Huta Katarzyna, potem Buczek, Sosnowiec, 1881-2010: Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiZagłębie
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 2: Linia 2:
'''Huta Katarzyna''' - zakład na terenie dzisiejszego [[Sosnowiec|Sosnowca]]. Obecnie po przekształceniach na przełomie XX/XIX wieku działa w postaci kilku niezależnych od siebie spółek m.in. Huta Buczek sp zoo, Technologie Buczek, Severstallat Silesia.
'''Huta Katarzyna''' - zakład na terenie dzisiejszego [[Sosnowiec|Sosnowca]]. Obecnie po przekształceniach na przełomie XX/XIX wieku działa w postaci kilku niezależnych od siebie spółek m.in. Huta Buczek sp zoo, Technologie Buczek, Severstallat Silesia.


Huta została wybudowana w latach [[1881]] - [[1883]] przez górnośląski koncern Vereinigste Koenigs und Laudahutte na części gruntów wsi [[Sielec (Sosnowiec)|Sielec]] zakupionych od spadkobierców hrabiego Renarda. Huta obejmowała początkowo tylko stalownię walcownię oraz młotownię, gdzie przetwarzano surówkę importowaną ze Śląska. W latach [[1890]] i [[1895]] zbudowano w niej dwa wielkie piece, a w [[1896]] roku uruchomiono wytwórnię rur spawanych.  
Huta została wybudowana w latach [[1881]] - [[1883]] przez górnośląski koncern Vereinigste Koenigs und Laudahutte na części gruntów wsi [[Sielec (Sosnowiec)|Sielec]] zakupionych od spadkobierców hrabiego Renarda. Huta obejmowała początkowo tylko stalownię walcownię oraz młotownię, gdzie przetwarzano surówkę importowaną ze Śląska. W latach [[1890]] i [[1895]] zbudowano w niej dwa wielkie piece.


[[9 lutego]] [[1905]] roku demonstrujących pod bramami huty robotników zaatakowało wojsko carskie - zginęło 38 demonstrantów, a blisko 150 zostało rannych
[[9 lutego]] [[1905]] roku demonstrujących pod bramami huty robotników zaatakowało wojsko carskie - zginęło 38 demonstrantów, a blisko 150 zostało rannych
Linia 8: Linia 8:
Na początku XX wieku zatrudnienie wynosiło około 1500 osób, a tuż przed I wojną światową około 2000 osób. Wyroby huty zyskały uznanie na światowych wystawach m.in. w Nowym Jorku, Paryżu, Hamburgu, Kijowie...
Na początku XX wieku zatrudnienie wynosiło około 1500 osób, a tuż przed I wojną światową około 2000 osób. Wyroby huty zyskały uznanie na światowych wystawach m.in. w Nowym Jorku, Paryżu, Hamburgu, Kijowie...


Podczas I wojny światowej zakład uległ niemal całkowitemu zniszczeniu
Podczas I wojny światowej zakład uległ niemal całkowitemu zniszczeniu.
W [[1923]] oku została nabyta przez Modrzejowskie Zakłady Górniczo-Hutnicze, które potem po przekształceniu występowały pn. [[Zjednoczone Zakłady Sosnowieckich Hut Żelaznych Modrzejów-Handtke S.A.]].


Podczas II wojny światowej huta uległa dewastacji, a Niemcy w jednej jej części produkowali części do łodzi podwodnych.
Na przełomie lat 1920 - 1939 r. oba zakłady produkujące dotychczas zbliżony asortyment zaczęły się specjalizować Huta Katrzyna i zakłady Hulczyńskiego zaczęył się specjalizować: pierwsza w produkcji walców a druga w produkcji rur. W efekcie w tzw. rurkowni Huldczyńskiego uruchomiono produkcję rur bez szwu.


W [[1923]] roku huta została nabyta przez [https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/Modrzejowskie-Zaklady-Gorniczo-Hutnicze-SA;3942580.html Modrzejowskie Zakłady Górniczo-Hutnicze], które potem po przekształceniu występowały pn. [[Zjednoczone Zakłady Sosnowieckich Hut Żelaznych Modrzejów-Handtke S.A.]].


Po wojnie huta została przejęta przez państwo. W hucie Katarzyna natomiast rozebrano drugi z wielkich pieców.  
Podczas II wojny światowej huta uległa dewastacji. Rozebrano jeden z wielkich pieców w hucie Katarzyna noszącej wtedy nazwę Osthutte. Niemcy w jednej jej części rozpoczęli produkcję części do łodzi podwodnych.


W [[1961]] w połączono zakłady huty Katarzyna oraz Towarzystwa Akcyjnego Sosnowieckich Fabryk Rur i Żelaza (Hutę Sosnowiec) tworząc '''Hutę im. Mariana Buczka'''. Poniesiono znaczne nakłady inwestycyjne by odbudować moc produkcyjną.  
Po II wojnie światowej huta została przejęta przez państwo. Rozebrano drugi z wielkich pieców.
 
W [[1961]] w połączono zakłady huty Katarzyna oraz [[Towarzystwo Akcyjne Sosnowieckich Fabryk Rur i Żelaza|Towarzystwa Akcyjnego Sosnowieckich Fabryk Rur i Żelaza (Hutę Sosnowiec)]] tworząc '''Hutę im. Mariana Buczka'''. Poniesiono znaczne nakłady inwestycyjne by odbudować moc produkcyjną.  


W [[1995]] w ramach Programu Powszechnej Prywatyzacji, Huta im. M. Buczka została przekształcona w jednoosobową Spółkę Skarbu Państwa i przyjęła nazwę '''Huta Buczek S.A.'''.
W [[1995]] w ramach Programu Powszechnej Prywatyzacji, Huta im. M. Buczka została przekształcona w jednoosobową Spółkę Skarbu Państwa i przyjęła nazwę '''Huta Buczek S.A.'''.
Linia 22: Linia 24:
Od [[1995]] do [[2003]] r. z Huty Buczek S.A. wyodrębniono kilka mniejszych jednostek oraz nadrzędną '''Technologie Buczek S.A.'''.
Od [[1995]] do [[2003]] r. z Huty Buczek S.A. wyodrębniono kilka mniejszych jednostek oraz nadrzędną '''Technologie Buczek S.A.'''.


W [[1997]] roku właścicielem został IV NFI Progress, który miał w planach dokapitalizowanie spółki i wprowadzenie na giełdę. Plany nie zostały zrealizowane a właścicielem większościowym Technologii Buczek w upadłości został Górnośląski Fundusz Restrukturyzacyjny (78 proc. udziałów), spółka należąca do Funduszu Górnośląskiego. Spółka stawiana była w stan upadłości dwukrotnie. Ostatecznie zamknięta w 2010 roku.  
W [[1997]] roku właścicielem został IV NFI Progress, który miał w planach dokapitalizowanie spółki i wprowadzenie na giełdę. Plany nie zostały zrealizowane a właścicielem większościowym Technologii Buczek w upadłości został Górnośląski Fundusz Restrukturyzacyjny (78 proc. udziałów), spółka należąca do Funduszu Górnośląskiego.  
 
W [[2003]] roku próbowano restrukturyzować zakład - wtedy jeszcze Hutę Buczek - przy wykorzystaniu pomocy publicznej - oddłużyć tzw. "ustawą Kołodki" czyli skorzystać z przepisów restrukturyzacyjnych z 2002 roku, których celem miało być uzdrawianie firm i pomoc w powrocie do produkcji. Zgodnie z ustawą państwo mogło pomóc firmie jeśli przedstawiła ona plan, z którego wynikało, w jaki sposób po uzyskaniu pomocy utrzyma się na rynku oraz czy będzie miała zdolność konkurowania z innymi, zachowania miejsc pracy i płacenia podatków.
W Technologii Buczek realizację planu rozpoczęto dopiero w 2004 roku, w efekcie czego huta pozostała z nie zrestrukturyzowanymi finansami, co spowodowało spiralę zadłużenia.
 
Spółka stawiana była w stan upadłości dwukrotnie. W [[2010]] postawiono ją w [https://pl.wikipedia.org/wiki/Upadłość#Upadłość%20likwidacyjna stan upadłości likwidacyjnej].


Mależąca do rosyjskiego koncernu Siewierstal spółka akcyjna Siewierstal LAT, kupiła od syndyka majątek Technologii Buczek SA i wydzielonej ze struktury spółki Zakładu Produkcyjno Remontowego zdobywając 51 proc. udziałów.  
Mależąca do rosyjskiego koncernu [https://pl.wikipedia.org/wiki/Severstal Siewierstal] spółka akcyjna Siewierstal LAT, kupiła od syndyka majątek Technologii Buczek SA i wydzielonej ze struktury spółki Zakładu Produkcyjno Remontowego zdobywając 51 proc. udziałów.  


W [[2017]] roku poznańska spółka Quamiro, właściciel terenów zwrócił się o wydanie pozwolenia na wyburzenie budynków huty. W [[2018]] rozpoczęto rozbiórkę 19 budynków huty (hale). O warunki zabudowy na tym terenie starała się firma Panattoni Europe, która na tym terenie planuje postawić magazyny. 
Z wyburzenia ocalały budynki biurowe przy ul. Staszica oraz zabytkowa wieża.
== Ciekawostki ==
W Hucie Buczek wytrawiono i wypolerowano rury w czynie społecznym będące elementami nieistniejącego już [[Pomnik Czynu Rewolucyjnego|Pomnika Czynu Rewolucyjnego]].




Linia 42: Linia 55:
== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
*{{Cytuj książkę  | nazwisko = Śmiałek| imię = Małgorzata |nazwisko2= |imię2= | tytuł = Sosnowieckie ABC, tom II | data = [[2003]] | wydawca = [[Muzeum w Sosnowcu]] | miejsce =  | isbn = 83-89199-03-3 | strony = 21-22}}
*{{Cytuj książkę  | nazwisko = Śmiałek| imię = Małgorzata |nazwisko2= |imię2= | tytuł = Sosnowieckie ABC, tom II | data = [[2003]] | wydawca = [[Muzeum w Sosnowcu]] | miejsce =  | isbn = 83-89199-03-3 | strony = 21-22}}
== Linki zewnętrzne ==
* [https://fotopolska.eu/Sosnowiec/b35747,Technologie_Buczek_SA.html Huta Buczek w serwisie fotopolska]
* [https://www.facebook.com/urbexzaglebie/photos/?tab=album&album_id=2019622948320763 Galeria: Huta Buczek - Wydział Odlewni Walców]
* [https://www.facebook.com/media/set/?set=a.2023682771248114&type=3 Galeria: Huta Buczek - Wydział Obróbki]
* [https://www.facebook.com/media/set/?set=a.2028766097406448&type=3 Galeria: Huta Buczek - Wydział odprężania]
* [https://www.straznicyczasu.pl/viewtopic.php?f=203&t=8861 Wątek o hucie na forum Strażnicy Czasu]


[[Kategoria: Zakłady przemysłowe]]
[[Kategoria: Zakłady przemysłowe]]
[[Kategoria: Huty w Sosnowcu]]
[[Kategoria: Huty w Sosnowcu]]

Wersja z 14:42, 17 lis 2021

Huta Buczek Sosnowiec 0001.JPG

Huta Katarzyna - zakład na terenie dzisiejszego Sosnowca. Obecnie po przekształceniach na przełomie XX/XIX wieku działa w postaci kilku niezależnych od siebie spółek m.in. Huta Buczek sp zoo, Technologie Buczek, Severstallat Silesia.

Huta została wybudowana w latach 1881 - 1883 przez górnośląski koncern Vereinigste Koenigs und Laudahutte na części gruntów wsi Sielec zakupionych od spadkobierców hrabiego Renarda. Huta obejmowała początkowo tylko stalownię walcownię oraz młotownię, gdzie przetwarzano surówkę importowaną ze Śląska. W latach 1890 i 1895 zbudowano w niej dwa wielkie piece.

9 lutego 1905 roku demonstrujących pod bramami huty robotników zaatakowało wojsko carskie - zginęło 38 demonstrantów, a blisko 150 zostało rannych

Na początku XX wieku zatrudnienie wynosiło około 1500 osób, a tuż przed I wojną światową około 2000 osób. Wyroby huty zyskały uznanie na światowych wystawach m.in. w Nowym Jorku, Paryżu, Hamburgu, Kijowie...

Podczas I wojny światowej zakład uległ niemal całkowitemu zniszczeniu.

Na przełomie lat 1920 - 1939 r. oba zakłady produkujące dotychczas zbliżony asortyment zaczęły się specjalizować Huta Katrzyna i zakłady Hulczyńskiego zaczęył się specjalizować: pierwsza w produkcji walców a druga w produkcji rur. W efekcie w tzw. rurkowni Huldczyńskiego uruchomiono produkcję rur bez szwu.

W 1923 roku huta została nabyta przez Modrzejowskie Zakłady Górniczo-Hutnicze, które potem po przekształceniu występowały pn. Zjednoczone Zakłady Sosnowieckich Hut Żelaznych Modrzejów-Handtke S.A..

Podczas II wojny światowej huta uległa dewastacji. Rozebrano jeden z wielkich pieców w hucie Katarzyna noszącej wtedy nazwę Osthutte. Niemcy w jednej jej części rozpoczęli produkcję części do łodzi podwodnych.

Po II wojnie światowej huta została przejęta przez państwo. Rozebrano drugi z wielkich pieców.

W 1961 w połączono zakłady huty Katarzyna oraz Towarzystwa Akcyjnego Sosnowieckich Fabryk Rur i Żelaza (Hutę Sosnowiec) tworząc Hutę im. Mariana Buczka. Poniesiono znaczne nakłady inwestycyjne by odbudować moc produkcyjną.

W 1995 w ramach Programu Powszechnej Prywatyzacji, Huta im. M. Buczka została przekształcona w jednoosobową Spółkę Skarbu Państwa i przyjęła nazwę Huta Buczek S.A..

Od 1995 do 2003 r. z Huty Buczek S.A. wyodrębniono kilka mniejszych jednostek oraz nadrzędną Technologie Buczek S.A..

W 1997 roku właścicielem został IV NFI Progress, który miał w planach dokapitalizowanie spółki i wprowadzenie na giełdę. Plany nie zostały zrealizowane a właścicielem większościowym Technologii Buczek w upadłości został Górnośląski Fundusz Restrukturyzacyjny (78 proc. udziałów), spółka należąca do Funduszu Górnośląskiego.

W 2003 roku próbowano restrukturyzować zakład - wtedy jeszcze Hutę Buczek - przy wykorzystaniu pomocy publicznej - oddłużyć tzw. "ustawą Kołodki" czyli skorzystać z przepisów restrukturyzacyjnych z 2002 roku, których celem miało być uzdrawianie firm i pomoc w powrocie do produkcji. Zgodnie z ustawą państwo mogło pomóc firmie jeśli przedstawiła ona plan, z którego wynikało, w jaki sposób po uzyskaniu pomocy utrzyma się na rynku oraz czy będzie miała zdolność konkurowania z innymi, zachowania miejsc pracy i płacenia podatków. W Technologii Buczek realizację planu rozpoczęto dopiero w 2004 roku, w efekcie czego huta pozostała z nie zrestrukturyzowanymi finansami, co spowodowało spiralę zadłużenia.

Spółka stawiana była w stan upadłości dwukrotnie. W 2010 postawiono ją w stan upadłości likwidacyjnej.

Mależąca do rosyjskiego koncernu Siewierstal spółka akcyjna Siewierstal LAT, kupiła od syndyka majątek Technologii Buczek SA i wydzielonej ze struktury spółki Zakładu Produkcyjno Remontowego zdobywając 51 proc. udziałów.

W 2017 roku poznańska spółka Quamiro, właściciel terenów zwrócił się o wydanie pozwolenia na wyburzenie budynków huty. W 2018 rozpoczęto rozbiórkę 19 budynków huty (hale). O warunki zabudowy na tym terenie starała się firma Panattoni Europe, która na tym terenie planuje postawić magazyny.

Z wyburzenia ocalały budynki biurowe przy ul. Staszica oraz zabytkowa wieża.

Ciekawostki

W Hucie Buczek wytrawiono i wypolerowano rury w czynie społecznym będące elementami nieistniejącego już Pomnika Czynu Rewolucyjnego.


Galeria

  • Widok na hutę "Katarzyna"

  • Brama wjazdowa na tereny huty

  • Widok na hutę "Katarzyna"

  • Tablica pamiątkowa, obecnie znajduje się w Muzeum w Sosnowcu

  • Nie istniejąca hałda przy hucie

  • Opis zdjęcia:

  • Opis zdjęcia:

  • Opis zdjęcia:

Bibliografia

  • Małgorzata Śmiałek: Sosnowieckie ABC, tom II.  : Muzeum w Sosnowcu, 2003, s. 21-22. ISBN 83-89199-03-3. 

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://wikizaglebie.pl/index.php?title=Huta_Katarzyna,_potem_Buczek,_Sosnowiec,_1881-2010&oldid=102587”