Paul Lamprecht: Różnice pomiędzy wersjami
(→Praca) |
|||
| (Nie pokazano 2 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 25: | Linia 25: | ||
==Praca== | ==Praca== | ||
Jako wolontariusz pracował w dużej firmie w Le Havre we Francji, po czym w [[1865]] roku przeniósł się na tereny polskie - do Pilicy, gdzie przez dwa lata pracował w fabryce sukna i w fabryce papieru w Pilicy w charakterze buchaltera. | Jako wolontariusz pracował w dużej firmie w Le Havre we Francji, po czym w [[1865]] roku przeniósł się na tereny polskie - do [[Pilica|Pilicy]], gdzie przez dwa lata pracował w fabryce sukna i w fabryce papieru w Pilicy w charakterze [https://pl.wiktionary.org/wiki/buchalter buchaltera]. | ||
Po dwóch latach postanowił jednak założyć własny biznes. W Częstochowie założył kantor wymiany walut. Od [[1870]] roku, przez kilka lat był właścicielem banku. | Po dwóch latach postanowił jednak założyć własny biznes. W Częstochowie założył kantor wymiany walut. Od [[1870]] roku, przez kilka lat był właścicielem banku. | ||
==Sosnowiec== | ==Sosnowiec== | ||
Do [[Sosnowiec|Sosnowca]] przybył w [[1874]] roku. Od Teodora L. Schernera wydzierżawił na trzy lata [[Fabryka | Do [[Sosnowiec|Sosnowca]] przybył w [[1874]] roku. Od Teodora L. Schernera wydzierżawił na trzy lata [[Fabryka Sztucznych Nawozów Chemicznych (Sosnowiec)|fabrykę sztucznych nawozów chemicznych, tzw. „kościarnię"]] którą następnie wykupił. Fabryka nie przynosiła zakładanego poziomu zysków i [[1894]] roku została zamknięta. Nieczynne budynki fabryczne przerobiono później na mieszkania dla robotników. | ||
W [[1894]] roku Paul Lamprecht zakupił od wdowy po C.G. Diettrichu fabrykę papieru (Diettrich przerobił młyn wodny na ten zakład). Korzystając z pomocy [[Franz Schöen|Franza Schoena]] szybko ją rozbudował. Rozwinął produkcję papieru, a następnie tektury, kartonu, gilz do przędzy oraz papy do krycia dachów. | W [[1894]] roku Paul Lamprecht zakupił od wdowy po C.G. Diettrichu fabrykę papieru (Diettrich przerobił młyn wodny na ten zakład). Korzystając z pomocy [[Franz Schöen|Franza Schoena]] szybko ją rozbudował. Rozwinął produkcję papieru, a następnie tektury, kartonu, gilz do przędzy oraz papy do krycia dachów. | ||
| Linia 39: | Linia 39: | ||
==Pobicie i śmierć== | ==Pobicie i śmierć== | ||
[[19 listopada]] [[1904]] roku Paul Lamprecht dotkliwie pobity został (laską sztygarską) przez jednego z inżynierów kopalni [["Antoni"]] w [[Łagisza (Będzin)|Łagiszy]], którą wspólnie z Schoenami dzierżawił. Źle oczyszczona rana głowy spowodowała zakażenie krwi, które rozwinęło się w prawej nodze. | [[19 listopada]] [[1904]] roku [[Paul Lamprecht]] dotkliwie pobity został (laską sztygarską) przez jednego z inżynierów kopalni [[Kopalnia "Antoni" (Będzin-Łagisza)|"Antoni"]] w [[Łagisza (Będzin)|Łagiszy]], którą wspólnie z [[:Kategoria:Schöenowie|Schoenami]] dzierżawił. Źle oczyszczona rana głowy spowodowała zakażenie krwi, które rozwinęło się w prawej nodze. | ||
Ponad pół roku leczył się w szpitalu we Wrocławiu i Katowicach, dwukrotnie był operowany. Po długiej kuracji wrócił do pracy, ale pełnej sprawności nigdy już nie odzyskał. | Ponad pół roku leczył się w szpitalu we Wrocławiu i Katowicach, dwukrotnie był operowany. Po długiej kuracji wrócił do pracy, ale pełnej sprawności nigdy już nie odzyskał. | ||
Aktualna wersja na dzień 13:10, 12 sie 2022
| Zagłębiowskie Biogramy | |
| Imię i nazwisko | Paul Lamprecht |
| Data i miejsce urodzenia | 2 lutego 1844 Pęcherzewo |
| Data śmierci | 9 marca 1907 |
| Miejsce spoczynku | Cmentarz ewangelicki w Sosnowcu |
| Zawód | przemysłowiec |
Paul Lamprecht - (ur. 2 lutego 1844 roku w Pęcherzewowie, zmarł 9 marca 1907 roku), syn Gustawa Lamprechta (właściciel dóbr Pęcherzewa i Świnic) - niemiecki przemysłowiec, właściciel fabryki sztucznych nawozów chemicznych oraz fabryki papieru w Sosnowcu.
Edukacja
Początkowo kształcili go prywatni guwernerzy, ale później rozpoczął naukę w gimnazjum, a po maturze studiował w Wyższej Szkole Handlowej w Gotha w Turyngii.
Praca
Jako wolontariusz pracował w dużej firmie w Le Havre we Francji, po czym w 1865 roku przeniósł się na tereny polskie - do Pilicy, gdzie przez dwa lata pracował w fabryce sukna i w fabryce papieru w Pilicy w charakterze buchaltera. Po dwóch latach postanowił jednak założyć własny biznes. W Częstochowie założył kantor wymiany walut. Od 1870 roku, przez kilka lat był właścicielem banku.
Sosnowiec
Do Sosnowca przybył w 1874 roku. Od Teodora L. Schernera wydzierżawił na trzy lata fabrykę sztucznych nawozów chemicznych, tzw. „kościarnię" którą następnie wykupił. Fabryka nie przynosiła zakładanego poziomu zysków i 1894 roku została zamknięta. Nieczynne budynki fabryczne przerobiono później na mieszkania dla robotników.
W 1894 roku Paul Lamprecht zakupił od wdowy po C.G. Diettrichu fabrykę papieru (Diettrich przerobił młyn wodny na ten zakład). Korzystając z pomocy Franza Schoena szybko ją rozbudował. Rozwinął produkcję papieru, a następnie tektury, kartonu, gilz do przędzy oraz papy do krycia dachów.
Rodzina
Od 1880 roku Paul Lamprecht był żonaty z Fanny Schoen, siostrą właścicieli zakładów włókienniczych. Z tego związku urodziło się pięcioro dzieci: Alice, Paul Aleksander (posługujący się wyłącznie imieniem Aleksander), Kurt, Erna i Roman.
Rodzina mieszkała na Starym Sosnowcu, w pobliżu fabryki chemicznej. W 1894 roku Lamprechtawie przeprowadzili się do Sielca, do domu po Diettrichach, który po wyremontowaniu stał się ich luksusową rezydencją z pięknym ogrodem, kręgielnią, placem do gry w krykieta.
Pobicie i śmierć
19 listopada 1904 roku Paul Lamprecht dotkliwie pobity został (laską sztygarską) przez jednego z inżynierów kopalni "Antoni" w Łagiszy, którą wspólnie z Schoenami dzierżawił. Źle oczyszczona rana głowy spowodowała zakażenie krwi, które rozwinęło się w prawej nodze. Ponad pół roku leczył się w szpitalu we Wrocławiu i Katowicach, dwukrotnie był operowany. Po długiej kuracji wrócił do pracy, ale pełnej sprawności nigdy już nie odzyskał.
