Włodzimierz Wójcik

	Zagłębiowskie Biogramy
	; Włodzimierz Wójcik
Imię i nazwisko	Włodzimierz Wójcik
Data i miejsce urodzenia	29 maja 1932 ; Będzin-Łagisza
Data śmierci	30 września 2012
Zawód	Historyk literatury, krytyk, eseista, edytor
	Odznaczenia
	Krzyż Kawalerski, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,

Włodzimierz Wójcik - (ur. 29 maja 1932 r. w Będzinie-Łagiszy, zm. 30 września 2012 r.) historyk literatury, krytyk, eseista, edytor.

Rodzina

Syn Andrzeja i Otylii z d. Nikodem.

Edukacja

Po skończeniu szkoły średniej studiował polonistykę w Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1956 r. uzyskał tytuł magistra filologii polskiej. Doktoryzował się w 1968 (Krakowska Akademia Pedagogiczna im. Komisji Edukacji Narodowej), habilitował na Uniwersytecie Jagiellońskim (1979). W 1988 uzyskał tytuł profesora; w 1992 został profesorem zwyczajnym w Uniwersytecie Śląskim.

W 2012 roku obchodził Jubileusz Osiemdziesięciolecia. Mieszkał w Sosnowcu. Współtwórca i Dziekan Wydziału Filologicznego UŚ, twórca Zakładu Literatury Współczesnej.

Członek wielu organizacji

Członek wielu towarzystw naukowych, literackich (ZLP) i społeczno-kulturalnych. Był członkiem założycielem Górnośląskiego Towarzystwa Literackiego, działaczem Towarzystwa Przyjaciół Będzina, naukowym konsultantem i aktywnym członkiem Stowarzyszenia Dzieciom Będzina. Był prezesem honorowym Będzińskiego Oddziału Stowarzyszenia Autorów Polskich, aktywnym członkiem Zagłębiowskiego Koła Genealogicznego. Otrzymał tytuł honorowego członka stowarzyszenia regionalnego Forum dla Zagłębia Dąbrowskiego.

Szczególnie byli mu bliscy utalentowani członkowie Twórców Kultury Zagłębia Dąbrowskiego, z którymi od lat się przyjaźnił i współpracował.

Praca akademicka

Jako wybitny nauczyciel akademicki wypromował ponad 980 magistrów i 18 doktorów nauk. Opiniował wiele habilitacji oraz wniosków na tytuły profesorskie. Promotor doktoratu honoris causa przyznanego Tadeuszowi Różewiczowi przez Senat UŚ.

Od 2010 roku ponownie był w służbie akademickiej jako profesor zwyczajny Instytutu Dziennikarstwa Wyższej Szkoły Humanitas w Sosnowcu. Jego wykłady z cyklu „Główne nurty kultury polskiej i obcej XX i XXI wieku” gromadziły duże ilości słuchaczy.

"Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski"

Nagrody

Ministra Nauki (trzykrotnie)
Rektora UJ i UŚ. (wielokrotnie)
Katowicka Nagroda Wojewódzka (dwukrotnie)
Nagroda Miasta Sosnowca za rok 2002
Nagroda Miasta Będzina za rok 2009 (2010).

Odznaczenia

Medal Komisji Edukacji Narodowej,
Krzyż Kawalerski,
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Order Świętego Stanisława I Klasy. (Członek Zarządu Zagłębiowskiej Komandorii tego Orderu)
Laureat Honorowej Nagrody Zagłębiowskiej Humanitas (2007). (od 2008 Członek Honorowy Kapituły tej Nagrody)
Decyzją Senatu UŚ. otrzymał w roku 2009 tytuł Profesora Honorowego Uniwersytetu Śląskiego.

Prasa

Na łamach „Śląska”, „Naszej ROTY”, „Nowego Zagłębia”, i w wielu periodykach regionalnych propagował dorobek narodu polskiego w zakresie kultury i sztuki. Jako senior-humanista wspierał środowisko literacko-artystyczne Śląska i Zagłębia.

Profesor o rodzinnej ziemi

Przez całe swoje życie pozostawał w stałym związku z gniazdem rodzinnym, Łagiszą, Będzinem, Ziemią Zagłębiowską. Ludzi z Zagłębia i przyjaciół Zagłębia traktował jak swoją rodzinę. Dumny był z tego, że w ciągu swojego życia przeszedł piechotą – często jako harcerz – wszystkimi drogami i ścieżkami Zagłębia, szczycącego się urodą przyrody i architektury.

Najważniejsze rzeczy dla Profesora

Jak sam wielokrotnie podkreślał trzy rzeczy były dla niego najważniejsze:

1. Rodzice, rodzina, ojczyzna i jej obywatele;
2. Szkoła, bo niesie światło wiedzy i przez nią wzbogaca świat;
3. Poezja, synonim sztuki i kultury, bo uwrażliwia nas na piękno i urodę świata, wyzwala siły artystycznej kreacji. Żyjąc Norwidem doskonale wiemy, że PIĘKNO JEST KSZTAŁTEM MIŁOŚCI…

Książki autorskie Włodzimierza Wójcika

Profesor Włodzimierz Wójcik

O „Granicy” Zofii Nałkowskiej (1971)
Opowiadania Tadeusza Borowskiego (1972)
Zofia Nałkowska (1973)
Nadzieje i złudzenia (1978), wyd. rozsz. Legenda Piłsudskiego w polskiej literaturze międzywojennej, (1987)
Estetyzm, realizm, polityka (1981)
Skamandryci i inni nad Sekwaną (1995)
Pisarz i Komendant. Literacka legenda Józefa Piłsudskiego (1996)
Józef Piłsudski w legendzie literackiej (1999)
Staff i Różewicz (1999)
W Polsce i na obczyźnie. Szkice o Zofii Romanowiczowej (2000)
Powrót do Nałkowskiej (2004)
Spotkania Zagłębiowskie (2006)
Zagłębiowskie impresje (2006)
Nasze polskie miesiące, nasze zagłębiowskie ścieżki (2008).
Moje cztery pory roku (2011)