Lichtuga Bolek

Lichtuga „Bolek” – niewielki statek morski z okresu międzywojennego należący do ‎ Towarzystwa „Żegluga Wisła-Bałtyk”, które zostało założone przez zakłady przemysłowe Zagłębia Dąbrowskiego.

Historia

Ogólnie lichtuga jest to kilkusettonowa, pełnopokładowa, barka rzeczna przystosowana do żeglugi morskiej dzięki wysokim burtom. Przeważnie bez napędu w związku z czym pływała w zestawie z holownikiem. Lichtugi morskie posiadały proste, dwumasztowe ożaglowanie skośne traktowane jako napęd uzupełniający i awaryjny. Ze względu na kształt kadłuba słabo pływały pod żaglami. Lichtuga wybudowana została około 1920 roku jako „Chronik” (dane rejestrowe: 391 BRT, 369 NRT, 650 t). W listopadzie 1926 roku została zakupiona od Bugsier, Reeder- und Bergungs AG. Hamburg przez polskie Towarzystwo „ Żegluga Wisła-Bałtyk” w Tczewie, gdzie otrzymała nazwę „Bolek”. Używana była do przewożenia węgla pochodzącego z kopalń Zagłębia Dąbrowskiego poprzez port w Tczewie do zagranicznych portów nadbałtyckich (głównie skandynawskich). W dniu 1 listopada 1927 lichtugi „Felek” i „Bolek”, były holowane z Kopenhagi przez Holownik „Górnik”, który w tym dniu zatonął. Po likwidacji ‎ Towarzystwa „Żegluga Wisła-Bałtyk” lichtuga została odkupiona przez Bugsier, Reeder- und Bergungs AG, Hamburg, gdzie przywrócono jej poprzednią nazwę „Chronik”.

1. BRT (tona rejestrowa brutto) – dawna międzynarodowa jednostka pojemności rejestrowej brutto statku
2. NRT (tona rejestrowa netto) – dawna międzynarodowa jednostka pojemności rejestrowej netto statku

Bibliografia

• Miciński J.: Trzy awarie. Gdańsk 1967.
• Górniczy Śląsk pod Polską banderą. Zabrze 1983, s. 23.
• Lichtugi i szaland

Germadon