Stanisław Knothe: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 27: | Linia 27: | ||
W roku 1945 rozpoczął naukę na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej w Krakowie. Dwa lata później, po ukończeniu studiów, uzyskał dyplom magistra inżyniera górnika. | W roku 1945 rozpoczął naukę na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej w Krakowie. Dwa lata później, po ukończeniu studiów, uzyskał dyplom magistra inżyniera górnika. | ||
Po kilkumiesięcznej pracy w kopalni „Biała Ropa” w Starej Wsi koło Brzozowa przy eksperymentalnej podziemnej górniczej eksploatacji ropy naftowej podjął w sierpniu 1947 roku pracę na stanowisku starszego asystenta w Akademii Górniczej w Krakowie, w Katedrze Górnictwa i Przeróbki Mechanicznej kierowanej przez profesora Witolda Budryka. W uczelni tej | Po kilkumiesięcznej pracy w kopalni „Biała Ropa” w Starej Wsi koło Brzozowa przy eksperymentalnej podziemnej górniczej eksploatacji ropy naftowej podjął w sierpniu 1947 roku pracę na stanowisku starszego asystenta w Akademii Górniczej w Krakowie, w Katedrze Górnictwa i Przeróbki Mechanicznej kierowanej przez profesora Witolda Budryka. W 1951 r. obronił na tej uczelni pracę doktorską, habilitował się w 1954 r. Od 1958 r. jest profesorem (od 1975 r. profesorem zwyczajnym). Dwukrotnie (1958-60 i 1981-84) był dziekanem Wydziału Górniczego AGH. Zainicjował m.in. budowę nowego gmachu wydziału. Od 1994 - doktor honoris causa tej uczelni. | ||
Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz odznaką "Za pracę społeczną dla Miasta Krakowa".W uczelni tej pracował nieprzerwanie do chwili przejścia na emeryturę w roku 1989. | |||
Teoria Knothego–Budryka jest z powodzeniem stosowana w polskim i światowym górnictwie od blisko czterdziestu lat. Bez przesady można stwierdzić, że jest ona jednym z najlepiej znanych i uznanych na świecie osiągnięć polskiej nauki górniczej. | Działalność naukowa prof. Knothego dotyczy głównie ruchów górotworu wywołanych podziemną eksploatacją górniczą. Stanisław Knothe jest autorem oryginalnej teorii tych ruchów. Teoria, uzupełniona przez profesora Witolda Budryka w zakresie przemieszczeń i odkształceń poziomych hipotezą Awierszyna, stała się podstawą do praktycznych obliczeń prognostycznych wpływów eksploatacji, a tym samym umożliwiła podjęcie na szeroką skalę wydobycie dużych zasobów węgla uwięzionych w filarach ochronnych zakładów przemysłowych, osiedli i miast. Teoria Knothego–Budryka jest z powodzeniem stosowana w polskim i światowym górnictwie od blisko czterdziestu lat. Bez przesady można stwierdzić, że jest ona jednym z najlepiej znanych i uznanych na świecie osiągnięć polskiej nauki górniczej. | ||
W roku 1992 Senat AGH nadał profesorowi Stanisławowi Knothemu tytuł honorowy „Zasłużony dla Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica”. W 2014 roku profesor skończy 95 lat. | W roku 1992 Senat AGH nadał profesorowi Stanisławowi Knothemu tytuł honorowy „Zasłużony dla Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica”. W 2014 roku profesor skończy 95 lat. | ||
Wersja z 08:06, 25 lip 2013
| Zagłębiowskie Biogramy | |
 Stanisław Knothe | |
| Imię i nazwisko | Stanisław Knothe |
| Data i miejsce urodzenia | 2 lutego 1919 Sosnowiec |
| Zawód | inżynier górnictwa, profesor, specjalista w zakresie górnictwa, badacz ruchów górotworu i aerologii |
Stanisław Knothe ur. 2 lutego 1919 w Sosnowcu, inżynier górnictwa, profesor, specjalista w zakresie górnictwa, badacz ruchów górotworu i aerologii, współtwórca teorii opisującej wpływ eksploatacji na zachowanie powierzchni terenu, wykładowca Akademii Górniczo-Hutniczej, były dziekan Wydziału Górnictwa tej uczelni, członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk i członek czynny Polskiej Akademii Umiejętności.
Stanisław Knothe mieszkał w Sosnowcu przez pierwsze 15 lat swojego życia. Tu w 1934 roku ukończył 5 klasowe Gimnazjum im. ks. Stanisława Staszica. Maturę zdał w V Państwowym Gimnazjum Matematyczno-Przyrodniczym im. Witkowskiego w Krakowie. Rodzina mocno związana z Zagłębiem. Stryj, również o imieniu Stanisław, miał prywatną kopalnię w Ostrowach, ojciec i matka uczyli w tutejszych szkołach.
W roku 1945 rozpoczął naukę na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej w Krakowie. Dwa lata później, po ukończeniu studiów, uzyskał dyplom magistra inżyniera górnika.
Po kilkumiesięcznej pracy w kopalni „Biała Ropa” w Starej Wsi koło Brzozowa przy eksperymentalnej podziemnej górniczej eksploatacji ropy naftowej podjął w sierpniu 1947 roku pracę na stanowisku starszego asystenta w Akademii Górniczej w Krakowie, w Katedrze Górnictwa i Przeróbki Mechanicznej kierowanej przez profesora Witolda Budryka. W 1951 r. obronił na tej uczelni pracę doktorską, habilitował się w 1954 r. Od 1958 r. jest profesorem (od 1975 r. profesorem zwyczajnym). Dwukrotnie (1958-60 i 1981-84) był dziekanem Wydziału Górniczego AGH. Zainicjował m.in. budowę nowego gmachu wydziału. Od 1994 - doktor honoris causa tej uczelni.
Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz odznaką "Za pracę społeczną dla Miasta Krakowa".W uczelni tej pracował nieprzerwanie do chwili przejścia na emeryturę w roku 1989.
Działalność naukowa prof. Knothego dotyczy głównie ruchów górotworu wywołanych podziemną eksploatacją górniczą. Stanisław Knothe jest autorem oryginalnej teorii tych ruchów. Teoria, uzupełniona przez profesora Witolda Budryka w zakresie przemieszczeń i odkształceń poziomych hipotezą Awierszyna, stała się podstawą do praktycznych obliczeń prognostycznych wpływów eksploatacji, a tym samym umożliwiła podjęcie na szeroką skalę wydobycie dużych zasobów węgla uwięzionych w filarach ochronnych zakładów przemysłowych, osiedli i miast. Teoria Knothego–Budryka jest z powodzeniem stosowana w polskim i światowym górnictwie od blisko czterdziestu lat. Bez przesady można stwierdzić, że jest ona jednym z najlepiej znanych i uznanych na świecie osiągnięć polskiej nauki górniczej.
W roku 1992 Senat AGH nadał profesorowi Stanisławowi Knothemu tytuł honorowy „Zasłużony dla Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica”. W 2014 roku profesor skończy 95 lat.
