Małopolska
Małopolska – kraina historyczna Polski, obejmująca obecnie południowo-wschodnią część kraju, w górnym i częściowo środkowym dorzeczu Wisły oraz w dorzeczu górnej Warty. Stolicą regionu jest Kraków. Małopolska przed rozbiorami złożona była z województwa krakowskiego, województwa sandomierskiego i województwa lubelskiego.
Do najważniejszych miast historycznej Małopolski należą: Sandomierz i Lublin (stolice ziem oraz przedrozbiorowych województw), Częstochowa, Sosnowiec, Dąbrowa Górnicza, Jaworzno, Będzin, Olkusz, Zawiercie, Myszków,Czeladź, Radom, Biała(wschodnia część Bielska-Białej), Nowy Targ, Kazimierz Dolny, Kielce, Stalowa Wola, Tarnów, Ostrowiec Świętokrzyski, Dębica, Nowy Sącz, Olkusz, Tarnobrzeg, Myślenice, Wieliczka, Bochnia, Siedlce, Żywiec i Jasło.
Małopolska w okresie panowania Piastów i Przemyślidów
Pod koniec X wieku, Małopolskę Polanie wcielili do swego państwa (według jednej z teorii, w wyniku wojny polsko – czeskiej w 989[10]). Utworzono wtedy dwie prowincje: krakowską oraz sandomierską. Co najmniej od 1000 roku w Krakowie znajdowała się siedziba biskupstwa, która obejmowała znaczną część regionu, natomiast za panowania Kazimierza Odnowiciela miasto stało się główną siedzibą książęcą. W 1040 roku Kraków staje się stolicą Polski – Małopolska staje się główną dzielnicą Polski. W 1138 na mocy ustawy sukcesyjnej Bolesława Krzywoustego kraj został podzielony na dzielnice, a seniorem z władzą zwierzchnią został najstarszy syn, Władysław II Wygnaniec. Ziemia Krakowska i Ziemia Sandomierska stały się główną częścią dzielnicy senioralnej. Kraków stał się siedzibą seniora. W 1177 w Małopolsce wybuchł bunt możnowładztwa przeciwko Mieszkowi III Staremu. Mieszko Stary został wygnany z kraju. W okresie rozbicia dzielnicowego Kraków był siedzibą księcia seniora, z czasem jednak książęta krakowscy stracili faktyczne zwierzchnictwo nad innymi władcami piastowskimi. W 1241 region został zniszczony podczas najazdu tatarskiego. Powołanie na tron krakowski Kazimierza II Sprawiedliwego, najmłodszego syna Bolesława III Krzywoustego, który łamiąc postanowienia senioratu zalegalizował swe rządy na zjeździe w Łęczycy. 25 maja 1243 roku Małopolanie pobili pod Suchodołem upominającego się o Kraków Konrada mazowieckiego. Władzę nad Małopolską objął syn Leszka Białego, Bolesław Wstydliwy. W 1259 roku miał miejsce drugi najazd tatarski, pod wodzą chana Burondy, na Polskę. Książę Bolesław V Wstydliwy schronił się na Węgrzech przed najeźdźcami. Walki trwają do 1260 roku. W 1279 roku po śmierci Bolesława Wstydliwego rządy w Krakowie objął Leszek Czarny.Książę prowadził wojny z książętami ruskim , Jaćwięgami , Litwinami ,Tatarami . Od 1291 roku władcą Ziemi Krakowskiej zostaje król czeski Wacław II a w 1305 roku Wacław III z rodu Przemyslidów . W 1320 w katedrze wawelskiej miała miejsce koronacja Władysława Łokietka, kończąca symbolicznie okres rozbicia dzielnicowego. Odtąd, aż do 1734, Kraków był miejscem koronacji królów Polski. W 1333 umiera Władysław Łokietek. Pogrzeb króla odbyty w Krakowie umacnia rolę miasta jako metropolii monarszej. W tym też roku rozpoczyna się panowanie Kazimierza Wielkiego. W XIV wieku na przedmieściach Krakowa powstały dwa kolejne miasta: na południu Kazimierz (1335) i na północy Kleparz (1366). Za panowania Kazimierza Wielkiego powstaje wielki system obronny warowni królewskich zabezpieczających zachodnią granicę państwa od strony Śląska.W 1364 roku, z inicjatywy Kazimierza III Wielkiego,powstaje Akademia Krakowska
Małopolska w okresie panowania Andegawenów
. Uniwersytet został odnowiony i unowocześniony przez Jadwigę Andegaweńską i Władysława II Jagiełłę. W XIX wieku nadano mu nazwę Jagielloński, by podkreślić jego związki z tą dynastią.
W XIV wieku w ramach województwa sandomierskiego powstała ziemia lubelska, która w 1474 roku została z niego wydzielona (razem z ziemią łukowską) jako województwo.
I Rzeczpospolita
W czasach I Rzeczypospolitej za Małopolskę powszechnie uważano tereny ówczesnych województw krakowskiego, sandomierskiego i lubelskiego, co miało swoje źródło w kształtowaniu się krain historycznych za czasów Piastów i Jagiellonów. Tak była ona rozumiana wśród ówczesnej ludności Polski[4].
Ponadto utworzona została, jako jednostka administracyjna, prowincja Małopolska, która obejmowała również Podlasie, Ruś Czerwoną, Podole, Wołyń, Ukrainę. Nie należy jej jednak mylić z właściwą Małopolską jako regionem historycznym.
Na początek XVI w. przypada największy rozwój Krakowa. Kraków i Małopolska stają się centrum rozwoju renesansu w Polsce. 10 kwietnia 1525 w Krakowie po wcześniejszym zawarciu traktatu między królem Zygmuntem I Starym a Albrechtem Hohenzollernem w dniu 8 kwietnia 1525 roku. W wyniku tego aktu Prusy Zakonne zostały przekształcone w Księstwo Pruskie jako lenno Polski. 1 lipca 1569 na sejmie w Lublinie zawarta została unia lubelska – umowa międzynarodowa Królestwa Polskiego z Wielkim Księstwem Litewskim. W 1609 roku król Zygmunt III Waza przeniósł stolicę Polski z Krakowa do Warszawy i tym samym przyczynił się do zahamowania rozwoju miasta oraz spadku jego znaczenia.
3 stycznia 1661 w Krakowie został wydany pierwszy egzemplarz[11] Merkuriusza Polskiego dzieje wszystkiego świata w sobie zamykający dla informacji pospolitej – najstarsza, polska, periodyczna gazeta. Nazwa pochodzi od rzymskiego boga Merkurego, patrona kupców. Wydawanie Merkuriusza zainicjowała królowa Ludwika Maria Gonzaga, żona Jana II Kazimierza[12]
W 1655 roku wojska szwedzkie zajęły większość Małopolski.
W 1790 Sejm Wielki zlikwidował Księstwo Siewierskie wcielając je do Rzeczypospolitej w ramach województwa krakowskiego.
Czasy zaborów
Zabory Małopolski zaczęły się wcześniej niż w pozostałej części Polski,w 1770 r. Austria samorzutnie przejęła Spisz i powiaty nowotarski, nowosądecki i czorsztyński. W 1772 r w ramach I zaboru. Austria zajęła południową Małopolskę do Wisły. W 1793 r. Prusy w ramach II zaboru zajęły pólnocno-zachodnią Małopolskę z Częstochową. 24 marca 1794 r. Tadeusz Kościuszko na krakowskim rynku złożył przysięgę wierności Ojczyźnie i walki o jej niepodległość i rozpoczęło się powstanie kościuszkowskie. Jednak powstanie szybko upadło i rok później dokonano III rozbioru Polski. Kraków wszedł w skład zaboru austriackiego. Małopolska stała się częścią Austrii (otrzymała nazwę Galicja) i w niewielkim stopniu Prus.
Po III rozbiorze w 1795 do monarchii habsburskiej przyłączono ziemie, które nazwano Nową Galicją (w odróżnieniu od "starej", obejmującej tereny otrzymane w 1772). Nowa Galicja obejmowała terytoria między Pilicą i Bugiem wraz z Krakowem, Sandomierzem, Radomiem, Kielcami i Lublinem. Ziemie Nowej Galicji (wraz z Zamościem) zostały w 1809 przyłączone do Księstwa Warszawskiego.Wcześniej w 1807 r.,w wyniku traktatu w Tylży, północno-zachodnia część Małopolski weszła w skład Księstwa Warszawskiego. Wszystkie te tereny Małopolski nie wróciły już do Austrii, stając się po 1815 częścią Królestwa Kongresowego. W 1815 roku Małopolska została podzielona między Rosję i Austrię oraz powstałą Rzeczpospolitą Krakowską. Wolne Miasto Kraków – państwo utworzone na Kongresie Wiedeńskim z południowego skrawka Księstwa Warszawskiego, pozostawało pod kontrolą trzech państw sąsiednich: Imperium Rosyjskiego, Królestwa Prus i Cesarstwa Austriackiego. Państewko to przetrwało do 1846 roku, kiedy zostało anektowane przez Austrię.
W 1816 powstała w Kielcach[13], z inicjatywy Stanisława Staszica[14][15], pierwsza polska wyższa uczelnia technicznej[16] – Szkoła Akademiczno-Górnicza[17][18]
W 1818 – przeniesiono[19] do Kielc[20] stolicę województwa krakowskiego
Dotychczasowe rozumienie Małopolski zostało zatarte, zaś jej obie części zaczęły się różnicować społecznie i gospodarczo. Podziały administracyjne, narzucone przez zaborców przestały odzwierciedlać tradycję historyczną Polski. Zapoczątkowane wtedy utożsamianie Małopolski z Galicją po stronie austriackiej do dzisiaj ma swoje konsekwencje w podziale administracyjnym kraju, a także w polskiej tożsamości społecznej[4].
II Rzeczpospolita
W okresie od 1918-1944 Małopolska obejmowała teren województwa krakowskiego oraz województwa kieleckie i lubelskie. Natomiast województwo lwowskie, województwo tarnopolskie i województwo stanisławowskie były traktowane jako Małopolska Wschodnia.
Po odzyskaniu niepodległości Kraków i Małopolska stały się ośrodkiem nauki, sztuki i przemysłu.
20 października 1919 r. Naczelnik Państwa Marszałek Józef Piłsudski dokonał uroczystego otwarcia Akademii Górniczej w auli Uniwersytetu Jagiellońskiego.W 1925 r. założono w Krakowie Wyższe Studium Handlowe (dziś Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie)
W latach 1936-1939 w południowo-centralnych dzielnicach Polski powstawał Centralny Okręg Przemysłowy (COP). Był jednym z największych przedsięwzięć ekonomicznych II Rzeczypospolitej . Celem COP-u było zwiększenie ekonomicznego potencjału Polski, rozbudowa przemysłu ciężkiego i zbrojeniowego, a także zmniejszenie bezrobocia wywołanego skutkami wielkiego kryzysu. Na rozwój COP-u przeznaczano w latach 1937-1939 około 60% całości wydatków inwestycyjnych o łącznej wartości 1925 mln zł.
III Rzeczpospolita
We współczesnej polskiej tożsamości społecznej, do Małopolski najczęściej zaliczane są obszary obecnego województwa małopolskiego i względnie podkarpackiego (pomimo, że większość jego terytorium leży w obrębie dawnej Rusi Czerwonej, w tym sam Rzeszów). Niemniej jednak zwraca się również uwagę na małopolskie korzenie terenów województwa świętokrzyskiego, oraz okolic Lublina, Radomia, Częstochowy i Bielska-Białej. Historyczną częścią Małopolski jest też Zagłębie Dąbrowskie, leżące obecnie w Województwie śląskim.
Surowce mineralne
Węgiel kamienny W XIX w. węgiel kamienny stał się najcenniejszym bogactwem mineralnym Małopolski. W Zagłębie Dąbrowskim oraz w Zagłębie Krakowskie rozpoczęto wydobycie węgla. Przedmiotowy obszar wraz z Górnym Śląskiem stało się jednym z największych ośrodków górnictwa węglowego na świecie. Rudy cynku i ołowiu Obszarem występowania złóż rud cynku i ołowiu o znaczeniu przemysłowym jest zachodnia Małopolska. Występujące tu złoża związane są z formacją skał węglanowych obszaru śląsko-krakowskiego, który jest zbudowany ze skał permo-mezozoicznych monoklinalnie leżących na sfałdowanych utworach paleozoicznych. Mineralizacja siarczkami cynku i ołowiu występuje w skałach wieku od dewonu po jurę. Znaczenie przemysłowe mają głównie rudy związane z tzw. dolomitami kruszconośnymi środkowego triasu (wapienia muszlowego). Rudy występują w postaci pseudo-pokładów, poziomych soczew lub wypełnień gniazdowych. Region śląsko-krakowski uważany jest za największy na świecie obszar wystąpień złóż Zn-Pb tzw. typu doliny rzeki Missisipi (ang. Missisipi Valley type – MVT).
W obszarze śląsko-krakowskim wyróżnia się rejony: chrzanowski, olkuski, bytomski i zawierciański. Obecnie wydobycie rud prowadzi się ze złóż Klucze I, Olkusz i Pomorzany w rejonie olkuskim. Eksploatowane do 2008 r. złoże Balin-Trzebionka z rejonu chrzanowskiego zostało w 2009 r. skreślone z bilansu zasobów. Bytomski rejon złóż rud Zn-Pb ma obecnie znaczenie historyczne. Wydobycie prowadzono tu od wieków średnich i w złożach pozostały jedynie zasoby rud pozabilansowych, głównie tlenkowych. Złoża czwartego rejonu - zawierciańskiego nie są jak dotychczas eksploatowane .(opracowano na podstawie Państwowego Instytutu Geologicznego)
Prawa autorskie
Treść objęta jest licencją GNU Wolnej Dokumentacji w wersji 1.1 lub dowolnej pózniejszej opublikowanej przez Free Software Foundation i została ona opracowana na podstawie Wikipedii, tutaj możesz znaleźć artykuł źródłowy oraz autorów
