Holownik Górnik: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzył nową stronę „'''Holownik Górnik''' – holownik morski z okresu międzywojennego należący do Towarzystwa "Żegluga Wisła-Bałtyk", które zostało założone przez zakłady <ellipsis>”) |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Holownik Górnik''' – holownik morski z okresu międzywojennego należący do [[Towarzystwa "Żegluga Wisła-Bałtyk"]], które zostało założone przez zakłady przemysłowe Zagłębia Dąbrowskiego. | '''Holownik Górnik''' – holownik morski z okresu międzywojennego należący do [[Towarzystwo „ Żegluga Wisła-Bałtyk” | Towarzystwa "Żegluga Wisła-Bałtyk"]], które zostało założone przez zakłady przemysłowe Zagłębia Dąbrowskiego. | ||
==Historia== | ==Historia== | ||
Holownik zbudowany został w 1921 roku pod nazwą „Galata” w stoczni Flender-Werke w Lubece, na zamówienie towarzystwa żeglugowego Hapag w Hamburgu. W 1923 roku trafił do armatora Bugsier, Reeder- und Bergungs AG w Hamburgu. W listopadzie 1926 roku został zakupiony przez polskie [[Towarzystwo "Żegluga Wisła-Bałtyk"]] w Tczewie, gdzie początkowo otrzymał nazwę „Bagatela”. Holownik ostatecznie otrzymał nazwę „Górnik”. Używany był do holowania lichtug wywożących węgiel pochodzący z kopalń Zagłębia Dąbrowskiego poprzez port w Tczewie do zagranicznych portów nadbałtyckich (głównie skandynawskich). Była to jednostka najnowocześniejsza i druga co do mocy należąca do [[Towarzystwa "Żegluga Wisła-Bałtyk"]]. Holownik zatonął 1 listopada [[1927]] roku gdy powracał z Kopenhagi z pustymi lichtugami „Felek” i „Bolek”. Po godzinie 15.50 po minięciu Stilo, w sztormie, na skutek dużego falowania, holownik przewrócił się i zatonął. Zginęło 9 osób, w tym kapitan Johannes Pehrs (Niemiec), a uratował się tylko pierwszy mechanik Władysław Szczęsnowicz. Nie ustalono przyczyn zatonięcia jednostki. | Holownik zbudowany został w [[1921]] roku pod nazwą „Galata” w stoczni Flender-Werke w Lubece, na zamówienie towarzystwa żeglugowego Hapag w Hamburgu. W [[1923]] roku trafił do armatora Bugsier, Reeder- und Bergungs AG w Hamburgu. W listopadzie [[1926]] roku został zakupiony przez polskie [[Towarzystwo „ Żegluga Wisła-Bałtyk” | Towarzystwa "Żegluga Wisła-Bałtyk"]] w Tczewie, gdzie początkowo otrzymał nazwę „Bagatela”. Holownik ostatecznie otrzymał nazwę „Górnik”. Używany był do holowania lichtug wywożących węgiel pochodzący z kopalń Zagłębia Dąbrowskiego poprzez port w Tczewie do zagranicznych portów nadbałtyckich (głównie skandynawskich). Była to jednostka najnowocześniejsza i druga co do mocy należąca do [[Towarzystwo „ Żegluga Wisła-Bałtyk” | Towarzystwa "Żegluga Wisła-Bałtyk"]]. Holownik zatonął 1 listopada [[1927]] roku gdy powracał z Kopenhagi z pustymi lichtugami „Felek” i „Bolek”. Po godzinie 15.50 po minięciu Stilo, w sztormie, na skutek dużego falowania, holownik przewrócił się i zatonął. Zginęło 9 osób, w tym kapitan Johannes Pehrs (Niemiec), a uratował się tylko pierwszy mechanik Władysław Szczęsnowicz. Nie ustalono przyczyn zatonięcia jednostki. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
*Miciński J.: Księga statków polskich: 1918-1945. T. 1. Gdańsk 1996, s. 154-175. | *Miciński J.: Księga statków polskich: 1918-1945. T. 1. Gdańsk 1996, s. 154-175. | ||
*"Górniczy Śląsk pod Polską banderą". Zabrze 1983, s. 23. | *"Górniczy Śląsk pod Polską banderą". Zabrze 1983, s. 23. | ||
Wersja z 19:05, 29 sie 2018
Holownik Górnik – holownik morski z okresu międzywojennego należący do Towarzystwa "Żegluga Wisła-Bałtyk", które zostało założone przez zakłady przemysłowe Zagłębia Dąbrowskiego.
Historia
Holownik zbudowany został w 1921 roku pod nazwą „Galata” w stoczni Flender-Werke w Lubece, na zamówienie towarzystwa żeglugowego Hapag w Hamburgu. W 1923 roku trafił do armatora Bugsier, Reeder- und Bergungs AG w Hamburgu. W listopadzie 1926 roku został zakupiony przez polskie Towarzystwa "Żegluga Wisła-Bałtyk" w Tczewie, gdzie początkowo otrzymał nazwę „Bagatela”. Holownik ostatecznie otrzymał nazwę „Górnik”. Używany był do holowania lichtug wywożących węgiel pochodzący z kopalń Zagłębia Dąbrowskiego poprzez port w Tczewie do zagranicznych portów nadbałtyckich (głównie skandynawskich). Była to jednostka najnowocześniejsza i druga co do mocy należąca do Towarzystwa "Żegluga Wisła-Bałtyk". Holownik zatonął 1 listopada 1927 roku gdy powracał z Kopenhagi z pustymi lichtugami „Felek” i „Bolek”. Po godzinie 15.50 po minięciu Stilo, w sztormie, na skutek dużego falowania, holownik przewrócił się i zatonął. Zginęło 9 osób, w tym kapitan Johannes Pehrs (Niemiec), a uratował się tylko pierwszy mechanik Władysław Szczęsnowicz. Nie ustalono przyczyn zatonięcia jednostki.
Bibliografia
- Miciński J.: Księga statków polskich: 1918-1945. T. 1. Gdańsk 1996, s. 154-175.
- "Górniczy Śląsk pod Polską banderą". Zabrze 1983, s. 23.
