Solvay Grodziec
| Solvay Grodziec | |
| Data powstania | 1927 |
| Poprzednie nazwy | nie było |
| Barwy | |
| Adres | Grodziec, ul. Kijowska |
| Stadion | pojemność - |
| Hala sportowa | brak |
| Sekcje sportowe | piłka nożna, siatkówki, koszykówki, tenisa stołowego, tenisa ziemnego, szybowcowa |
| [{{{stronawww}}} Strona internetowa] | |
Klub Sportowy Solvay Grodziec - założony w roku 1927 przy Cementowni "Grodziec". W 1945 roku zmienił nazwę na KS Budowlani Grodziec. Istniał do roku 1963, kiedy to został włączony do RKS Grodziec.
HISTORIA KLUBU
Ruch sportowy w Grodźcu został sformalizowany po odzyskaniu przez Polskę niepodległości. W 1921 r. powstał Klub Sportowy „Olimpia” Grodziec zrzeszający pracowników obu grodzieckich kopalń. Po kilku latach KS Olimpia przekształcił się w Klub Sportowy Towarzystwa Uniwersytetów Robotniczych (TUR). Pod patronatem ówczesnego wójta gminy Grodziec – Stanisława Kempy powstało boisko sportowe na „Księżej Łące”, na którym rozgrywano mecze piłki nożnej z drużynami z Sosnowca, Czeladzi i Dąbrowy Górniczej.
W 1927 roku przy Cementowni „Grodziec” należącej do zakładów „Solvay” powstał Klub Sportowy „Solvay” Grodziec. W książce Bolesława Ciepieli „Grodziec – Tom III – Ludzie i ich zainteresowania” jest zamieszczone zdjęciu jubileuszowego plakatu z okazji 30-to Lecia klubu Budowlani Grodziec, czyli sukcesora Solvayu Grodziec z 1957 roku z napisem „30 lat – 1927-1957”. Jednak w tej samej książce na innej stronie pisze, że klub powstał w latach 1929-1930. KS Solvay Grodziec utrzymywała cementownia, prowadził go inż. A. Kramer. Solvay Grodziec miał sekcje: piłki nożnej, siatkówki, koszykówki, tenisa stołowego i tenisa ziemnego. Powstała także sekcja szybowcowa dla której zbudowano hangar na wzgórzu Parcina. Solvay zbudował własne boisko sportowe przy ul. Szybowcowej oraz kort tenisowy przy ul. Piłsudskiego, który zimą służył jako lodowisko. Kort tenisowy istniał do lat 60-tych XX wieku, kiedy to na nim zbudowano podstację energetyczną. Drugi kort tenisowy dostępny tylko dla akcjonariuszy cementowni istniał przy pałacyku dyrektora Cementowni przy ul. Chopina. W latach 1931-1932 wybudowano stadion sportowy przy cementowni – ten przy ul. Kijowskiej na którym obecnie rozgrywa swoje mecze RKS Grodziec Będzin.
Powstanie klubu Solvay spowodowało przejście do niego wielu piłkarzy TUR-u i w konsekwencji jego rozbicie, co zaowocowało likwidacją boiska na „Księżej Łące”.
W latach międzywojennych istniał również w Grodźcu Klub Wiejski „Jedność”. Skupiał zawodników piłki nożnej z części Grodźca zwanej „Hutą” pod lasem grodzieckim, a swoje mecze rozgrywał na stadionie „Solvay`u” Grodziec.
W czasie II wojny światowej Niemcy zakazali Polakom wszelkiej działalności sportowej i kluby sportowe w Grodźcu przestały istnieć.
Po zakończeniu II wojny światowej reaktywowano KS Solvay (pod taką nazwą grali jego piłkarze w eliminacjach do Klasy A w 1945 roku), lecz jeszcze w 1945 r. zmienił on nazwę na Zakładowy Klub Sportowy Budowlani Grodziec. Był on utrzymywany przez Cementownię „Grodziec”. Kierownikiem sportowym klubu był Bolesław Madrias. Budowlani prowadzili sekcje: najpierw tylko piłki nożnej, a potem także: siatkówki, koszykówki, tenisa stołowego i tenisa ziemnego.
SEKCJA PIŁKI NOŻNEJ
Piłkarze Solvay`u zaczynali w Klasie C dość szybko awansowali do Klasy B (grali w niej w latach 1931-1932) i potem w 1932 r. awansowali do Klasy A, w której grali od 1933 roku. Najlepszym był sezon 1937/1938, w którym piłkarze Solvay`u zajęli 2 miejsce w A-Klasie ustępując Zagłębiance Będzin tylko gorszą różnicą bramek przy jednakowej zdobyczy punktowej. Trzon drużyny seniorów Solvay`u wówczas stanowili: bramkarz Bronisław Ciapała i zawodnicy z pola: Józef Kuszewski, Aleksander Zimny, Stefan Rojek, Władysław Piekarczyk, Władysław Olkuski, Morcinek, Zarzycki, Rusinek. Trzej ostatni byli Ślązakami, którzy poprzednio grali w Olimpii Piekary Śląskie. Trenerem był Urban – zawodnik Ruchu Wielkie Hajduki (dziś Chorzów). Oprócz pierwszej drużyny istniała także drużyna rezerwowa grająca w Klasie C, w której grali juniorzy min.: Edward Bacia, Stanisław Bosak, Eugeniusz Łaciński, Tadeusz Miler, jan Oleksiak, Aleksander Rybarski, Zygmunt Sałowicki, Jan Wąwoźniak, Zygmunt Zawiślak.
Po zakończeniu wojny Solvay wziął udział w eliminacjach do Klasy A. W grupie III zajął ostanie 6 miejsce i w sezonie 1945/1946 już pod nazwą Budowlani wziął udział w grze w Klasie B.
Sezony piłkarskie
Lata 1929 - 1939
| SEZON | POZIOM ROZGRYWKOWY | MIEJSCE | MECZE | PUNKTY | BRAMKI (+) | BRAMKI (-) | UWAGI |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1929 | Klasa C (Sosnowiec) (4), KOZPN | ?/? | - | - | - | - | AWANS DO KLASY B SOSNOWIEC |
| 1930 | Piłka nożna: Klasa B, Grupa II (Sosnowiec) - Sezon 1930 (3), KOZPN | ?/5 | 8 | - | - | - | Brak końcowej tabeli rozgrywek |
| 1931 | Piłka nożna: Klasa B, Grupa Sosnowiec - Sezon 1931 (3), KOZPN | 2/7 | 12 | 16 | 33 | 16 | - |
| 1932 | , KOZPN | ? | - | - | - | - | - |
| 1933 | Klasa A (Sosnowiec) (2), KOZPN | 3/5 | 8 | 10 | 18 | 11 | 4 zw, 2 por. 2 rem |
| 1933/1934 | Klasa A (Sosnowiec) (2), KOZPN | 3/10 | 9 | 12 | 20 | 19 | Wyniki rundy jesiennej 1933 zostały anulowane. |
| 1934/1935 | Klasa A (Sosnowiec) (2), KOZPN | 4/10 | 18 | 21 | 38 | 35 | - |
| 1935/1936 | Klasa A (Sosnowiec) (2), KOZPN | 6/10 | 18 | 15 | 32 | 40 | - |
| 1936/1937 | Klasa A (Sosnowiec) (2), KOZPN | 7/10 | 18 | ? | ? | ? | Brak pełnej, końcowej tabeli rozgrywek |
| SEZON | POZIOM ROZGRYWKOWY | MIEJSCE | MECZE | PUNKTY | BRAMKI (+) | BRAMKI (-) | UWAGI |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1937/1938 | Klasa A (Sosnowiec) (3), ZOZPN | 2/10 | 18 | 24 | 38 | 19 | - |
| 1938/1939 | Klasa A (Sosnowiec) (3), ZOZPN | 4/11 | 20 | 24 | 52 | 37 | - |
| 1939/1940 | Klasa A (Sosnowiec) (3), ZOZPN | - | - | - | - | - | Z uwagi na wybuch II wojny światowej rozegrano tylko 1 kolejkę spotkań, w której mecz Polonia Sosnowiec - Solvay został odwołany. |
Lata 1945 - 1946
| SEZON | POZIOM ROZGRYWKOWY | MIEJSCE | MECZE | PUNKTY | Z | R | P | BRAMKI (+) | BRAMKI (-) | UWAGI |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1945 | Piłka nożna: Eliminacje - Grupa III (Zagłębie) - Sezon 1945 | 6/6 | 10 | 2 | - | - | - | 5 | 27 | Brak końcowej tabeli rozgrywek. |
SEKCJA KOSZYKÓWKI
Miała ona charakter rekreacyjny, brak bliższych danych.
SEKCJA SIATKÓWKI
Miała ona charakter rekreacyjny, brak bliższych danych.
SEKCJA TENISA STOŁOWEGO
Miała ona charakter rekreacyjny, brak bliższych danych.
SEKCJA TENISA ZIEMNEGO
Kadra urzędnicza Kopalni i Cementowni „Grodziec” (np. Karol Fabris) oraz grodzieccy nauczycieli (np. nauczycielka Gluzińska) zrzeszeni byli już od lat 20-tych XX wieku w Klubie tenisowym. Wtenczas w Grodźcu były 2 korty tenisowe: obok budynku Cementowni Grodziec przy obecnej ul. Barlickiego i obok Zakładowego Domu Kultury. Trzeci kort tenisowy dostępny tylko dla akcjonariuszy zakładu był przy pałacyku przy ul. Chopina, w którym mieszkał dyrektor cementowni inż. Mieczysław Zarębski. Tenisiści grodzieccy mieli jednakowe ubiory, a na górnej ich części były znaczki górnicze.
SEKCJA SZYBOWCOWA
Po wybudowania hangaru na górze Parcina w 1936 roki i skonstruowaniu systemem gospodarczym pierwszego szybowca rozpoczęto pierwsze loty szybowcowe – wystrzeliwano szybowce ze zbocza wzgórza. Prowadzono je w kierunku zachodniego zbocza wzgórza na „Kawie Łąki”. Organizacją lotów zajmował się Stefan Piłat. Uprawnienia pilota wtedy uzyskała Irena Lebiocka.
W czasie II wojny światowej Niemcy na wzgórzu Parcina szkolili swoją młodzież z Hitlerjugend. Dysponowali oni wtedy 5 szybowcami.
Zobacz też
Bibliografia
- Bolesław Ciepiela „Grodziec – Tom III – Ludzie i ich zainteresowania”, s. 206-238
- Kronika Zewu Kazimierz
Tekst i wyniki NK
