Stanisław Olwiński: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzył nową stronę „{{Biogram infobox |imię i nazwisko = ??? |imię i nazwisko org = |pseudonim = |grafika = OSOBA.png |opis grafiki = ??? |pod...”) |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 21: | Linia 21: | ||
}} | }} | ||
OLWIŃSKI STANISŁAW | |||
(1912-1992) | |||
Urodził się 17 stycznia 1912 r. w | |||
Solcu, woj. kieleckie. Maturę uzyskał | |||
w 1930r. w Gimnazjum Państwowym | |||
im. Joachima Chraptowicza w | |||
Os1rowcu Świętokrzyskim. Dyplom | |||
lekarza otrzymał w 1937 r. kończąc | |||
Wydział Lekarski Uniwersytetu | |||
Poznańskiego. Następnie podjął pracę | |||
w Ubezpieczalni Społecznej w | |||
Sosnowcu oraz jako dermatolog w | |||
szpitalu w Będzinie. Zmobilizowany | |||
w 1939 r. jako lekarz szpitala | |||
wojskowego w Krakowie i okolicach | |||
Lwowa, po czym wrócił do Sosnowca. | |||
W 1941 r. wysiedlony udał się do | |||
Bodzentyna k. Kielc, gdzie pracował | |||
w szpitalu dla Żydów i jako lekarz | |||
rejonowy. Zagrożony aresztowaniem | |||
za współpracę z partyzantami ukrywał | |||
się w okolicach Krakowa, Pińczowa i | |||
Skalbmierza. Tam szkolił kadrę | |||
pielwiarską dla BCh i AK. W czasie | |||
pacyfikacji Skalbmierza i tzw. | |||
Republiki Pińczowskiej tworzył | |||
szpital polowy w Sielcu. Po okupacji | |||
wrócił do Zagłębia i objął stanowisko | |||
dyrektora Szpitala Dennatologicznego | |||
w Będzinie. W 1947 r. powołany do | |||
shlŻby wojskowej w Warszawie, tam | |||
pracował jako wolontariusz w Klinice | |||
Dermatologicznej pod kierunkiem | |||
prof. Grzybowskiego, ogłosił kilka | |||
prac o leczeniu kiły. Przygotowanej | |||
pracy nie ogłosił z powodu | |||
aresztowania prof. Grzybowskiego. | |||
Powrócił do Będzina, gdzie przez 24 | |||
lata pełnił obowiązki dyrektora | |||
Szpitala Dennatologicznego, a nastę- | |||
pnie po jego likwidacji był ordynato- | |||
rem oddziału dermatologicznego | |||
Szpitala nr 5 w Sosnowcu-Zagórzu do | |||
roku 1984. Po 35 latach pracy prze- | |||
szedł na emeryturę, kontynuował | |||
swoją od lat prowadzoną rozległą | |||
praktykę. Czynny w życiu społecznym | |||
lekarzy i w Towarzystwie Lekarskim | |||
Zagłębia Dąbrowskiego, a później | |||
w PTL. Pełnił przez kilka kadencji | |||
funkcję członka Zarządu. Przez lata | |||
był przewodniczącym Oddziału Kato- | |||
wickiego Towarzystwa Dermato- | |||
logicznego.Ftmkcjepełniłprzez211at, | |||
m.in. jako sekretarz i skarbnik. | |||
W uznaniu zasług w działalności | |||
społecznej i szkoleniu lekarzy | |||
odznaczony: Krzyżem Kawalerskim | |||
Orderu Odrodzenia Polski, odznaką | |||
Za Wzorową Pracę w Służbie Zdro- | |||
wia, Zasłużonemu Polskie Towarzy- | |||
stwo Lekarskie. Otrzymał również | |||
godność Honorowego Członka PIL. | |||
Złoty Krzyż Zasługi, odznakę srebrną | |||
- Zasłużonemu w Rozwoju Woj. | |||
Katowickiego, srebrny i brązowy | |||
Krzyż za działalność w oddziałach | |||
partyzanckich i obronność kraju. Był | |||
członkiem Komisji Kontroli Zawodu | |||
przez 15 lat, Wojewódzkiej Komisji | |||
Zdrowia przy PWRN i MRN w | |||
Będzinie. Za całokształt pracy | |||
zawodowej otrzymał nagrodę pienię- | |||
żną Wojewódzkiego Wydziału | |||
Zdrowia i drugą z ramienia Minister- | |||
stwa Zdrowia i Opieki Społecznej. | |||
Żonaty, syn Maciej - lekarz. | |||
Zmarł w 1992 r. Pochowany na | |||
cmentarzu w Sosnowcu. | |||
Opracował E. KocoT. Źródła:- | |||
życiorys; własne dane autora E.K. | |||
Źródło: [[Emilian Kocot]] ''"[[Lekarze Zagłębia Dąbrowskiego - Wstęp do słownika biograficznego]]"'' | Źródło: [[Emilian Kocot]] ''"[[Lekarze Zagłębia Dąbrowskiego - Wstęp do słownika biograficznego]]"'' |
Wersja z 10:16, 4 cze 2014
Zagłębiowskie Biogramy | |
??? | |
Imię i nazwisko | ??? |
Data urodzenia | ?????? |
Data śmierci | ??? |
Zawód | Lekarz |
OLWIŃSKI STANISŁAW (1912-1992) Urodził się 17 stycznia 1912 r. w Solcu, woj. kieleckie. Maturę uzyskał w 1930r. w Gimnazjum Państwowym im. Joachima Chraptowicza w Os1rowcu Świętokrzyskim. Dyplom lekarza otrzymał w 1937 r. kończąc Wydział Lekarski Uniwersytetu Poznańskiego. Następnie podjął pracę w Ubezpieczalni Społecznej w Sosnowcu oraz jako dermatolog w szpitalu w Będzinie. Zmobilizowany w 1939 r. jako lekarz szpitala wojskowego w Krakowie i okolicach Lwowa, po czym wrócił do Sosnowca. W 1941 r. wysiedlony udał się do Bodzentyna k. Kielc, gdzie pracował w szpitalu dla Żydów i jako lekarz rejonowy. Zagrożony aresztowaniem za współpracę z partyzantami ukrywał się w okolicach Krakowa, Pińczowa i Skalbmierza. Tam szkolił kadrę pielwiarską dla BCh i AK. W czasie pacyfikacji Skalbmierza i tzw. Republiki Pińczowskiej tworzył szpital polowy w Sielcu. Po okupacji wrócił do Zagłębia i objął stanowisko dyrektora Szpitala Dennatologicznego w Będzinie. W 1947 r. powołany do shlŻby wojskowej w Warszawie, tam pracował jako wolontariusz w Klinice Dermatologicznej pod kierunkiem prof. Grzybowskiego, ogłosił kilka prac o leczeniu kiły. Przygotowanej pracy nie ogłosił z powodu aresztowania prof. Grzybowskiego. Powrócił do Będzina, gdzie przez 24 lata pełnił obowiązki dyrektora Szpitala Dennatologicznego, a nastę- pnie po jego likwidacji był ordynato- rem oddziału dermatologicznego Szpitala nr 5 w Sosnowcu-Zagórzu do roku 1984. Po 35 latach pracy prze- szedł na emeryturę, kontynuował swoją od lat prowadzoną rozległą praktykę. Czynny w życiu społecznym lekarzy i w Towarzystwie Lekarskim Zagłębia Dąbrowskiego, a później w PTL. Pełnił przez kilka kadencji funkcję członka Zarządu. Przez lata był przewodniczącym Oddziału Kato- wickiego Towarzystwa Dermato- logicznego.Ftmkcjepełniłprzez211at, m.in. jako sekretarz i skarbnik. W uznaniu zasług w działalności społecznej i szkoleniu lekarzy odznaczony: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznaką Za Wzorową Pracę w Służbie Zdro- wia, Zasłużonemu Polskie Towarzy- stwo Lekarskie. Otrzymał również godność Honorowego Członka PIL. Złoty Krzyż Zasługi, odznakę srebrną - Zasłużonemu w Rozwoju Woj. Katowickiego, srebrny i brązowy Krzyż za działalność w oddziałach partyzanckich i obronność kraju. Był członkiem Komisji Kontroli Zawodu przez 15 lat, Wojewódzkiej Komisji Zdrowia przy PWRN i MRN w Będzinie. Za całokształt pracy zawodowej otrzymał nagrodę pienię- żną Wojewódzkiego Wydziału Zdrowia i drugą z ramienia Minister- stwa Zdrowia i Opieki Społecznej. Żonaty, syn Maciej - lekarz. Zmarł w 1992 r. Pochowany na cmentarzu w Sosnowcu.
Opracował E. KocoT. Źródła:- życiorys; własne dane autora E.K.
Źródło: Emilian Kocot "Lekarze Zagłębia Dąbrowskiego - Wstęp do słownika biograficznego" (zamieszczone na Wiki Zagłębie za zgodą autora)