Stanisław Arnold: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
mNie podano opisu zmian |
||
| Linia 10: | Linia 10: | ||
|imię przy narodzeniu = | |imię przy narodzeniu = | ||
|data śmierci = [[3 listopada]] [[1973]] | |data śmierci = [[3 listopada]] [[1973]] | ||
|miejsce śmierci = | |miejsce śmierci = Warszawa | ||
|przyczyna śmierci = | |przyczyna śmierci = | ||
|miejsce spoczynku = | |miejsce spoczynku = | ||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
Był synem Jana (dyrektora kopalni) i Romany z Bojanowskich. Kształcił się w szkole handlowej w [[Sosnowiec|Sosnowcu]], Szkole Komercyjnej w [[Wilno|Wilnie]]. Odbył studia historyczne i socjologiczne na Uniwersytecie Warszawskim (1916-1920), ponadto studiował historię na uniwersytetach w [[Wiedeń|Wiedniu]] i [[Florencja|Florencji]]. W 1920 obronił doktorat na UW pod kierunkiem [[Marceli Handelsman|Marcelego Handelsmana]] na podstawie pracy ''Władztwo biskupie na grodzie wolborskim w wieku XIII''. Podjął wówczas pracę na Uniwersytecie, z którym pozostał związany do emerytury w 1966. W latach 1924-1928 uczył historii w warszawskim [[Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie|Gimnazjum im. Stefana Batorego]]. | Był synem Jana (dyrektora kopalni) i Romany z Bojanowskich. Kształcił się w szkole handlowej w [[Sosnowiec|Sosnowcu]], Szkole Komercyjnej w [[Wilno|Wilnie]]. Odbył studia historyczne i socjologiczne na Uniwersytecie Warszawskim (1916-1920), ponadto studiował historię na uniwersytetach w [[Wiedeń|Wiedniu]] i [[Florencja|Florencji]]. W 1920 obronił doktorat na UW pod kierunkiem [[Marceli Handelsman|Marcelego Handelsmana]] na podstawie pracy ''Władztwo biskupie na grodzie wolborskim w wieku XIII''. Podjął wówczas pracę na Uniwersytecie, z którym pozostał związany do emerytury w 1966. W latach 1924-1928 uczył historii w warszawskim [[Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie|Gimnazjum im. Stefana Batorego]]. | ||
Na UW pracował początkowo jako starszy asystent Seminarium Historycznego, a po przedstawieniu pracy ''Stanowisko Longobardów do Rzymian we Włoszech północnych'' (1925) został docentem w Katedrze Historii Gospodarczej. Od 1929 był profesorem nadzwyczajnym i kierownikiem Katedry Historii Społeczno-Gospodarczej i Geografii Historycznej, w 1938 otrzymał tytuł [[Profesor zwyczajny|profesora zwyczajnego]] oraz objął funkcję [[Dziekan (szkoła wyższa)|dziekan]]a Wydziału Humanistycznego na rok akademicki 1938/1939. W latach 1931-1939 kierował ponadto Katedrą Historii Polski Średniowiecznej w [[Wolna Wszechnica Polska|Wolnej Wszechnicy Polskiej]] w Warszawie. Prowadził wykłady w Tajnym Uniwersytecie Warszawskim. | Na UW pracował początkowo jako starszy asystent Seminarium Historycznego, a po przedstawieniu pracy ''Stanowisko Longobardów do Rzymian we Włoszech północnych'' ([[1925]]) został docentem w Katedrze Historii Gospodarczej. Od [[1929]] był profesorem nadzwyczajnym i kierownikiem Katedry Historii Społeczno-Gospodarczej i Geografii Historycznej, w 1938 otrzymał tytuł [[Profesor zwyczajny|profesora zwyczajnego]] oraz objął funkcję [[Dziekan (szkoła wyższa)|dziekan]]a Wydziału Humanistycznego na rok akademicki 1938/1939. W latach 1931-1939 kierował ponadto Katedrą Historii Polski Średniowiecznej w [[Wolna Wszechnica Polska|Wolnej Wszechnicy Polskiej]] w Warszawie. Prowadził wykłady w Tajnym Uniwersytecie Warszawskim. | ||
Po wojnie kontynuował pracę na UW, kierował Studium Nauki o Polsce i Świecie Współczesnym oraz katedrami Historii Polski Feudalnej i Historii Polski do XVIII Wieku i Nauk Pomocniczych Historii. | Po wojnie kontynuował pracę na UW, kierował Studium Nauki o Polsce i Świecie Współczesnym oraz katedrami Historii Polski Feudalnej i Historii Polski do XVIII Wieku i Nauk Pomocniczych Historii. | ||
Od 1948 pracował także w Wyższej Szkole Partyjnej w Warszawie (w 1950 przemianowanej na [[Instytut Kształcenia Kadr Naukowych]], a w 1954 na [[Instytut Nauk Społecznych przy KC PZPR|Instytut Nauk Społecznych przy KC]] [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|PZPR]], a w 1957 na [[Wyższa Szkoła Nauk Społecznych przy KC PZPR|Wyższą Szkołę Nauk Społecznych przy KC PZPR]]), gdzie kierował Katedrą Historii Polski i Polskiego Ruchu Robotniczego. Kierował ponadto Pracownią PRL oraz Radą Naukową Instytutu Historii PAN oraz Katedrą Historii Gospodarczej [[Szkoła Główna Handlowa w Warszawie|Szkoły Głównej Planowania i Statystyki]]. | Od [[1948]] pracował także w Wyższej Szkole Partyjnej w Warszawie (w [[1950]] przemianowanej na [[Instytut Kształcenia Kadr Naukowych]], a w [[1954]] na [[Instytut Nauk Społecznych przy KC PZPR|Instytut Nauk Społecznych przy KC]] [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|PZPR]], a w [[1957]] na [[Wyższa Szkoła Nauk Społecznych przy KC PZPR|Wyższą Szkołę Nauk Społecznych przy KC PZPR]]), gdzie kierował Katedrą Historii Polski i Polskiego Ruchu Robotniczego. Kierował ponadto Pracownią PRL oraz Radą Naukową Instytutu Historii PAN oraz Katedrą Historii Gospodarczej [[Szkoła Główna Handlowa w Warszawie|Szkoły Głównej Planowania i Statystyki]]. | ||
W latach 1945-1947 stał na czele Departamentu Szkół Wyższych i Nauki [[Ministerstwo Edukacji Narodowej|Ministerstwa Oświaty]]. Był przewodniczącym Rady Naukowej Ośrodka Badań Naukowych im. [[Wojciech Kętrzyński|Wojciecha Kętrzyńskiego]] w [[Olsztyn]]ie (1964-1968). W 1936 został członkiem-korespondentem, a w 1945 członkiem rzeczywistym [[Towarzystwo Naukowe Warszawskie|Towarzystwa Naukowego Warszawskiego]]. Od 1952 członek-korespondent [[Polska Akademia Nauk|PAN]], od 1958 członek rzeczywisty. Pełnił funkcje sekretarza Wydziału I PAN, przewodniczącego Komisji ds. Bibliotek i Bibliografii PAN, przewodniczącego Komitetu Nauk Historycznych PAN, a w latach 1957-1968 wchodził w skład Prezydium PAN. Był również m.in. prezesem Polskiego Stowarzyszenia Filmu Naukowego. | W latach [[1945]]-[[1947]] stał na czele Departamentu Szkół Wyższych i Nauki [[Ministerstwo Edukacji Narodowej|Ministerstwa Oświaty]]. Był przewodniczącym Rady Naukowej Ośrodka Badań Naukowych im. [[Wojciech Kętrzyński|Wojciecha Kętrzyńskiego]] w [[Olsztyn]]ie ([[1964]]-[[1968]]). W [[1936]] został członkiem-korespondentem, a w 1945 członkiem rzeczywistym [[Towarzystwo Naukowe Warszawskie|Towarzystwa Naukowego Warszawskiego]]. Od [[1952]] członek-korespondent [[Polska Akademia Nauk|PAN]], od 1958 członek rzeczywisty. Pełnił funkcje sekretarza Wydziału I PAN, przewodniczącego Komisji ds. Bibliotek i Bibliografii PAN, przewodniczącego Komitetu Nauk Historycznych PAN, a w latach [[1957]]-[[1968]] wchodził w skład Prezydium PAN. Był również m.in. prezesem Polskiego Stowarzyszenia Filmu Naukowego. | ||
W pracy naukowej zajmował się średniowieczną historią gospodarczą, geografią historyczną, historią Warszawy. Był uznanym specjalistą w dziedzinie ustroju administracyjnego Polski [[Piastowie|Piastów]]. W badaniach z zakresu historii gospodarczej stosował metody statystyczne, przedstawił własny podział dziejów Polski na okresy i podokresy na podstawie stosunków produkcyjnych, kulturalnych i politycznych. Przeprowadził identyfikację terytoriów plemiennych wczesnego okresu Polski piastowskiej. | W pracy naukowej zajmował się średniowieczną historią gospodarczą, geografią historyczną, historią Warszawy. Był uznanym specjalistą w dziedzinie ustroju administracyjnego Polski [[Piastowie|Piastów]]. W badaniach z zakresu historii gospodarczej stosował metody statystyczne, przedstawił własny podział dziejów Polski na okresy i podokresy na podstawie stosunków produkcyjnych, kulturalnych i politycznych. Przeprowadził identyfikację terytoriów plemiennych wczesnego okresu Polski piastowskiej. | ||
| Linia 53: | Linia 53: | ||
[[Kategoria:Zagłębiowskie Biogramy |Arnold, Stanisław]] | [[Kategoria:Zagłębiowskie Biogramy |Arnold, Stanisław]] | ||
[[Kategoria:Ludzie związani z Sosnowcem |Arnold, Stanisław]] | [[Kategoria:Ludzie związani z Sosnowcem |Arnold, Stanisław]] | ||
[[Kategoria:Ludzie urodzeni w Dąbrowie | [[Kategoria:Ludzie urodzeni w Dąbrowie Górniczej |Arnold, Stanisław]] | ||
Wersja z 10:39, 11 gru 2012
| Zagłębiowskie Biogramy | |
 Stanisław Arnold | |
| Imię i nazwisko | Stanisław Arnold |
| Data i miejsce urodzenia | 20 grudnia 1895 Dąbrowa Górnicza |
| Data i miejsce śmierci | 3 listopada 1973 Warszawa |
| Odznaczenia | |
 
| |
Stanisław Arnold (ur. 20 grudnia 1895 w Dąbrowie Górniczej, zm. 3 listopada 1973 w Warszawie) – polski historyk, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, członek PAN, szef Marksistowskiego Zrzeszenia Historyków
Życiorys
Był synem Jana (dyrektora kopalni) i Romany z Bojanowskich. Kształcił się w szkole handlowej w Sosnowcu, Szkole Komercyjnej w Wilnie. Odbył studia historyczne i socjologiczne na Uniwersytecie Warszawskim (1916-1920), ponadto studiował historię na uniwersytetach w Wiedniu i Florencji. W 1920 obronił doktorat na UW pod kierunkiem Marcelego Handelsmana na podstawie pracy Władztwo biskupie na grodzie wolborskim w wieku XIII. Podjął wówczas pracę na Uniwersytecie, z którym pozostał związany do emerytury w 1966. W latach 1924-1928 uczył historii w warszawskim Gimnazjum im. Stefana Batorego.
Na UW pracował początkowo jako starszy asystent Seminarium Historycznego, a po przedstawieniu pracy Stanowisko Longobardów do Rzymian we Włoszech północnych (1925) został docentem w Katedrze Historii Gospodarczej. Od 1929 był profesorem nadzwyczajnym i kierownikiem Katedry Historii Społeczno-Gospodarczej i Geografii Historycznej, w 1938 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego oraz objął funkcję dziekana Wydziału Humanistycznego na rok akademicki 1938/1939. W latach 1931-1939 kierował ponadto Katedrą Historii Polski Średniowiecznej w Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie. Prowadził wykłady w Tajnym Uniwersytecie Warszawskim.
Po wojnie kontynuował pracę na UW, kierował Studium Nauki o Polsce i Świecie Współczesnym oraz katedrami Historii Polski Feudalnej i Historii Polski do XVIII Wieku i Nauk Pomocniczych Historii.
Od 1948 pracował także w Wyższej Szkole Partyjnej w Warszawie (w 1950 przemianowanej na Instytut Kształcenia Kadr Naukowych, a w 1954 na Instytut Nauk Społecznych przy KC PZPR, a w 1957 na Wyższą Szkołę Nauk Społecznych przy KC PZPR), gdzie kierował Katedrą Historii Polski i Polskiego Ruchu Robotniczego. Kierował ponadto Pracownią PRL oraz Radą Naukową Instytutu Historii PAN oraz Katedrą Historii Gospodarczej Szkoły Głównej Planowania i Statystyki.
W latach 1945-1947 stał na czele Departamentu Szkół Wyższych i Nauki Ministerstwa Oświaty. Był przewodniczącym Rady Naukowej Ośrodka Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie (1964-1968). W 1936 został członkiem-korespondentem, a w 1945 członkiem rzeczywistym Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Od 1952 członek-korespondent PAN, od 1958 członek rzeczywisty. Pełnił funkcje sekretarza Wydziału I PAN, przewodniczącego Komisji ds. Bibliotek i Bibliografii PAN, przewodniczącego Komitetu Nauk Historycznych PAN, a w latach 1957-1968 wchodził w skład Prezydium PAN. Był również m.in. prezesem Polskiego Stowarzyszenia Filmu Naukowego.
W pracy naukowej zajmował się średniowieczną historią gospodarczą, geografią historyczną, historią Warszawy. Był uznanym specjalistą w dziedzinie ustroju administracyjnego Polski Piastów. W badaniach z zakresu historii gospodarczej stosował metody statystyczne, przedstawił własny podział dziejów Polski na okresy i podokresy na podstawie stosunków produkcyjnych, kulturalnych i politycznych. Przeprowadził identyfikację terytoriów plemiennych wczesnego okresu Polski piastowskiej.
Odznaczenia
Był m.in. odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1965) oraz Orderem Sztandaru Pracy I klasy (1955).
Publikacje
- Możnowładztwo polskie w XI i XII wieku i jego podstawy gospodarczo-społeczne (1925)
- Terytoria plemienne w ustroju administracyjnym Polski piastowskiej (wiek XII-XIII) (1927)
- W sprawie ustroju plemiennego na ziemiach polskich (1928)
- Geografia historyczna, jej zasady i metody (1929)
- Rozwój handlu polskiego (1939)
- Geografia historyczna Polski (1951)
- Historia Polski od połowy XV wieku do roku 1795 (1953, z Kazimierzem Piwarskim i Jerzym Michalskim)
- Podłoże gospodarczo-społeczne polskiego Odrodzenia (1953)
Bibliografia
- Biogramy uczonych polskich, Część I: Nauki społeczne, zeszyt 1: A-J, Wrocław 1983
