej, a w dalszych latach sztolnia zostaje rozbudowana, unowocześniona i wyposażona w nowe urządzenia górnicze.

1982 - Szkoła otrzymuje nową salę gimnastyczną wraz z zapleczem.

1984 - Szkoła zostaje objęta remontem kapitalnym.

1993 - nazwa szkoły zostaje zmieniona na: Zespół Szkół Zawodowych Nr 1.

01.01.1993 - nazwa Zespół Szkół Zawodowych Nr 1 w Sosnowcu utworzona została w związku z przekazaniem przez PAWK szkół zawodowych do dalszego prowadzenia zakładom przemysłowym zgodnie z art.80 „Ustawy o systemie oświaty”.

01.09.1993 – z inicjatywy Środowiskowego Ochotniczego Hufca Pracy utworzona zostaje Zasadnicza Szkoła Zawodowa dla Dorosłych kształcąca w zawodach: ślusarz – mechanik murarz, której organem prowadzącym stał się Kurator Oświaty. W związku z transformacją gospodarczą kraju zakłady przemysłowe jako organy prowadzące podjęły decyzje o stopniowej likwidacji szkół: - Zasadniczej Szkoły Zawodowej PW „Transgór” czerwiec 1994r. - Zasadniczej Szkoły Zawodowej FMG „Niwka” czerwiec 1996 roku

01.09.1995 – na podstawie aktu założycielskiego Katowickiego Holdingu Węglowego S.A. oraz zezwolenia Kuratora Oświaty w Katowicach powstaje Technikum Górnicze dla Dorosłych KHW S.A. KWK „Niwka-Modrzejów” z przekształcenia dotychczasowej filii Technikum Górniczego w Dąbrowie Górniczej „Sztygarka”.

03.12.1996r.- jubileusz 50-lecia ZSG KWK „Niwka-Modrzejów”: - poświęcenie nowego sztandaru szkoły przez biskupa ordynariusza Diecezji Sosnowieckiej - odsłonięcie tablicy pamiątkowej - opracowanie monografii szkoły - czerwiec 1997r. – powierzenie funkcji dyrektora Zespołu Szkół Zawodowych Nr 1 mgr Tadeuszowi Kobierskiemu przez komisję złożoną z przedstawicieli KHW S.A. KWK „Niwka-Modrzejów”, Kuratorium Oświaty i Gminy Sosnowiec

01.09.1998r. – utworzenie przez Gminę Sosnowiec ZSZ dla młodzieży kształcącej w zawodach: - ślusarz-mechanik - elektromechanik

rok szkolny 1998/99 - przeprowadzenie serii spotkań przedstawicieli KHW S.A. KWK „Niwka-Modrzejów” z Zarządem Miasta Sosnowca oraz Kuratorium Oświaty w Katowicach, które sfinalizowały się zawarciem porozumienia prowadzącego do przekazania Gminie Sosnowiec obiektów szkoły oraz możliwości zakładania innych szkół a także decyzjami o zaprzestaniu funkcjonowania: - Zasadniczej Szkoły Górniczej KWK „Niwka-Modrzejów” czerwiec 2000 roku - Technikum Górniczego dla Dorosłych czerwiec 2001 roku – ostatnia matura!. - Zasadniczej Szkoły Zawodowej dla Dorosłych – czerwiec 1999r. - Zasadniczej Szkoły Zawodowej dla młodzieży – alokacja do ZST w Sosnowcu – czerwiec 1999r. - Rok szkolny 1998/99 – przeprowadzenie prac związanych z przekształceniem szkoły zawodowej w gimnazjum: - modernizacja pomieszczeń lekcyjnych i sanitariatów, biblioteki i czytelni, szatni uczniowskiej, organizacja kadry nauczycielskiej, dobór programów i podręczników.

01.09.1999- na podstawie uchwały Rady Miejskiej w Sosnowcu utworzono Gimnazjum Nr 1 w Sosnowcu funkcjonujące w ramach Zespołu Szkół Zawodowych Nr 1 do momentu jego całkowitej likwidacji, czyli do 31.08.2001r.

04.12.1999r. – uroczystość „Barbórki”- święta Dnia Górnika zorganizowanej dla uczniów ostatnich klas ZSG przez nowoprzyjętych uczniów Gimnazjum Nr 1. od 01.09.2001 – Gimnazjum Nr 1 w Sosnowcu funkcjonuje samodzielnie: uczniowie w większości stanowią społeczność szkół podstawowych Nr 15, 29, 21 i 11 ( Niwka, Pawiak, Bór, Jęzor, Bobrek, Modrzejów).

14 i 15.05.2002 – zakończenie trzyletniego cyklu kształcenia w Gimnazjum Nr 1 pierwszym zewnętrznym egzaminem gimnazjalnym.

17.06.2002r. – powierzenie funkcji dyrektora Gimnazjum Nr 1 w drodze konkursu Panu mgr Tadeuszowi Kobierskiemu. Funkcję tę pełnił do 31 stycznia 2004r. czyli do czasu przejścia na emeryturę.

Zmiany w nazewnictwie

Notatka służbowa dotycząca dotychczasowego funkcjonowania oraz podjętych działań likwidacyjnych Zespołu Szkół Zawodowych Nr 1 w Sosnowcu ul. Wojska Polskiego 86.

Zespół Szkół Zawodowych utworzony został w drodze decyzji resortu górnictwa i energetyki początkowo jako: 1. Zespół Szkół Zawodowych Nr 3 Ministerstwa Górnictwa i Energetyki /1.09.1974r./ 2. Zespół Szkół Zawodowych Nr 2 Ministerstwa Górnictwa /1.04.1976r./ 3. Zespół Szkół Zawodowych Nr 2 Wspólnoty Węgla Kamiennego /1.01.1988r./ 4. Zespół Szkół Zawodowych Nr 2 Państwowej Agencji Węgla Kamiennego /1.10.1990r./ Zmiany nazw wynikały z reorganizacji resortu górnictwa.

Pod koniec 1992r. Państwowa Agencja Węgla Kamiennego zgodnie z decyzją Ministra Przemysłu część swoich szkół przekazała do prowadzenia Kuratorium Oświaty w Katowicach, natomiast część szkół zgodnie a art.80 „Ustawy o systemie oświaty” mogła pozostać w systemie resortowym po wyrażeniu woli przez zakłady przemysłowe na dalsze prowadzenie swoich szkół. I tak się stało-Kopalnia Węgla Kamiennego „Niwka-Modrzejów”, Przedsiębiorstwo Spedycyjno-Transportowe PW „Transgór”, Fabryka Maszyn Górniczych „Niwka” zgłosiły stosowne deklaracje i od 1.01.1993r. stały się organami prowadzącymi a na podstawie aktu zmiany nazwy Zespołu Szkół Zawodowych Nr 2 PAWK zgodnie z pismem KO-OR-O-0213/0/93 Kuratora Oświaty, szkoła otrzymała nazwę Zespół Szkół Zawodowych Nr 1 w Sosnowcu. Od 1.09.1993r. utworzona została Zasadnicza Szkoła Zawodowa dla Dorosłych, która na podstawie aktu założycielskiego z dnia 30.08.1993r. znak KO-OR-0213/103/93/Ci weszła w skład Zespołu Szkół, której organem prowadzącym stał się Kurator Oświaty. Od 1.09.1995r. na podstawie aktu założycielskiego Katowickiego Holdingu Węglowego S.A. oraz zezwolenia Kuratora Oświaty w Katowicach, pismo z dnia 28.11.1994r. znak KO-OR-O-0211/108/94/Ci, utworzone zostało Technikum Górnicze dla Dorosłych Katowickiego Holdingu Węglowego S.A. Kopalnia Węgla Kamiennego „Niwka-Modrzejów” w Sosnowcu, które weszło w skład Zespołu Szkół Zawodowych Nr 1. Finansowanie szkół odbywało się zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18.09.1992r. /Dz.U. Nr 71 z 1992r./ na zasadzie tzw. dotacji, która przekazywana była na konto wskazane przez organy prowadzące.

Losy szkoły w czasie transformacji społeczno-gospodarczych

Wobec trudności finansowych zakłady prowadzące szkoły zawodowe jak Fabryka Maszyn Górniczych „Niwka” i „Transgór” podjęły decyzje o likwidacji swoich szkół przez zaniechanie rekrutacji i tak ostatni rocznik ZSZ „Transgór” zakończył cykl kształcenia w czerwcu 1994 roku a ZSZ FMG „Niwka” w czerwcu 1996 roku. Trudności finansowe dotknęły również Kopalnię „Niwka-Modrzejów” wskutek czego od roku szkolnego 1998/99 wstrzymano nabór do Zasadniczej Szkoły Górniczej KWK „Niwka-Modrzejów” a od roku szkolnego 1999/2000 do Technikum Górniczego dla Dorosłych. W lutym 1999 roku odbyło się spotkanie przedstawicieli Katowickiego Holdingu Węglowego, Kopalni „Niwka-Modrzejów” z przedstawicielami Zarządu Miasta Sosnowca oraz Kuratorium Oświaty, które sfinalizowało się zawarciem porozumienia oraz umowy użyczenia z dniem 1.03.1999r., których głównym uzgodnieniem było przekazanie obiektów szkoły Miastu Sosnowiec oraz możliwość zakładania w obiekcie innych szkół, prowadzonych przez Miasto. Rada Miejska w Sosnowcu podjęła uchwałę z dnia 25.02.1999r. o likwidacji Zasadniczej Szkoły Zawodowej dla Dorosłych poprzez wstrzymanie naboru począwszy od 31.08.1999r. a na podstawie aktu założycielskiego z dnia 28.06.1999r. utworzono z dniem 1.09.1999r. Gimnazjum Nr 1, które zgodnie z uchwałą Rady Miejskiej Nr 231/XI/99 z dnia 30.06.1999r. funkcjonuje w ramach Zespołu Szkół Zawodowych Nr 1 do momentu jego całkowitej likwidacji czyli do 31.08.2001 roku. W związku z faktem, że KWK „Niwka-Modrzejów” sp. z o.o. została postawiona w stan całkowitej likwidacji, Zarząd KWK „Niwka-Modrzejów” podjął uchwałę nr 109/99 o likwidacji swoich szkół tj.:

Zasadnicza Szkoła Górnicza - zakończenie nauki czerwiec 2000r. /2 oddziały/ Technikum Górnicze dla Dorosłych – aktualnie 6 oddziałów / zakończenie dla 3 oddziałów czerwiec 2001r./

Zgodnie z powyższymi danymi od 1.09.2001 w obiekcie dotychczasowego Zespołu Szkół Zawodowych Nr 1 będzie funkcjonować tylko Gimnazjum Nr 1 / aktualnie 11 klas pierwszych, w przyszłym roku szkolnym dodatkowo 10 a od 1.09.2001 – dodatkowo 8 /

Historia szkoły

Jako długoletni nauczyciel, wicedyrektor i dyrektor tejże nieistniejącej już jednostki szkolnej, poczuwam się do obowiązku utrwalić jej pamięć. Zdaję sobie sprawę, że monografia szkoły (historia od 1946-1996) nie dla wszystkich jest dostępna, postanowiłem wypowiedzieć się bardzo osobiście w poniższej formule.

Początki organizowania szkoły górniczej sięgają grudnia 1946 roku. Początkowo zajęcia teoretyczne odbywały się w salach przydzielonych przez Fabrykę maszyn Górniczych, później na terenie kopalni „Niwka” a od 1948 roku zajęcia odbywały się w zaadaptowanym baraku pomagazynowym. Po pracach porządkowych zorganizowano warsztat szkolny, 3 sale lekcyjne, pokoje dyrektora, sekretariatu, nauczycieli oraz świetlicę. Rok szkolny 1952-53 rozpoczął się już w nowym przestronnym budynku, z nowymi sprzętami, dobrze wyposażonymi salami lekcyjnymi a także miejscami dla uczniów zamiejscowych przy ul. Wojska polskiego 86, który istnieje do dzisiejszego dnia. Historia Zasadniczej Szkoły Górniczej KWK „Niwka-Modrzejów” została uszczegółowiona w monografii wydanej z okazji jubileuszu 50-lecia (1946-1996). Powstanie oraz działalność szkoły górniczej w Niwce- dzielnicy Sosnowca miało ogromne znaczenie dla rozwoju tego terenu, ludzi z nim związanych oraz piszącego te słowa. Dlaczego? Przeszłości nie wolno zapomnieć!!!nie wolno pominąć znaczenia istnienia w Niwce zasadniczej szkoły górniczej, początkowo jako Zasadnicza szkoła Górnicza Kopalni Węgla Kamiennego „Niwka-Modrzejów”, później Zespół Szkół Zawodowych, w którym kształcili się uczniowie nie tylko w zawodach górniczych ale również przyszli pracownicy Fabryki Maszyn Górniczych, Przedsiębiorstwa Spedycyjno-Transportowego PW „Transgór”, Centralnych Zakładów Naprawczych Przemysłu Węglowego, Zakładu Remontowo-Budowlanego Przemysłu Węglowego oraz Technikum Górniczego dla Dorosłych. Moja szkoła górnicza, zwana ironicznie „Sorboną” lub „Oxfordem”, od początku istnienia umożliwiła zdobycie kwalifikacji 4000 absolwentom, którzy podejmowali pracę w kopalni, kontynuowali dalszą naukę, często zajmując wysokie stanowiska w przemyśle, administracji państwowej a także pełnili rozmaite funkcje społeczne. Absolwenci tworzyli naszą społeczność Niwki. I dlaczego piszący te słowa chce podkreślić znaczenie nie istniejącej już „Szkoły Górniczej” ?- to ona zbudowana dla kopalni, utworzona dla ludzi żyjących dla kopalni, ludzi, którym istnienie kopalni pomogło żyć i stworzyć warunki życia innym. Dlatego!!! Pracując od 1971 roku w charakterze nauczyciela przedmiotów zawodowych, poprzez lata wicedyrektorowania i pełnienia funkcji dyrektora, był to czas przepełniony walką o utrzymanie szkoły, o nadanie jej właściwej rangi w środowisku, o kultywowanie tradycji górniczych. Mój życiorys jest istotny dla rozwinięcia tematu szkolnictwa na terenie Niwki. Pochodzę z rodziny nauczycielsko-górniczej, rodzice zaszczepili we mnie przywiązanie, a nawet miłość do tego, co się czyni dla dobra innych. Ojciec Aleksander, rodowity niwczanin, urodzony w 1904 roku, był całe życie związany z kopalnią pełniąc funkcję kierownika działu mierniczo-geodezyjnego, mama Stefania była nauczycielką, jeszcze przed wojną w Szkole Podstawowej nr 15, później kierownikiem w Szkole Podstawowej nr 21 i do emerytury w Szkole Podstawowej nr 11. W życiu codziennym ojciec od najwcześniejszych lat zaszczepił we mnie poszanowanie zawodu górniczego i pracy górniczej, jako przykład stawiając swego pierwszego przełożonego prof.dr inż. Bolesław Krupińskiego, który 20 czerwca 1914 roku zjechał na swoją pierwszą dniówkę, rozpoczynając pracę od stanowiska ładowacza, młodszego górnika, sztygara aż do naczelnego inżyniera, dyrektora kopalni, przewodniczącego Państwowej Rady Górnictwa i przewodniczącego Komitetu Węglowego Europejskiej Komisji Gospodarczej w Genewie. Profesor w wywiadzie z 6.12.1964 roku w „Ekspresie Wieczornym” wypowiedział: „… zawód górnika, to trudny zawód, niebezpieczny zawód, ale zawód górnika – to najpiękniejszy zawód. I gdybym mógł powtórzyć życie – ze wszystkich dróg wybrałbym tą, która prowadzi do kopalni…” . Ta wypowiedź stanowiła motto naszej pracy, nauczycieli szkoły górniczej, którzy nie zwątpili w jej sens i wierzyli, że zawód górnika będzie nadal zapisywać swoją piękną kartę. Czas transformacji społeczno-gospodarczych spowodował stopniowe wygaszanie klas poszczególnych zakładów pracy prowadzących szkoły wchodzące w skład zespołu- najdłużej istniały jednak Zasadnicza Szkoła Górnicza Kopalni Węgla Kamiennego „Niwka-Modrzejów” ( do 2000 roku) i Technikum Górnicze dla Dorosłych ( do 2001 roku). Najsmutniejszym była likwidacja kopalni „Niwka-Modrzejów” pomimo istniejących nadal zasobów węgla, jednak ówczesna władza definitywnie zakończyła jej istnienie. I tu rozpoczęła się walka o niedopuszczenie do likwidacji budynku dotychczasowej szkoły górniczej. Dzięki życzliwości ówczesnych władz Miasta Sosnowca od 01.09.1999 roku budynek przeznaczony został do prowadzenia w nim, zgodnie z nową reformą oświaty, placówki oświatowej jako Gimnazjum nr 1 , dla uczniów z terenu Niwki, Modrzejowa, Jęzora, Boru Bobrka i Pawiaka. Po szkole górniczej pozostała tablica pamiątkowa z roku jubileuszu 50-lecia: „Mądrość musisz sam z siebie własną dobyć pracą” ~Adam Mickiewicz I tak można by zakończyć historię Zasadniczej Szkoły Górniczej, bo Gimnazjum radziło sobie dobrze, jednak od września 2017 roku znów reformatorzy postanowili inaczej (wygaszanie oddziałów gimnazjalnych, powrót do szkoły podstawowej 8 letniej – połączenie Szkoły Podstawowej nr 15 z Gimnazjum Nr 1). Szkoła Górnicza nieodwracalnie przestała istnieć, jednak pamięć o niej powinna pozostać. Pozostać powinna również pamięć i szacunek dla tych, którzy tu pracowali, często przez całe swoje zawodowe życie, nie tylko nauczyciele ale również pracownicy administracji i obsługi. Moje całe zawodowe życie było związane ze szkołą górniczą, w której wśród nauczycieli, koleżanek i kolegów, a także pracowników administracji i obsługi zawsze panowała atmosfera życzliwości i przyjaźni (co niestety obecnie rzadko się zdarza). Podczas uroczystości jubileuszowych 50-lecia szkoły, ktoś z decydentów powiedział, że dopóki będzie istniała kopalnia, będzie szkoła; pomylił się, nie było formalnie kopalni a szkoła górnicza istniała najdłużej w Zagłębiu Dąbrowskim.

Wykaz pracowników szkoły

Dyrektorzy szkoły:

1. p.Lebieda – 1946-1947 2. p.Garus Mieczysław – 1947-1950 3. p.Smok Marian - 1950-1951 4. p.Majewski Edmund – 1951-1952 5. p.Szyller Marian – 1952-1956 6. mgr Szerement Czesław – 1956-1979 7. mgr inż.Trzewiczek Jan – 1979-1984 8. mgr Kobierski Tadeusz 1984-2004 9. mgr Bukowy Mirosława – 2004-2017 10. mgr Szopa Wiesława – od 01.09.2017

Zastępcy dyrektora: 1. mgr inż. Suchanek Jan – 1965-1967 2. mgr inż. Jaskólski Ryszard – 1970-1972 3. mgr Zgagacz Tadeusz – 1974-1978 4. mgr Kobierski Tadeusz – 1978-1984 5. mgr Wdowik Jerzy – 1980-1982 6. mgr inż. Martynus Artur – 1984-1988 7. mgr Chojnacki Lech – 1988-1998 8. mgr Dudek Leszek – 1998-2006 9. mgr Mól Katarzyna – 2006-2017

Kierownicy zajęć praktycznych : 1. Kikut Marian 1948-1953 2. Szerement Czesław – 1953-1956 3. Dziura Tadeusz – 1957-1976 4. Kubik Stanisław – 1976-1983 5. Jaskólski Ryszard – 1983-1993 6. Martynus Artur – 1993-1999

Kierownicy pola szkoleniowego: 1. Pasternak Tadeusz – 1950-1951 2. Pawłowski Franciszek – 1951-1952 3. Rachwał Józef - 1952-1954 4. Nowak Paweł - 1954-1957 5. Sady Zbigniew – 1959-1962 6. Inż. Kubik Stanisław – 1962-1976 7. Dziura Tadeusz – 1976-1977 8. mgr inż.Jaskólski Ryszard – 1977-1983 9. inż.Szkonter Jacek – 1978-1981 10. Puchała Stanisław – 1983-1986 11. Płonka Witold – 1986-1990 12. Pustelnik Ryszard – 1990-1996 13. Cygan Mirosław – 1996-1998 Kierownicy internatu: 1. Chmura Stanisław – 1955-1957 2. Woźniak Tadeusz – 1957-1958 3. mgr Misiołek Kazimierz – 1964-1969 4. Skibniewski Antoni – 1969-1970 5. Baczyński Władysław – 1972-1973 6. mgr Skrzypek Jerzy – 1973-1980 7. mgr Kamiński Jerzy – 1980-1990 8. Królica Krystyna 1990-1995 (likwidacja internatu)

Zastępcy kierownika internatu: 1. Pitek Marian – 1972-1978 2. Chmielewski Alfons – 1978-1979 3. Jaworski Jan – 1978-1979

Kierownicy świetlicy i zajęć pozalekcyjnych: 1. Świerczyńska Maria – 1952-1953 2. Misiołek Janina – 1964-1972 3. mgr Klęczańska Aleksandra – 1972-1975 4. Pustelnik Ryszard – 1975-1989 5. mgr Kijas Małgorzata – 1989-1991

Kierownicy szkolenia na powierzchni: 1. Smok Zygmunt – 1950-1970 2. Koźlik Józef – 1971-1981 3. mgr Chojnacki Lech – 1984-1988 4. inż.Zieliński Robert – 1988-1991 5. Ślęzak Marek – 1992-1998 Pracownicy administracyjno ekonomiczni: 1. Błaszczak Hanka 2. Duda Krystyna 3. Mucha Zofia 4. Pieszczyk Helena 5. Raszkowska Julia 6. Straś Helena

Sekretariat: 1. Batienin Olga 2. Błach Władysława 3. Cudak Gabriela 4. Filipek Janina 5. Gąsior Krystyna 6. Janus Halina 7. Jureczko Mariola 8. Knapik Helena 9. Krawczyk Zofia 10. Madej Krystyna 11. Neugebauer Elżbieta 12. Niezgoda Elżbieta 13. Ordelewska Aldona 14. Papierz Leokadia 15. Ptasińska Teodozja 16. Sękala Grażyna 17. Splesner Izabela

Kierownik administracyjno-gospodarczy 1. Szyszka Małgorzata