Henryk Brudnicki: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 17: | Linia 17: | ||
}} | }} | ||
'''Henryk Tadeusz Brudnicki''' - Urodził się [[5 września]] [[1896]] r. w Sojkach, powiecie warszawskim jako syn Józefa i Marianny z d. Koszczoska. Nie dysponujemy żadnymi informacjami o dzieciństwie Henryka ani o jego domu rodzinnym. | |||
Jako młody chłopak zaciągnął się do Legionów Polskich. Służył w 1 kompanii I baonu 1 pp LP. Zakaźnie chory, do [[17 grudnia]] [[1915]] r. przebywał w szpitalu epidemicznym w Ołomuńcu. Związany był z Polską Organizacją Wojskową, zajmował się działalnością wywiadowczo-dywersyjną. W związku z odmową legionistów złożenia przysięgi na wierność Niemcom – [[9 lipca]] [[1917]] – został internowany i trafił do obozu w Szczypiornie pod Kaliszem. Za pracę niepodległościową odznaczony był Krzyżem Niepodległości z Mieczami, Krzyżem Legionowym, Odznaką I Brygady Legionów. W [[1919]] r. ożenił się z czeladzianką Zofią Niepiekło, z którą doczekał się dwóch córek – Ireny i Zofii. Po ślubie młodzi małżonkowie zamieszkali w [[Czeladź|Czeladzi]], a Henryk podjął pracę jako urzędnik gospodarczy w Wydziale Powiatowym w [[Będzin|Będzinie]], od kwietnia [[1927]] r. zajmował się sprawami referatu gospodarczego biura Działu Drogowo-Budowlanego. W archiwaliach Wydziału zachowała się notatka o sprawie dyscyplinarnej, która miała miejsce [[16 lipca]] [[1928]] r. W tym bowiem dniu Brudnicki nie wykonał polecenia kierownika swojego Działu. Takie postępowanie usprawiedliwiał brakiem czasu i nadmiarem innych, pilnych obowiązków. Przewodniczący Wydziału nie przyjął jednak jego tłumaczeń, uznając, iż są utrzymane w tonie niewłaściwej polemiki i zawierają nieuzasadnioną krytykę postępowania kierownika. Brudnicki został ukarany obniżeniem przydziału służbowego o 1 stopień. Grupa uposażeniowa została mu przywrócona dopiero uchwałą Wydziału Powiatowego dnia [[5 marca]] [[1929]] r. po stwierdzeniu poprawy zachowania wobec przełożonych. | Jako młody chłopak zaciągnął się do Legionów Polskich. Służył w 1 kompanii I baonu 1 pp LP. Zakaźnie chory, do [[17 grudnia]] [[1915]] r. przebywał w szpitalu epidemicznym w Ołomuńcu. Związany był z Polską Organizacją Wojskową, zajmował się działalnością wywiadowczo-dywersyjną. W związku z odmową legionistów złożenia przysięgi na wierność Niemcom – [[9 lipca]] [[1917]] – został internowany i trafił do obozu w Szczypiornie pod Kaliszem. Za pracę niepodległościową odznaczony był Krzyżem Niepodległości z Mieczami, Krzyżem Legionowym, Odznaką I Brygady Legionów. W [[1919]] r. ożenił się z czeladzianką Zofią Niepiekło, z którą doczekał się dwóch córek – Ireny i Zofii. Po ślubie młodzi małżonkowie zamieszkali w [[Czeladź|Czeladzi]], a Henryk podjął pracę jako urzędnik gospodarczy w Wydziale Powiatowym w [[Będzin|Będzinie]], od kwietnia [[1927]] r. zajmował się sprawami referatu gospodarczego biura Działu Drogowo-Budowlanego. W archiwaliach Wydziału zachowała się notatka o sprawie dyscyplinarnej, która miała miejsce [[16 lipca]] [[1928]] r. W tym bowiem dniu Brudnicki nie wykonał polecenia kierownika swojego Działu. Takie postępowanie usprawiedliwiał brakiem czasu i nadmiarem innych, pilnych obowiązków. Przewodniczący Wydziału nie przyjął jednak jego tłumaczeń, uznając, iż są utrzymane w tonie niewłaściwej polemiki i zawierają nieuzasadnioną krytykę postępowania kierownika. Brudnicki został ukarany obniżeniem przydziału służbowego o 1 stopień. Grupa uposażeniowa została mu przywrócona dopiero uchwałą Wydziału Powiatowego dnia [[5 marca]] [[1929]] r. po stwierdzeniu poprawy zachowania wobec przełożonych. | ||
Nie sposób przedstawić okoliczności wyboru Henryka Brudnickiego na urzędzie burmistrza [[Czeladź|Czeladzi]]. Wiadomym jest, iż pracę na tym stanowisku rozpoczął latem [[1936]] r. Na posiedzeniu w dniu [[7 lipca]] Wydział Powiatowy pozytywnie zaopiniował kandydaturę Brudnickiego na to stanowisko. 20 dni później została ona zatwierdzona na okres próbny - 1 roku. W takiej sytuacji Wydział Powiatowy udzielił nowemu burmistrzowi jednorocznego bezpłatnego urlopu od dnia [[11 lipca]], tj. w dniu gdy Brudnicki rozpoczął urzędowanie w [[Czeladź|Czeladzi]]. W okresie jego kadencji najważniejszą inwestycją była budowa szkoły powszechnej. Na ten cel miasto uzyskało pożyczkę państwową w wysokości 80 000 zł. Przy ul. Gilowickiej (obecnie Katowicka) stanął piękny i nowoczesny budynek szkolny – dziś Gimnazjum nr 2. Dzieci po raz pierwszy miały zasiąść w ławach tej szkoły [[1 września]] [[1939]] r. Niestety wybuchła wojna. Budynek przejął okupant, przeznaczając go na Rathaus. Trudno opisać inne dokonania Brudnickiego jako burmistrza i współpracę z radnymi z uwagi na szczątkową ilość zachowanych archiwaliów miejskich z tego okresu. Można przypuszczać, iż strony współdziałały w najważniejszych dla miasta kwestiach, a i sam Brudnicki jako burmistrz zyskał poparcie dla swoich działań ze strony władz nadzorczych. Wolno tak sądzić na podstawie pozytywnie zaliczonego okresu próbnego pracy na tym stanowisku, jak i zatwierdzenia przez Wydział Powiatowy uchwały Rady Miejskiej miasta [[Czeladź]] z [[20 października]] [[1937]] r. w sprawie przyznania Brudnickiemu uposażenia według wyższej grupy uposażeniowej, w związku z dużymi zasługami położonymi na polu pracy samorządowej w dziedzinie usprawnienia gospodarki. Brudnicki jako przedstawiciel miasta był członkiem Zarządu [[Ochotnicza Straż Pożarna w Czeladzi|Ochotniczej Straży Pożarnej w Czeladzi]]. Działał także w Katolickim Stowarzyszeniu Mężów Oddział w [[Czeladź|Czeladzi]], którego zasadniczym celem było wychowanie młodzieży w duchu religijnym. Na początku września [[1939]] r. Brudnicki wraz z rodziną przeniósł się do Warszawy. Tu zaangażował się w działalność konspiracyjną. Latem [[1944]] r. został aresztowany przez Niemców. Znalazł się w grupie 1.933 osób wywiezionych do obozu w Mauthausen – Gusen. Przydzielony mu został numer obozowy 94717. Zginął [[16 października]] [[1944]] r. Jego symboliczny grób pamięci znajduje się na czeladzkim cmentarzu parafialnym przy ul. Nowopogońskiej. | Nie sposób przedstawić okoliczności wyboru Henryka Brudnickiego na urzędzie burmistrza [[Czeladź|Czeladzi]]. Wiadomym jest, iż pracę na tym stanowisku rozpoczął latem [[1936]] r. Na posiedzeniu w dniu [[7 lipca]] Wydział Powiatowy pozytywnie zaopiniował kandydaturę Brudnickiego na to stanowisko. 20 dni później została ona zatwierdzona na okres próbny - 1 roku. W takiej sytuacji Wydział Powiatowy udzielił nowemu burmistrzowi jednorocznego bezpłatnego urlopu od dnia [[11 lipca]], tj. w dniu gdy Brudnicki rozpoczął urzędowanie w [[Czeladź|Czeladzi]]. W okresie jego kadencji najważniejszą inwestycją była budowa szkoły powszechnej. Na ten cel miasto uzyskało pożyczkę państwową w wysokości 80 000 zł. Przy ul. Gilowickiej (obecnie Katowicka) stanął piękny i nowoczesny budynek szkolny – dziś Gimnazjum nr 2. Dzieci po raz pierwszy miały zasiąść w ławach tej szkoły [[1 września]] [[1939]] r. Niestety wybuchła wojna. Budynek przejął okupant, przeznaczając go na Rathaus. Trudno opisać inne dokonania Brudnickiego jako burmistrza i współpracę z radnymi z uwagi na szczątkową ilość zachowanych archiwaliów miejskich z tego okresu. Można przypuszczać, iż strony współdziałały w najważniejszych dla miasta kwestiach, a i sam Brudnicki jako burmistrz zyskał poparcie dla swoich działań ze strony władz nadzorczych. Wolno tak sądzić na podstawie pozytywnie zaliczonego okresu próbnego pracy na tym stanowisku, jak i zatwierdzenia przez Wydział Powiatowy uchwały Rady Miejskiej miasta [[Czeladź]] z [[20 października]] [[1937]] r. w sprawie przyznania Brudnickiemu uposażenia według wyższej grupy uposażeniowej, w związku z dużymi zasługami położonymi na polu pracy samorządowej w dziedzinie usprawnienia gospodarki. Brudnicki jako przedstawiciel miasta był członkiem Zarządu [[Ochotnicza Straż Pożarna w Czeladzi|Ochotniczej Straży Pożarnej w Czeladzi]]. Działał także w Katolickim Stowarzyszeniu Mężów Oddział w [[Czeladź|Czeladzi]], którego zasadniczym celem było wychowanie młodzieży w duchu religijnym. Na początku września [[1939]] r. Brudnicki wraz z rodziną przeniósł się do Warszawy. Tu zaangażował się w działalność konspiracyjną. Latem [[1944]] r. został aresztowany przez Niemców. Znalazł się w grupie 1.933 osób wywiezionych do obozu w Mauthausen – Gusen. Przydzielony mu został numer obozowy 94717. Zginął [[16 października]] [[1944]] r. Jego symboliczny grób pamięci znajduje się na czeladzkim cmentarzu parafialnym przy ul. Nowopogońskiej. | ||
Wersja z 21:44, 10 sty 2013
| Zagłębiowskie Biogramy | |
| Henryk Brudnicki | |
| Imię i nazwisko | Henryk Brudnicki |
| Data i miejsce urodzenia | 5 września 1896 Sojki |
| Data i miejsce śmierci | 16 października 1944 Mauthausen - Gusen (Niemcy) |
| Zawód | burmistrz Czeladzi |
Henryk Tadeusz Brudnicki - Urodził się 5 września 1896 r. w Sojkach, powiecie warszawskim jako syn Józefa i Marianny z d. Koszczoska. Nie dysponujemy żadnymi informacjami o dzieciństwie Henryka ani o jego domu rodzinnym. Jako młody chłopak zaciągnął się do Legionów Polskich. Służył w 1 kompanii I baonu 1 pp LP. Zakaźnie chory, do 17 grudnia 1915 r. przebywał w szpitalu epidemicznym w Ołomuńcu. Związany był z Polską Organizacją Wojskową, zajmował się działalnością wywiadowczo-dywersyjną. W związku z odmową legionistów złożenia przysięgi na wierność Niemcom – 9 lipca 1917 – został internowany i trafił do obozu w Szczypiornie pod Kaliszem. Za pracę niepodległościową odznaczony był Krzyżem Niepodległości z Mieczami, Krzyżem Legionowym, Odznaką I Brygady Legionów. W 1919 r. ożenił się z czeladzianką Zofią Niepiekło, z którą doczekał się dwóch córek – Ireny i Zofii. Po ślubie młodzi małżonkowie zamieszkali w Czeladzi, a Henryk podjął pracę jako urzędnik gospodarczy w Wydziale Powiatowym w Będzinie, od kwietnia 1927 r. zajmował się sprawami referatu gospodarczego biura Działu Drogowo-Budowlanego. W archiwaliach Wydziału zachowała się notatka o sprawie dyscyplinarnej, która miała miejsce 16 lipca 1928 r. W tym bowiem dniu Brudnicki nie wykonał polecenia kierownika swojego Działu. Takie postępowanie usprawiedliwiał brakiem czasu i nadmiarem innych, pilnych obowiązków. Przewodniczący Wydziału nie przyjął jednak jego tłumaczeń, uznając, iż są utrzymane w tonie niewłaściwej polemiki i zawierają nieuzasadnioną krytykę postępowania kierownika. Brudnicki został ukarany obniżeniem przydziału służbowego o 1 stopień. Grupa uposażeniowa została mu przywrócona dopiero uchwałą Wydziału Powiatowego dnia 5 marca 1929 r. po stwierdzeniu poprawy zachowania wobec przełożonych. Nie sposób przedstawić okoliczności wyboru Henryka Brudnickiego na urzędzie burmistrza Czeladzi. Wiadomym jest, iż pracę na tym stanowisku rozpoczął latem 1936 r. Na posiedzeniu w dniu 7 lipca Wydział Powiatowy pozytywnie zaopiniował kandydaturę Brudnickiego na to stanowisko. 20 dni później została ona zatwierdzona na okres próbny - 1 roku. W takiej sytuacji Wydział Powiatowy udzielił nowemu burmistrzowi jednorocznego bezpłatnego urlopu od dnia 11 lipca, tj. w dniu gdy Brudnicki rozpoczął urzędowanie w Czeladzi. W okresie jego kadencji najważniejszą inwestycją była budowa szkoły powszechnej. Na ten cel miasto uzyskało pożyczkę państwową w wysokości 80 000 zł. Przy ul. Gilowickiej (obecnie Katowicka) stanął piękny i nowoczesny budynek szkolny – dziś Gimnazjum nr 2. Dzieci po raz pierwszy miały zasiąść w ławach tej szkoły 1 września 1939 r. Niestety wybuchła wojna. Budynek przejął okupant, przeznaczając go na Rathaus. Trudno opisać inne dokonania Brudnickiego jako burmistrza i współpracę z radnymi z uwagi na szczątkową ilość zachowanych archiwaliów miejskich z tego okresu. Można przypuszczać, iż strony współdziałały w najważniejszych dla miasta kwestiach, a i sam Brudnicki jako burmistrz zyskał poparcie dla swoich działań ze strony władz nadzorczych. Wolno tak sądzić na podstawie pozytywnie zaliczonego okresu próbnego pracy na tym stanowisku, jak i zatwierdzenia przez Wydział Powiatowy uchwały Rady Miejskiej miasta Czeladź z 20 października 1937 r. w sprawie przyznania Brudnickiemu uposażenia według wyższej grupy uposażeniowej, w związku z dużymi zasługami położonymi na polu pracy samorządowej w dziedzinie usprawnienia gospodarki. Brudnicki jako przedstawiciel miasta był członkiem Zarządu Ochotniczej Straży Pożarnej w Czeladzi. Działał także w Katolickim Stowarzyszeniu Mężów Oddział w Czeladzi, którego zasadniczym celem było wychowanie młodzieży w duchu religijnym. Na początku września 1939 r. Brudnicki wraz z rodziną przeniósł się do Warszawy. Tu zaangażował się w działalność konspiracyjną. Latem 1944 r. został aresztowany przez Niemców. Znalazł się w grupie 1.933 osób wywiezionych do obozu w Mauthausen – Gusen. Przydzielony mu został numer obozowy 94717. Zginął 16 października 1944 r. Jego symboliczny grób pamięci znajduje się na czeladzkim cmentarzu parafialnym przy ul. Nowopogońskiej.
Źródło: http://www.muzeum-saturn.czeladz.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=293&Itemid=106
