Paul Lamprecht
| Zagłębiowskie Biogramy | |
| Imię i nazwisko | Paul Lamprecht |
| Data i miejsce urodzenia | 2 lutego 1844 Pęcherzewo |
| Data śmierci | 9 marca 1907 |
| Miejsce spoczynku | Cmentarz ewangelicki w Sosnowcu |
| Zawód | przemysłowiec |
Paul Lamprecht - (ur. 2 lutego 1844 roku w Pęcherzewowie, zmarł 9 marca 1907 roku) niemiecki przemysłowiec, właściciel fabryki sztucznych nawozów chemicznych oraz fabryki papieru w Sosnowcu.
Edukacja
Był absolwentem Wyższej Szkoły Handlowej w Gotha w Turyngii.
Praca
Jako wolontariusz pracował w dużej firmie w Le Havre we Francji, po czym w 1865 roku przeniósł się na tereny polskie - przez dwa lata pracował w fabryce papieru w Pilicy w charakterze buchaltera, a potem w Częstochowie, gdzie założył kantor wymiany walut. Od 1870 roku, przez kilka lat był właścicielem banku.
Sosnowiec
Do Sosnowca przybył w 1874 roku. Od Teodora L. Schernera wydzierżawił na trzy lata fabrykę sztucznych nawozów chemicznych, tzw. „kościarnię" którą następnie wykupił. Fabryka pracowała do 1894 roku. Nieczynne budynki fabryczne przerobiono później na mieszkania dla robotników.
W 1894 roku Paul Lamprecht zakupił od wdowy po C.G. Diettrichu fabrykę papieru (Diettrich przerobił młyn wodny na ten zakład). Korzystając z pomocyFranza Schoena szybko ją rozbudował. Rozwinął produkcję papieru, a następnie tektury, kartonu, gilz do przędzy oraz papy do krycia dachów.
Rodzina
Od 1880 roku Paul Lamprecht był żonaty z Fanny Schoen, siostrą właścicieli zakładów włókienniczych. Z tego związku urodziło się pięcioro dzieci: Alice, Paul Aleksander (posługujący się wyłącznie imieniem Aleksander), Kurt, Erna i Roman.
Rodzina mieszkała na Starym Sosnowcu, w pobliżu fabryki chemicznej. W 1894 roku Lamprechtawie przeprowadzili się do Sielca, do domu po Diettrichach, który po wyremontowaniu stał się ich luksusową rezydencją z pięknym ogrodem, kręgielnią, placem do gry w krykieta.
Pobicie i śmierć
W listopadzie 1904 roku Paul Lamprecht dotkliwie pobity został (laską sztygarską) przez jednego z inżynierów kopalni "Antoni" w Łagiszy, którą wspólnie z Schoenami dzierżawił. Źle oczyszczona rana głowy spowodowała zakażenie krwi, które rozwinęło się w prawej nodze. Ponad pół roku leczył się w szpitalu we Wrocławiu i Katowicach, dwukrotnie był operowany. Po długiej kuracji wrócił do pracy, ale pełnej sprawności nigdy już nie odzyskał. Zmarł 9 marca 1907 roku.
