Cech Rzemiosł Różnych w Dąbrowie Górniczej: Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiZagłębie
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
Linia 1: Linia 1:
[[Plik:Cech Rzemiosł Różnych w Dąbrowie Górniczej-logo.jpg|thumb|300px|Logo Cechu]]
[[Plik:Cech Rzemiosł Różnych w Dąbrowie Górniczej-logo.jpg|thumb|300px|Logo Cechu]]
[[Plik:Stulecie Rzemiosła Dąbrowskiego.jpg|thumb|300px|Monografia Cechu]]
'''Cech Rzemiosł Różnych w Dąbrowie Górniczej''' powstał w [[1917]] r. jest najstarszym dobrowolnym zrzeszeniem rzemieślników w Zagłębiu.
Pierwsze cechy rzemiosła dąbrowskiego powstały w [[1917]] roku:
*cech wędliniarzy – [[15 marca]]
*cech fryzjerów i piekarzy – [[16 marca]]
*cech cholewkarzy – [[1 kwietnia]]
[[18 sierpnia]] [[1916]] r. rozporządzeniem naczelnego wodza armii austriackiej przyznano [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowie Górniczej]] status miasta, co spowodowało możliwość powołania i zarejestrowania cechów wymienionych wcześniej branż.
==Siedziba==
Po II wojnie światowej powstał komitet budowy i reaktywacji cechów. W [[1947]] r. rzemieślnicy dąbrowscy rozpoczęli budowę domu cechowego przy ul. Kościuszki i mieli wreszcie własną siedzibę z salą koncertowo-teatralną.
W ramach zmian układu komunikacyjnego w latach [[1969]] - [[1974]] wyburzony został Dom Rzemiosła Dąbrowskiego, a rzemiosło tułało się po wynajmowanych lokalach. Wkrótce Cech Rzemiosł Różnych nabył nieruchomość przy ulicy Jana Sobieskiego 7A w [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowie Górniczej]], w której do dnia dzisiejszego ma swoją siedzibę.


[[Plik:Stulecie Rzemiosła Dąbrowskiego.jpg|thumb|300px|Monografia Cechu]]
==Dawne Władze==
'''Cech Rzemiosł Różnych w Dąbrowie Górniczej''' powstał w [[1951]] r. jako pierwszy tego typu, eksperymentalny cech w kraju. Powołano go pod komisarycznym zarządem na czele z Władysławem Olejarczykiem, w [[1952]] r. kierownictwo cechem przejął Jan Nowak, który w [[1952]] r. w wyniku dopuszczenia do wolnych wyborów władz cechowych został starszym CRR z wyboru i funkcję tę pełnił do [[1976]].  
Powołano go pod komisarycznym zarządem na czele z Władysławem Olejarczykiem, w [[1952]] r. kierownictwo cechem przejął Jan Nowak, który w [[1952]] r. w wyniku dopuszczenia do wolnych wyborów władz cechowych został starszym CRR z wyboru i funkcję tę pełnił do [[1976]].  


Kolejnymi starszymi CRR byli: Stanisław Bocianowski, Kazimierz Janowski i Janusz Skibiński (od [[1985]]). W chwili powstania CRR skupiał 300 warsztatów, przejętych po okręgowych związkach rzemiosła, których ilość w ciągu kilku lat spadła do 180.  
Kolejnymi starszymi CRR byli: Stanisław Bocianowski, Kazimierz Janowski i Janusz Skibiński (od [[1985]]). W chwili powstania CRR skupiał 300 warsztatów, przejętych po okręgowych związkach rzemiosła, których ilość w ciągu kilku lat spadła do 180.  


==Siedziba==
* Kierownicy Biura Cechu kolejno: do [[1982]] r.: Polewski Jerzy, Elżbieta Podlaza.  
W [[1964]] r. oddano do użytku Dom Rzemiosła przy ul. T. Kościuszki, który stanowił centrum administracyjno-kulturalne rzemiosła w mieście. Dom wyburzono w latach siedemdziesiątych w ramach przebudowy miasta, a siedzibę cechu przeniesiono do pomieszczeń przy ul. Sobieskiego 7a.  
 
* Dyrektorzy Biura Cechu kolejno: inż. Zbigniew Bijak, inż. Stefan Cybulski, inż. Irena Dziesiątkowska.


==Działalność==
Począwszy od połowy lat sześćdziesiątych nastąpił ponowny przyrost warsztatów, których liczba zbliżyła się do 800 w połowie lat osiemdziesiątych, kiedy to dąbrowskie rzemiosło należało do najdynamiczniej rozwijających się w skali województwa. W jego strukturze dominowały branże: budowlana, metalowa oraz rzemiosła związane ze środkami produkcji i odzieżowe. Od stycznia [[1989]] r. przynależność rzemieślników do cechu jest dobrowolna, co spowodowało nieznaczny spadek zrzeszających się w nim warsztatów.  
Począwszy od połowy lat sześćdziesiątych nastąpił ponowny przyrost warsztatów, których liczba zbliżyła się do 800 w połowie lat osiemdziesiątych, kiedy to dąbrowskie rzemiosło należało do najdynamiczniej rozwijających się w skali województwa. W jego strukturze dominowały branże: budowlana, metalowa oraz rzemiosła związane ze środkami produkcji i odzieżowe. Od stycznia [[1989]] r. przynależność rzemieślników do cechu jest dobrowolna, co spowodowało nieznaczny spadek zrzeszających się w nim warsztatów.  


==Działalność gospodarcza==
Cech oprócz działalności o charakterze szkoleniowym, socjalnym oraz działalności oświatowej i kulturalnej uruchomił w [[1989]] r. działalność gospodarczą, mającą na celu poprawę jego kondycji finansowej. W wyniku ogólnej recesji w kraju CRR. Zagroziła upadłość w [[1991]] r. Radykalny program poprawy wypracowany przez nowe kierownictwo Cechu pozwolił mu na przetrwanie. Starszym Cechu został mgr inż. Waldemar Bugajski.  
Cech oprócz działalności o charakterze szkoleniowym, socjalnym oraz działalności oświatowej i kulturalnej uruchomił w [[1989]] r. działalność gospodarczą, mającą na celu poprawę jego kondycji finansowej. W wyniku ogólnej recesji w kraju CRR. Zagroziła upadłość w [[1991]] r. Radykalny program poprawy wypracowany przez nowe kierownictwo Cechu pozwolił mu na przetrwanie. Starszym Cechu został mgr inż. Waldemar Bugajski.  


==Dawne Władze==
==Nagrody==
* Kierownicy Biura Cechu kolejno: do [[1982]] r.: Polewski Jerzy, Elżbieta Podlaza.  
W roku [[1997]] w 80-tą rocznicę założenia, Cech Rzemiosł Różnych został uhonorowany Złotym Medalem im. Jana Kilińskiego, a w roku [[2012]] w 95-tą rocznicę powstania – Platynowym Medalem, im. Jana Kalińskiego za długoletnią działalność na rzecz rzemieślników.


* Dyrektorzy Biura Cechu kolejno: inż. Zbigniew Bijak, inż. Stefan Cybulski, inż. Irena Dziesiątkowska.
==Czasy obecne==
W chwili obecnej Cech Rzemiosł Różnych pełni rolę organizacji społeczno-zawodowej, której celem jest reprezentowanie rzemiosła małych i średnich firm, różnych branż, wobec władz regionu i kraju.
Ponadto Cech uczestniczy w organizacji całego procesu kształcenia uczniów w rzemiośle. Od [[1993]] roku Cech prowadzi także biuro rachunkowe. Obecnie zrzeszonych jest 60 zakładów rzemieślniczych, które szkolą 100 uczniów.


==Obecne Władze Cechu==
==Obecne Władze Cechu==

Aktualna wersja na dzień 10:50, 7 sie 2018

Logo Cechu
Monografia Cechu

Cech Rzemiosł Różnych w Dąbrowie Górniczej powstał w 1917 r. jest najstarszym dobrowolnym zrzeszeniem rzemieślników w Zagłębiu.

Pierwsze cechy rzemiosła dąbrowskiego powstały w 1917 roku:

18 sierpnia 1916 r. rozporządzeniem naczelnego wodza armii austriackiej przyznano Dąbrowie Górniczej status miasta, co spowodowało możliwość powołania i zarejestrowania cechów wymienionych wcześniej branż.

Siedziba

Po II wojnie światowej powstał komitet budowy i reaktywacji cechów. W 1947 r. rzemieślnicy dąbrowscy rozpoczęli budowę domu cechowego przy ul. Kościuszki i mieli wreszcie własną siedzibę z salą koncertowo-teatralną.

W ramach zmian układu komunikacyjnego w latach 1969 - 1974 wyburzony został Dom Rzemiosła Dąbrowskiego, a rzemiosło tułało się po wynajmowanych lokalach. Wkrótce Cech Rzemiosł Różnych nabył nieruchomość przy ulicy Jana Sobieskiego 7A w Dąbrowie Górniczej, w której do dnia dzisiejszego ma swoją siedzibę.

Dawne Władze

Powołano go pod komisarycznym zarządem na czele z Władysławem Olejarczykiem, w 1952 r. kierownictwo cechem przejął Jan Nowak, który w 1952 r. w wyniku dopuszczenia do wolnych wyborów władz cechowych został starszym CRR z wyboru i funkcję tę pełnił do 1976.

Kolejnymi starszymi CRR byli: Stanisław Bocianowski, Kazimierz Janowski i Janusz Skibiński (od 1985). W chwili powstania CRR skupiał 300 warsztatów, przejętych po okręgowych związkach rzemiosła, których ilość w ciągu kilku lat spadła do 180.

  • Kierownicy Biura Cechu kolejno: do 1982 r.: Polewski Jerzy, Elżbieta Podlaza.
  • Dyrektorzy Biura Cechu kolejno: inż. Zbigniew Bijak, inż. Stefan Cybulski, inż. Irena Dziesiątkowska.

Działalność

Począwszy od połowy lat sześćdziesiątych nastąpił ponowny przyrost warsztatów, których liczba zbliżyła się do 800 w połowie lat osiemdziesiątych, kiedy to dąbrowskie rzemiosło należało do najdynamiczniej rozwijających się w skali województwa. W jego strukturze dominowały branże: budowlana, metalowa oraz rzemiosła związane ze środkami produkcji i odzieżowe. Od stycznia 1989 r. przynależność rzemieślników do cechu jest dobrowolna, co spowodowało nieznaczny spadek zrzeszających się w nim warsztatów.

Cech oprócz działalności o charakterze szkoleniowym, socjalnym oraz działalności oświatowej i kulturalnej uruchomił w 1989 r. działalność gospodarczą, mającą na celu poprawę jego kondycji finansowej. W wyniku ogólnej recesji w kraju CRR. Zagroziła upadłość w 1991 r. Radykalny program poprawy wypracowany przez nowe kierownictwo Cechu pozwolił mu na przetrwanie. Starszym Cechu został mgr inż. Waldemar Bugajski.

Nagrody

W roku 1997 w 80-tą rocznicę założenia, Cech Rzemiosł Różnych został uhonorowany Złotym Medalem im. Jana Kilińskiego, a w roku 2012 w 95-tą rocznicę powstania – Platynowym Medalem, im. Jana Kalińskiego za długoletnią działalność na rzecz rzemieślników.

Czasy obecne

W chwili obecnej Cech Rzemiosł Różnych pełni rolę organizacji społeczno-zawodowej, której celem jest reprezentowanie rzemiosła małych i średnich firm, różnych branż, wobec władz regionu i kraju. Ponadto Cech uczestniczy w organizacji całego procesu kształcenia uczniów w rzemiośle. Od 1993 roku Cech prowadzi także biuro rachunkowe. Obecnie zrzeszonych jest 60 zakładów rzemieślniczych, które szkolą 100 uczniów.

Obecne Władze Cechu

Zarząd Cechu Rzemiosł Różnych (skład zarządu na okres kadencji 2016-2019)

  • Karol Kohlbrenner – Starszy Cechu
  • Wojciech Jaśko – Podstarszy Cechu
  • Jerzy Liwoch – Sekretarz
  • Danuta Wiorek – Członek Zarządu
  • Wiesław Smoliński – Członek Zarządu

Storna internetowa

[1]

Źródło