Michał Bokalski

Zagłębiowskie Biogramy
Michał Bokalski
Imię i nazwisko	Michał Bokalski
Data i miejsce urodzenia	29 września 1900 Ostrowy Górnicze (Sosnowiec
Data i miejsce śmierci	7 czerwca 1966 Katowice
Miejsce spoczynku	cmentarz Parafia św. Antoniego w Dąbrowie Górniczej - Gołonogu
Zawód	pilot, pracownik przedsiębiorstw budowlanych
Odznaczenia

Michał Bokalski (1900 - 1966)

PILOT, PRACOWNIK PRZEDSIĘBIORSTW BUDOWLANYCH

Urodził się w Ostrowach Górniczych (dzisiejszej dzielnicy Sosnowca) 29 września 1900 roku; syn górnika Karola i Anny z domu Stróżyńskiej. Należał do Dąbrowskiego Koła Wycieczkowego, a od 1912 roku był skautem I Drużyny Skautowej im. Dionizego Czachowskiego w Dąbrowie Górniczej.

Uczęszczał do siedmioklasowej Szkoły Handlowej w Będzinie. Jako nastolatek służył w Legionach Polskich 4 pułku piechoty kompanii uzupełniającej. Następnie działał w Polskiej Organizacji Wojskowej na terenie Zagłębia Dąbrowskiego, gdzie pełnił funkcję zastępcy komendanta organizacji szkolnej.

W 1918 roku wstąpił do wojska polskiego i awansował na stopień kaprala. Po ukończeniu Szkoły Podchorążych Wojskowych w Warszawie, wstąpił do Szkoły pilotów w Toruniu. Spodobały mu się do tego stopnia wyczyny lotnicze, że postanowił poświęcić się tej pasji na dłuższy czas i ukończył Wyższą Szkołę Lotniczą w Warszawie.

Michał Bokalski zajmował wiele ważnych stanowisk związanych z lotnictwem odrodzonej Polski np.: kierownika Stacji Doświadczalnej w Instytucie Badań Technicznych Lotnictwa, dyrektora nauk w Wyższej Szkole Lotniczej, gdzie pełnił rolę specjalisty od taktyki lotnictwa bombowego. Wykazał się talentem lotniczym podczas II wojny światowej, dowodząc akcjami Dywizjonów X i XV. W okresie okupacji niemieckiej pełnił także rolę oficera łącznikowego w dowództwie Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie Europy.

Po wojnie pracował w Przedsiębiorstwie Mechanizacji Budowy i Sprzętu Budowlanego w Gliwicach, gdzie pełnił funkcję kierownika administracyjno-finansowego. Zmieniał często pracę w licznych przedsiębiorstwach budowlanych; pracował także w Kolei Piaskowej Chorzów-Batory. Ostatnią jego posadą było stanowisko referenta produkcji przemysłowej w Szopienickim Zjednoczeniu Instalacji Przemysłowych. Zmarł w Katowicach 7 czerwca 1966 roku, a pochowano go na cmentarzu parafialnym w Dąbrowie Górniczej - Gołonogu.

Biogram opracowała Karolina Szymkowska