Cementownia "Grodziec" (Będzin): Różnice pomiędzy wersjami
Linia 26: | Linia 26: | ||
Plik:Hala pakowni.jpg|Pakownia cementu - silos nr 1 - fot.Jerzy Sz. Wieczorek 1996 rok. Wszelkie prawa zastrzeżone. | Plik:Hala pakowni.jpg|Pakownia cementu - silos nr 1 - fot.Jerzy Sz. Wieczorek 1996 rok. Wszelkie prawa zastrzeżone. | ||
Plik:Skład surowca.jpg|Skład surowca (kamienia) fot.Jerzy Sz. Wieczorek 1995 rok.Wszelkie prawa zastrzeżone. | Plik:Skład surowca.jpg|Skład surowca (kamienia) fot.Jerzy Sz. Wieczorek 1995 rok.Wszelkie prawa zastrzeżone. | ||
Plik:Część działu węglowego.jpg|Dział węglowy - fot.Jerzy Sz. Wieczorek 1995 rok.Wszelkie prawa zastrzeżone. | Plik:Część działu węglowego.jpg|Dział węglowy - fot.Jerzy Sz. Wieczorek 1995 rok.Wszelkie prawa zastrzeżone. | ||
Plik:Kominy oraz miejsce po hali pieców obrotowych.jpg| - fot. Jerzy Sz. Wieczorek 1996 rok.Wszelkie prawa zastrzeżone. | |||
</gallery> | </gallery> | ||
Wersja z 17:48, 21 kwi 2014
Cementownia "Grodziec" w Będzinie.
Historia
W 1842 roku Jan Ciechanowski (1796 – 1884) herbu Skarbień przejął grodziecki majątek, którego właścicielem był wówczas współzałożyciel i członek zarządu Towarzystwa Wyrobów Zbożowych – Maurycy Kossowski (1795 – 1864).
Piętnaście lat później Ciechanowski zakończył budowę w Grodźcu fabryki cementu portlandzkiego. Miała ona miejsce w latach 1853 – 1857. Był to piąty na świecie, a pierwszy takiego rodzaju zakład w całym, ówczesnym cesarstwie rosyjskim. Cement z tej fabryki zdobywał nagrody zarówno w cesarstwie oraz poza jego granicami. Jego wysoka jakość, renoma cementowni oraz pozycja społeczna jej właściciela powodowała, iż grodziecki cement był wykorzystywany zarówno przy budowach cywilnych (budowa kolei Warszawsko – Wiedeńskiej) jak i wojskowych (fortyfikacje). W okresie dwudziestolecia międzywojennego cementownia została przejęta przez belgijski koncern "Solvay", który dokonał jej poważnej modernizacji w drugiej połowie lat 20-tych XX wieku.
W latach 1918 – 1921 cementownią kierował inż. Jan Brzostowski, następnie – od roku 1921 do roku 1929 inż. Włodzimierz Kwapiszewski, w latach 1930-1936 inż. Leon Hertz, a następnie do roku 1939 – Mieczysław Zarębski.
Pod koniec lat 30-tych XX w. była to największa fabryka cementu portlandzkiego w Polsce. Decyzję o jej zamknięciu podjęto w 1979 roku. Ruiny cementowni są często wykorzystywane m.in. jako plener fotograficzny. Jest to jeden z najciekawszych zabytków architektury industrialnej w Europie.
Opracował: Dariusz Majchrzak
Dostępność zabytku
Na terenie całej nieruchomości obowiązuje zakaz wstępu[1].
Galeria
- Kominy oraz miejsce po hali pieców obrotowych.jpg
- fot. Jerzy Sz. Wieczorek 1996 rok.Wszelkie prawa zastrzeżone.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Cementownia pod lupą prokuratury. Co sprawdzają śledczy?. bedzin.naszemiasto.pl/. [dostęp 2014-04-07].