Główna Dyrekcja Górnicza (Królestwo Polskie): Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiZagłębie
mNie podano opisu zmian
(Podlinkowanie Banku Polskiego.)
Linia 7: Linia 7:
Dyrekcja Górnicza wyodrębniła z podległych sobie obszarów rozwijającego się przemysłu pięć dozorstw: Miedzianogórskie, Olkusko - Siewierskie, Suchedniowskie, Samsonowskie i Pankowskie.
Dyrekcja Górnicza wyodrębniła z podległych sobie obszarów rozwijającego się przemysłu pięć dozorstw: Miedzianogórskie, Olkusko - Siewierskie, Suchedniowskie, Samsonowskie i Pankowskie.


W roku 1826 Dyrekcja została przeniesiona do Warszawy, gdzie uległa dalszej reorganizacji. Ostatecznie od roku 1833 kontrola nad górnictwem i hutnictwem została przekazana Bankowi Polskiemu.
W roku 1826 Dyrekcja została przeniesiona do Warszawy, gdzie uległa dalszej reorganizacji. Ostatecznie od roku 1833 kontrola nad górnictwem i hutnictwem została przekazana [[Bank Polski (Królestwo Polskie)|Bankowi Polskiemu]].




[[Kategoria:Historia|Główna Dyrekcja górnicza (Królestwo Polskie)]]
[[Kategoria:Historia|Główna Dyrekcja górnicza (Królestwo Polskie)]]
[[Kategoria:Górnictwo węglowe w Zagłębiu Dąbrowskim|Główna Dyrekcja górnicza (Królestwo Polskie)]]
[[Kategoria:Górnictwo węglowe w Zagłębiu Dąbrowskim|Główna Dyrekcja górnicza (Królestwo Polskie)]]

Wersja z 13:01, 10 maj 2013

Główna Dyrekcja Górnicza – utworzona 1 czerwca 1816 roku w Kielcach.

Została utworzona do sprawowania nadzoru nad kopalniami i hutami Królestwa Polskiego. Formalnie podporządkowana była Wydziałowi Przemysłu i Kunsztów przy Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych. W latach 1816 - 1824 dyrektorem generalnym ww. Wydziału był Stanisław Staszic.


Dyrekcja Górnicza wyodrębniła z podległych sobie obszarów rozwijającego się przemysłu pięć dozorstw: Miedzianogórskie, Olkusko - Siewierskie, Suchedniowskie, Samsonowskie i Pankowskie.

W roku 1826 Dyrekcja została przeniesiona do Warszawy, gdzie uległa dalszej reorganizacji. Ostatecznie od roku 1833 kontrola nad górnictwem i hutnictwem została przekazana Bankowi Polskiemu.