Ewa Faryaszewska: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Biogram infobox | {{Biogram infobox | ||
|imię i nazwisko = Ewa Faryaszewska | |imię i nazwisko = '''Ewa Faryaszewska''' | ||
|pseudonim = | |pseudonim = | ||
|grafika = Ewa Faryaszewska.jpg | |grafika = Ewa Faryaszewska.jpg | ||
|opis grafiki = | |opis grafiki = | ||
|podpis = | |podpis = | ||
|data urodzenia = | |data urodzenia =[[10 marca]] [[1920]] | ||
|miejsce urodzenia = | |miejsce urodzenia =[[Dąbrowa Górnicza]] | ||
|imię przy narodzeniu = | |imię przy narodzeniu = | ||
|data śmierci = | |data śmierci = [[29 sierpnia]] [[1944]] | ||
|miejsce śmierci = | |miejsce śmierci =Warszawa | ||
|przyczyna śmierci = | |przyczyna śmierci = Poległa w Powstaniu Warszawskim | ||
|miejsce spoczynku = | |miejsce spoczynku = | ||
|zawód = | |zawód = studentka, harcerka | ||
|odznaczenia = | |odznaczenia = | ||
|www = | |www = | ||
| Linia 20: | Linia 20: | ||
'''Ewa Faryaszewska (1920 – 1944)''' | '''Ewa Faryaszewska (1920 – 1944)''' | ||
Urodziła się w Dąbrowie Górniczej, [[10 marca]] [[1920]] roku. Była córką Ireny (z d. Strokowskiej) i [[Konstanty Faryaszewski|Konstantego Faryaszewskiego]], inżyniera górniczego i dyrektora [[kopalnia "Flora" (Dąbrowa Górnicza)|kopalni „Flora”]], oraz Członka Komisji Egzaminacyjnej Akademii Górniczej w Krakowie. Od dzieciństwa była wychowywana w duchu polskiego patriotyzmu oraz uczestniczyła w ruchu skautingowym. | Urodziła się w [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowie Górniczej]], [[10 marca]] [[1920]] roku. Była córką Ireny (z d. Strokowskiej) i [[Konstanty Faryaszewski|Konstantego Faryaszewskiego]], inżyniera górniczego i dyrektora [[kopalnia "Flora" (Dąbrowa Górnicza)|kopalni „Flora”]], oraz Członka Komisji Egzaminacyjnej Akademii Górniczej w Krakowie. Od dzieciństwa była wychowywana w duchu polskiego patriotyzmu oraz uczestniczyła w ruchu skautingowym. | ||
Po śmierci ojca w 1938 roku przeprowadza się wraz z matką i rodzeństwem do Warszawy gdzie rozpoczyna naukę na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych. Interesuje się także fotografiką. Działa aktywnie jako harcerka Chorągwi Warszawskiej. | Po śmierci ojca w [[1938]] roku przeprowadza się wraz z matką i rodzeństwem do Warszawy gdzie rozpoczyna naukę na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych. Interesuje się także fotografiką. Działa aktywnie jako harcerka Chorągwi Warszawskiej. | ||
Po wybuchu wojny przystępuje do konspiracji przyjmując pseudonim „Ewa” i należy do kręgu starszo harcerskiego „Kuźnica”. Pełni funkcje łączniczki batalionu „Wigry”. Za swoją postawę awansowana jest do stopnia kaprala. Podczas Powstania Warszawskiego z wielkim poświęceniem działa w zespole osób odpowiedzialnych za ratowanie zabytków kultury narodowej na Starym Mieście, które były składowane w piwnicach siedziby muzeum. Jednocześnie fotografuje powstańczą Warszawę i niektóre z jej prac znajdują się obecnie w Muzeum Powstania Warszawskiego. | Po wybuchu wojny przystępuje do konspiracji przyjmując pseudonim „Ewa” i należy do kręgu starszo harcerskiego „Kuźnica”. Pełni funkcje łączniczki batalionu „Wigry”. Za swoją postawę awansowana jest do stopnia kaprala. Podczas Powstania Warszawskiego z wielkim poświęceniem działa w zespole osób odpowiedzialnych za ratowanie zabytków kultury narodowej na Starym Mieście, które były składowane w piwnicach siedziby muzeum. Jednocześnie fotografuje powstańczą Warszawę i niektóre z jej prac znajdują się obecnie w Muzeum Powstania Warszawskiego. | ||
Ciężko ranna 28 sierpnia na Krzywym Kole, umiera następnego dnia. | Ciężko ranna [[28 sierpnia]] na Krzywym Kole, umiera następnego dnia. | ||
W powstaniu aktywnie uczestniczą także najbliżsi Ewy. Rodzeństwo, siostra Aluka (?) i brat Ludwik walczą z bronią w ręku w śródmieściu. Matka Irena pomaga rannym i w relacjach pamiętnikarskich (np. Barbary Gancarczyk ps „Pająk”, sanitariuszki kompanii szturmowej batalionu „Wigry”) występuje jako „ciocia Faryaszewska”. Według tych relacji matce i rodzeństwu Ewy udaje się przeżyć powstanie. | W powstaniu aktywnie uczestniczą także najbliżsi Ewy. Rodzeństwo, siostra Aluka (?) i brat Ludwik walczą z bronią w ręku w śródmieściu. Matka Irena pomaga rannym i w relacjach pamiętnikarskich (np. Barbary Gancarczyk ps „Pająk”, sanitariuszki kompanii szturmowej batalionu „Wigry”) występuje jako „ciocia Faryaszewska”. Według tych relacji matce i rodzeństwu Ewy udaje się przeżyć powstanie. | ||
Wersja z 17:08, 27 cze 2012
| Zagłębiowskie Biogramy | |
| |
| Imię i nazwisko | Ewa Faryaszewska |
| Data i miejsce urodzenia | 10 marca 1920 Dąbrowa Górnicza |
| Data i miejsce śmierci | 29 sierpnia 1944 Warszawa |
| Przyczyna śmierci | Poległa w Powstaniu Warszawskim |
| Zawód | studentka, harcerka |
Ewa Faryaszewska (1920 – 1944)
Urodziła się w Dąbrowie Górniczej, 10 marca 1920 roku. Była córką Ireny (z d. Strokowskiej) i Konstantego Faryaszewskiego, inżyniera górniczego i dyrektora kopalni „Flora”, oraz Członka Komisji Egzaminacyjnej Akademii Górniczej w Krakowie. Od dzieciństwa była wychowywana w duchu polskiego patriotyzmu oraz uczestniczyła w ruchu skautingowym.
Po śmierci ojca w 1938 roku przeprowadza się wraz z matką i rodzeństwem do Warszawy gdzie rozpoczyna naukę na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych. Interesuje się także fotografiką. Działa aktywnie jako harcerka Chorągwi Warszawskiej.
Po wybuchu wojny przystępuje do konspiracji przyjmując pseudonim „Ewa” i należy do kręgu starszo harcerskiego „Kuźnica”. Pełni funkcje łączniczki batalionu „Wigry”. Za swoją postawę awansowana jest do stopnia kaprala. Podczas Powstania Warszawskiego z wielkim poświęceniem działa w zespole osób odpowiedzialnych za ratowanie zabytków kultury narodowej na Starym Mieście, które były składowane w piwnicach siedziby muzeum. Jednocześnie fotografuje powstańczą Warszawę i niektóre z jej prac znajdują się obecnie w Muzeum Powstania Warszawskiego. Ciężko ranna 28 sierpnia na Krzywym Kole, umiera następnego dnia.
W powstaniu aktywnie uczestniczą także najbliżsi Ewy. Rodzeństwo, siostra Aluka (?) i brat Ludwik walczą z bronią w ręku w śródmieściu. Matka Irena pomaga rannym i w relacjach pamiętnikarskich (np. Barbary Gancarczyk ps „Pająk”, sanitariuszki kompanii szturmowej batalionu „Wigry”) występuje jako „ciocia Faryaszewska”. Według tych relacji matce i rodzeństwu Ewy udaje się przeżyć powstanie.
Historia Ewy nie zakończyła się wraz z jej śmiercią. Oto bowiem kilkadziesiąt lat później znany malarz holenderski Theo Huson przegląda zdjęcia z Powstania Warszawskiego. Na jednym z nich znajduje piękną dziewczynę. To właśnie Ewa! Zachwycony jej urodą i przejęty tragicznym losem maluje w 1991 roku jej portret na tle płonącej Warszawy, nazywa ją także „polską Brigit Bardot czasu wojny”. W chwili obecnej portret jest własnością Muzeum Powstania Warszawskiego.
Biogram opracował: Dariusz Jurek
