Franz Schön
| Zagłębiowskie Biogramy | |
| Imię i nazwisko | Franz Schöen |
| Data i miejsce urodzenia | 13 październik 1851 Werdau |
| Data i miejsce śmierci | 22 maj 1918 Sosnowiec |
| Miejsce spoczynku | Cmentarz ewangelicki w Sosnowcu |
| Zawód | przedsiębiorca, przemysłowiec |
Franz Schöen - (Franz Emil Schön) – przemysłowiec branży włókienniczej, właściciel przędzalni wigonowej w Sielcu, spadkobierca fortuny niemieckiego fabrykanta Christiana Gottlieba Schöena, właściciela zakładów włókienniczych w Werdau, brat Ernsta, Brunona (który prowadził rodzinne fabryki w Zwikau), Roberta (mieszkającego w Moskwie) i Fanny.
W 1875 razem z rodzeństwem Ernstem i Fanny przybył do wsi Sielec, obecnej dzielnicy Sosnowca, po wybuchu wojny celnej między ówczesnym Cesarstwem Rosji a Cesarstwem Prus. Po przyjeździe przyjął rosyjskie obywatelstwo, co ma mu ułatwić prowadzenie interesów. W 1879 r. wybudował Sielcu przędzalnię wigoniową i fabrykę waty. W 1883 r. ożenił się z pochodzącą z Werdau Emmą z domu Hupfer, z którą miał dwie córki: Elzę (ur. 1884) i Ernę (ur. 1886).
Franz Schön należał do grupy przemysłowców, którzy zwrócili się do władz rosyjskich o nadanie praw miejskich osadzie Sosnowice. Franz zasiadał w pierwszej radzie miejskiej i był jednym z czterech honorowych radnych Bracia Franz i Ernst Schönowie aktywnie włączyli się w inicjatywę Heinricha Dietla, i ufundowali wspólnie z nimi Cerkiew Świętych Wiery, Nadziei i Lubowy i matki ich Zofii. Osobiście bracia ufundowali podłogę świątyni oraz dębowy ikonostas. Franz i Ernst Schönowie sfinansowali także kamienne ogrodzenie wokół cmentarzy wielu wyznań w Sosnowcu i ufundowali przytułek dla starców.
