Stanisław Olwiński: Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiZagłębie
(Utworzył nową stronę „{{Biogram infobox |imię i nazwisko = ??? |imię i nazwisko org = |pseudonim = |grafika = OSOBA.png |opis grafiki = ??? |pod...”)
 
Nie podano opisu zmian
Linia 21: Linia 21:
}}
}}


OLWIŃSKI STANISŁAW
(1912-1992)
Urodził się 17 stycznia 1912 r. w
Solcu, woj. kieleckie. Maturę uzyskał
w 1930r. w Gimnazjum Państwowym
im. Joachima Chraptowicza w
Os1rowcu Świętokrzyskim. Dyplom
lekarza otrzymał w 1937 r. kończąc
Wydział Lekarski Uniwersytetu
Poznańskiego. Następnie podjął pracę
w Ubezpieczalni Społecznej w
Sosnowcu oraz jako dermatolog w
szpitalu w Będzinie. Zmobilizowany
w 1939 r. jako lekarz szpitala
wojskowego w Krakowie i okolicach
Lwowa, po czym wrócił do Sosnowca.
W 1941 r. wysiedlony udał się do
Bodzentyna k. Kielc, gdzie pracował
w szpitalu dla Żydów i jako lekarz
rejonowy. Zagrożony aresztowaniem
za współpracę z partyzantami ukrywał
się w okolicach Krakowa, Pińczowa i
Skalbmierza. Tam szkolił kadrę
pielwiarską dla BCh i AK. W czasie
pacyfikacji Skalbmierza i tzw.
Republiki Pińczowskiej tworzył
szpital polowy w Sielcu. Po okupacji
wrócił do Zagłębia i objął stanowisko
dyrektora Szpitala Dennatologicznego
w Będzinie. W 1947 r. powołany do
shlŻby wojskowej w Warszawie, tam
pracował jako wolontariusz w Klinice
Dermatologicznej pod kierunkiem
prof. Grzybowskiego, ogłosił kilka
prac o leczeniu kiły. Przygotowanej
pracy nie ogłosił z powodu
aresztowania prof. Grzybowskiego.
Powrócił do Będzina, gdzie przez 24
lata pełnił obowiązki dyrektora
Szpitala Dennatologicznego, a nastę-
pnie po jego likwidacji był ordynato-
rem oddziału dermatologicznego
Szpitala nr 5 w Sosnowcu-Zagórzu do
roku 1984. Po 35 latach pracy prze-
szedł na emeryturę, kontynuował
swoją od lat prowadzoną rozległą
praktykę. Czynny w życiu społecznym
lekarzy i w Towarzystwie Lekarskim
Zagłębia Dąbrowskiego, a później
w PTL. Pełnił przez kilka kadencji
funkcję członka Zarządu. Przez lata
był przewodniczącym Oddziału Kato-
wickiego Towarzystwa Dermato-
logicznego.Ftmkcjepełniłprzez211at,
m.in. jako sekretarz i skarbnik.
W uznaniu zasług w działalności
społecznej i szkoleniu lekarzy
odznaczony: Krzyżem Kawalerskim
Orderu Odrodzenia Polski, odznaką
Za Wzorową Pracę w Służbie Zdro-
wia, Zasłużonemu Polskie Towarzy-
stwo Lekarskie. Otrzymał również
godność Honorowego Członka PIL.
Złoty Krzyż Zasługi, odznakę srebrną
- Zasłużonemu w Rozwoju Woj.
Katowickiego, srebrny i brązowy
Krzyż za działalność w oddziałach
partyzanckich i obronność kraju. Był
członkiem Komisji Kontroli Zawodu
przez 15 lat, Wojewódzkiej Komisji
Zdrowia przy PWRN i MRN w
Będzinie. Za całokształt pracy
zawodowej otrzymał nagrodę pienię-
żną Wojewódzkiego Wydziału
Zdrowia i drugą z ramienia Minister-
stwa Zdrowia i Opieki Społecznej.
Żonaty, syn Maciej - lekarz.
Zmarł w 1992 r. Pochowany na
cmentarzu w Sosnowcu.


Opracował E. KocoT. Źródła:-
życiorys; własne dane autora E.K.


Źródło: [[Emilian Kocot]] ''"[[Lekarze Zagłębia Dąbrowskiego - Wstęp do słownika biograficznego]]"''
Źródło: [[Emilian Kocot]] ''"[[Lekarze Zagłębia Dąbrowskiego - Wstęp do słownika biograficznego]]"''

Wersja z 10:16, 4 cze 2014

Zagłębiowskie Biogramy
???
???
Imię i nazwisko ???
Data urodzenia ??????
Data śmierci ???
Zawód Lekarz

OLWIŃSKI STANISŁAW (1912-1992) Urodził się 17 stycznia 1912 r. w Solcu, woj. kieleckie. Maturę uzyskał w 1930r. w Gimnazjum Państwowym im. Joachima Chraptowicza w Os1rowcu Świętokrzyskim. Dyplom lekarza otrzymał w 1937 r. kończąc Wydział Lekarski Uniwersytetu Poznańskiego. Następnie podjął pracę w Ubezpieczalni Społecznej w Sosnowcu oraz jako dermatolog w szpitalu w Będzinie. Zmobilizowany w 1939 r. jako lekarz szpitala wojskowego w Krakowie i okolicach Lwowa, po czym wrócił do Sosnowca. W 1941 r. wysiedlony udał się do Bodzentyna k. Kielc, gdzie pracował w szpitalu dla Żydów i jako lekarz rejonowy. Zagrożony aresztowaniem za współpracę z partyzantami ukrywał się w okolicach Krakowa, Pińczowa i Skalbmierza. Tam szkolił kadrę pielwiarską dla BCh i AK. W czasie pacyfikacji Skalbmierza i tzw. Republiki Pińczowskiej tworzył szpital polowy w Sielcu. Po okupacji wrócił do Zagłębia i objął stanowisko dyrektora Szpitala Dennatologicznego w Będzinie. W 1947 r. powołany do shlŻby wojskowej w Warszawie, tam pracował jako wolontariusz w Klinice Dermatologicznej pod kierunkiem prof. Grzybowskiego, ogłosił kilka prac o leczeniu kiły. Przygotowanej pracy nie ogłosił z powodu aresztowania prof. Grzybowskiego. Powrócił do Będzina, gdzie przez 24 lata pełnił obowiązki dyrektora Szpitala Dennatologicznego, a nastę- pnie po jego likwidacji był ordynato- rem oddziału dermatologicznego Szpitala nr 5 w Sosnowcu-Zagórzu do roku 1984. Po 35 latach pracy prze- szedł na emeryturę, kontynuował swoją od lat prowadzoną rozległą praktykę. Czynny w życiu społecznym lekarzy i w Towarzystwie Lekarskim Zagłębia Dąbrowskiego, a później w PTL. Pełnił przez kilka kadencji funkcję członka Zarządu. Przez lata był przewodniczącym Oddziału Kato- wickiego Towarzystwa Dermato- logicznego.Ftmkcjepełniłprzez211at, m.in. jako sekretarz i skarbnik. W uznaniu zasług w działalności społecznej i szkoleniu lekarzy odznaczony: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznaką Za Wzorową Pracę w Służbie Zdro- wia, Zasłużonemu Polskie Towarzy- stwo Lekarskie. Otrzymał również godność Honorowego Członka PIL. Złoty Krzyż Zasługi, odznakę srebrną - Zasłużonemu w Rozwoju Woj. Katowickiego, srebrny i brązowy Krzyż za działalność w oddziałach partyzanckich i obronność kraju. Był członkiem Komisji Kontroli Zawodu przez 15 lat, Wojewódzkiej Komisji Zdrowia przy PWRN i MRN w Będzinie. Za całokształt pracy zawodowej otrzymał nagrodę pienię- żną Wojewódzkiego Wydziału Zdrowia i drugą z ramienia Minister- stwa Zdrowia i Opieki Społecznej. Żonaty, syn Maciej - lekarz. Zmarł w 1992 r. Pochowany na cmentarzu w Sosnowcu.

Opracował E. KocoT. Źródła:- życiorys; własne dane autora E.K.

Źródło: Emilian Kocot "Lekarze Zagłębia Dąbrowskiego - Wstęp do słownika biograficznego" (zamieszczone na Wiki Zagłębie za zgodą autora)