Pomrożyce (Zawiercie): Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiZagłębie
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
Pomrożyce - dzielnica  
Pomrożyce - dzielnica [[Zawiercie|Zawiercia]] na progu (kueście) jurajskim.
[[Zawiercie|Zawiercia]]
 
Miejscowość występowała również pod nazwą Pomrozicze, Pomorzyce
 
W 1783 roku wieś była własnością Konstantego Gostkowskiego, w 1790 - Zuzanny z Jordanów Gostkowskiej; Pomrożyce składały się z 15 domów, w 1791 miały liczyć 91 mieszkańców (w tym 47 kobiet), ale dane za 1789 mówiły tylko o 80 ludziach<ref>Materiały do Słownika historyczno-geograficznego województwa krakowskiego w dobie Sejmu Czteroletniego pod red. W. Semkowicza, T. Czorta, A. Szumańskiego, Wyd. PAU, Kraków 1965</ref>. W 1827 roku miejscowość miała już tylko 13 domów, ale 115 mieszkańców<ref>Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. VIII</ref>.
 
Pomrożyce tak jak wschodnia część dzisiejszego Zawiercia przed I wojną światową należała do powiatu olkuskiego; w czasie II wojny światowej przez wieś biegła granica Generalnej Guberni przez co Pomrożyce wspominają starsi mieszkańcy okolic jako punkt szmuglowania, np B. Dworak<ref>[[Korzenie czy ksenofobia. Moje Zawiercie]]</ref>.
 
{{Przypisy}}


[[Kategoria:Dzielnice i osiedla Zawiercia|Pomrożyce]]
[[Kategoria:Dzielnice i osiedla Zawiercia|Pomrożyce]]

Wersja z 11:40, 26 maj 2012

Pomrożyce - dzielnica Zawiercia na progu (kueście) jurajskim.

Miejscowość występowała również pod nazwą Pomrozicze, Pomorzyce

W 1783 roku wieś była własnością Konstantego Gostkowskiego, w 1790 - Zuzanny z Jordanów Gostkowskiej; Pomrożyce składały się z 15 domów, w 1791 miały liczyć 91 mieszkańców (w tym 47 kobiet), ale dane za 1789 mówiły tylko o 80 ludziach[1]. W 1827 roku miejscowość miała już tylko 13 domów, ale 115 mieszkańców[2].

Pomrożyce tak jak wschodnia część dzisiejszego Zawiercia przed I wojną światową należała do powiatu olkuskiego; w czasie II wojny światowej przez wieś biegła granica Generalnej Guberni przez co Pomrożyce wspominają starsi mieszkańcy okolic jako punkt szmuglowania, np B. Dworak[3].

Przypisy

  1. Materiały do Słownika historyczno-geograficznego województwa krakowskiego w dobie Sejmu Czteroletniego pod red. W. Semkowicza, T. Czorta, A. Szumańskiego, Wyd. PAU, Kraków 1965
  2. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. VIII
  3. Korzenie czy ksenofobia. Moje Zawiercie