Ignacy Marian Kowalczewski

Zagłębiowskie Biogramy
Imię i nazwisko	Ignacy Marian Kowalczewski
Data i miejsce urodzenia	30 stycznia 1895 Dąbrowa Górnicza
Data i miejsce śmierci	19 grudnia 1976 Szpital w Penley (Wlk. Brytania)
Miejsce spoczynku	Pwllheli (Wlk. Brytania)
Zawód	Żołnierz Pierwszej Kompanii Kadrowej J. Piłsudskiego, oficer WP

Odznaka Pierwszej Kompanii Kadrowej

Ignacy Marian Kowalczewski -

Ignacy KOWALCZEWSKl "Marian Sępiński" Urodził się 30 stycznia 1895 r. w Dąbrowie Górniczej j ako syn Franciszka i Franciszki z do- mu Gącyłło.Ukończył 6 klas Szkoły Realnej w Sosnowcu, a następnie uczę- szczał na kursy maturalne w Krakowie. Od 1911 r. należał do tajnej drużyny skautowej w Dąbrowie Górniczej. Latem 1914 r. uczestni- czyłw kursie instruktorskim w Nowym Sączu (w kompanii Pększy- ca-Grudzińskiego) i wraz z innymi jego słuchaczami przybył na Oleandry. Wyszedł w pole z Pierwszą Kompanią Kadrową, a 10 sierpnia przeniósł się do kawalerii. Służąc w 1 p.ul. do jego rozformowania w 1917 r., doszedł do stopnia wachmistrza, był instruktorem w szkole podoficerskiej, w 1917 r. ukończył pułkową szkołę oficerską. Po odzyskaniu niepodległości wstąpił do WP. W Zagłębiu Dą- browskimuczestniczyłw rozbrajaniu Niemców (1 1 listopada 1918), a także formował szwadron; 27 listopada 1918 r. zostałmianowa- ny podporucznikiem, od stycznia 1919 r. był dowódcą szkoły podoficerskiej 3 p.ul., w paź- dzierniku tegoż roku trafił na front, gdzie kolejno pemił funkcje p.o. dowódcy szwadronuka- rabinów maszynowych i lnłodszego oficera szwadronu. Mianowany porucznikiem 18 stycz- nia 1921, od 16 lipca tegorokubyłdowódcą2 szwadronu, zostałzweryf1kowanyjakorotmistrz zestarszeństwemz 1 czerwca 19l9r. Od28 września 1 922 do 1 pażdziernika 1923r. był w Szkole Kawalerii w Grudziądzu, od 8 grudnia 1923 r. służyłjako II oficer sztabowy 3 p.ul., następnie krótko dowodził szkołą podoficerską, a przez pięć miesięcy 1924 r. (od maja do pażdziernika) byłp.o.dowódcy3p.ul.; 15 sierpnia 1924r. awansował do stopnia maj ora. Od 16 stycznia 1925 r. był instruktorem w Centrum Szkolenia Kawalerii w Grudziądzu, następnie powrócił do puł- ku. 17 czerwca 1927r. zostałjegokwatermistrzem,kilkakrotniepemiłteżfunkcjęp.o. dowód- cy pułku. 5 pażdziernika 1927 r. objął stanowisko dowódcy szwadronu w 19 p.ul., równocze- śnie od 23 marca 1928 r. będąc szefem wyszkolenia pułku. 26 kwietnia 1928 r. został zastępcą dowódcy 20p.ul., a po otrzymaniu z dniem 1 stycznia 1930r. awansu na podpułkownika zo- stał 26 marca 1930 r. dowódcą 5 psk w Tarnowie. Na tym stanowisku 1 stycznia 1934 r. awan- sował do stopnia pułkownika. Od marca 1938 r. był dowódcą 17 p.ul. w Lesznie Wielkopol- skim i komendantem tamtejszego garnizonu; na czele swego pułku uczestniczył w zajmowa- niu Zaolzia. W ~panii wrześniowej dowodził 17 p.ul. (w Wielkopolskiej BK); ranny 14 wrze- śnia 1939 pod Brochowem. 16 września 1939r. objął dowództwo Wielkopolskiej BK(pogen. R. Abrahamie, który został dowódcą Grupy Operacyjnej), wraz z resztami pułku przedarł się do Warszawy. Po jej kapitulacji przebywał w niewoli niemieckiej (Oflag VlIaMurnau) do końca wojny. Po uwolnieniu z obozu rozpoczął 11 lipca 1945 r. służbę w jednostkach 2 Korpusu Polskie- go; po stażu w Pułku Ułanów Karpackich i kwaterze głównej 2 DPanc. został odkomenderowa- ny do Centrum Wyszkolenia Broni Pancernej (1 pażdziemika 1945), zaś 8 stycznia 1946 r. objął dowództwo4p. panc. "Skorpion" (w 2 DPanc.). Po jego rozwiązaniu (październik 1946) służył krótko w 6 p.panc., a w lutym 1947 r. przeszedł do Polskiego Korpusu Przysposobienia i Roz- mieszczenia. Osiadł i pracował w Londynie; był m.in. członkiem zarządów: Koła Generałów i Pułkowników b. Wyższych Dowódców, Zrzeszenia Kół Pułkowych Kawalerii oraz Koła Be- liniaków. Zmarł 19 grudnia 1976 r. w szpitalu w Pen1ey, pochowany został w Pernhos. Odznaczony m.in.: VM 5 i 4, KN, KW 4x, OP 4. W 1923 r. ożenił się z hr. Zofią Potocką. CAW, AP 23355, 13683,7637, AVM; Instytut i Muzeum im. Gen. W. Sikornkiego w Londynie: akta pernonalne (A XII.27/67); "Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza" 1977, nr 3; Pomarański 11; Bagiński.

Małżonek: Zofia z d. Potocka Dzieci: córka Barbara /ur. 1924/„Gozdawa” i syn Przemysław /ur. 1925/„Spiczak” byli żołnierzami AK w Obwodzie AK Dębica. Syn poległ 27 VII 1944w walce z Niemcami

Odznaka Pierwszej Kompanii Kadrowej

• My, Pierwsza Brygada (wersja 1930)
• My, Pierwsza Brygada (wersja współczesna)

Linki zewnętrzne

• / Lista żołnierzy I Kompanii Kadrowej