Bolesław Zagórny

Bolesław Zagórny, major, (pseudonim "Jan"). Urodzony w 1898 r. w Grodźcu.

W latach 1919 – 1920 brał udział w wojnie polsko – bolszewickiej. W latach 20-tych XX w. ukończył Oficerską Szkołę Artylerii w Bydgoszczy. Z nadejściem 1939 r. został awansowany do stopnia kapitana, a następnie mianowany dowódcą szóstej baterii 33 Pułku Artylerii Lekkiej. Niedługo po tym wydarzeniu uczestniczył w kampanii wrześniowej, podczas której brał udział w obronie Lwowa. Po poddaniu się (z rozkazu przełożonych B. Zagórnego) armii radzieckiej, udało mu się uniknąć wywozu przez Rosjan do Starobielska.

Podczas okupacji ukrywał się przed NKWD. W 1941 r. nawiązał w Wilnie współpracę z Armią Krajową i został mianowany dowódcą dzielnicy „A”. W tym czasie m. in. szkolił członków wspomnianej organizacji. Na początku lipca 1944 r. brał udział w operacji "Burza". Po jej zakończeniu wraz z innymi członkami AK został aresztowany przez NKWD i trafił do więzienia w Łukiszkach. Następnie przebywał w łagrach w Riazaniu i Diagilewie. Odzyskał wolność pod koniec 1947 r. W latach 50-tych był obiektem inwigilacji ze strony Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego (UBP).

Zmarł w 1972 r. Został pochowany na cmentarzu w Grodźcu. W czasie swojej służby Bolesław Zagórny został odznaczony m. in. Srebrnym Krzyżem Zasługi, a także Orderem Virtuti Militari 5-tej Klasy.

Biogram opracował: Dariusz Majchrzak

Bibliografia

• Dariusz Majchrzak Miejsca Pamięci w Będzinie, Będzin 2010