Cementownia "Grodziec" (Będzin): Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiZagłębie
Linia 26: Linia 26:
Plik:Skład surowca.jpg|Skład surowca (kamienia) fot.Jerzy Sz. Wieczorek 1995 rok.Wszelkie prawa zastrzeżone.  
Plik:Skład surowca.jpg|Skład surowca (kamienia) fot.Jerzy Sz. Wieczorek 1995 rok.Wszelkie prawa zastrzeżone.  
Plik:Część działu węglowego.jpg|Dział węglowy - fot.Jerzy Sz. Wieczorek 1995 rok.Wszelkie prawa zastrzeżone.
Plik:Część działu węglowego.jpg|Dział węglowy - fot.Jerzy Sz. Wieczorek 1995 rok.Wszelkie prawa zastrzeżone.
Plik:Hala pakowni.jpg|Pakownia cementu - silos nr 2 - fot.Jerzy Sz. Wieczorek 1996 rok. Wszelkie prawa zastrzeżone.
 


</gallery>
</gallery>

Wersja z 13:32, 22 kwi 2014

Cementownia Grodziec, a przynajmniej to, co z niej zostało

Cementownia "Grodziec" w Będzinie.

Historia

W 1842 roku Jan Ciechanowski (17961884) herbu Skarbień przejął grodziecki majątek, którego właścicielem był wówczas współzałożyciel i członek zarządu Towarzystwa Wyrobów Zbożowych – Maurycy Kossowski (17951864).

Piętnaście lat później Ciechanowski zakończył budowę w Grodźcu fabryki cementu portlandzkiego. Miała ona miejsce w latach 18531857. Był to piąty na świecie, a pierwszy takiego rodzaju zakład w całym, ówczesnym cesarstwie rosyjskim. Cement z tej fabryki zdobywał nagrody zarówno w cesarstwie oraz poza jego granicami. Jego wysoka jakość, renoma cementowni oraz pozycja społeczna jej właściciela powodowała, iż grodziecki cement był wykorzystywany zarówno przy budowach cywilnych (budowa kolei Warszawsko – Wiedeńskiej) jak i wojskowych (fortyfikacje). W okresie dwudziestolecia międzywojennego cementownia została przejęta przez belgijski koncern "Solvay", który dokonał jej poważnej modernizacji w drugiej połowie lat 20-tych XX wieku.

W latach 19181921 cementownią kierował inż. Jan Brzostowski, następnie – od roku 1921 do roku 1929 inż. Włodzimierz Kwapiszewski, w latach 1930-1936 inż. Leon Hertz, a następnie do roku 1939 – Mieczysław Zarębski.

Pod koniec lat 30-tych XX w. była to największa fabryka cementu portlandzkiego w Polsce. Decyzję o jej zamknięciu podjęto w 1979 roku. Ruiny cementowni są często wykorzystywane m.in. jako plener fotograficzny. Jest to jeden z najciekawszych zabytków architektury industrialnej w Europie.


Dostępność zabytku

Na terenie całej nieruchomości obowiązuje zakaz wstępu[1].

Przykład.jpg

Galeria

Zobacz też

Przypisy

  1. Cementownia pod lupą prokuratury. Co sprawdzają śledczy?. bedzin.naszemiasto.pl/. [dostęp 2014-04-07].