Alfred Biedermann: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 17: | Linia 17: | ||
}} | }} | ||
'''Alfred Biedermann''' urodził się w Łodzi [[14 lipca]] [[1866]] r. jako jedno z trzynaściorga dzieci Adelmy Emmy z Braunów i Roberta Biedermanna, właściciela farbiarni i zakładów włókienniczych na terenie Łodzi. Protoplaści łódzkich Biedermannów przybyli do Polski w połowie XVIII wieku ze Śląska Pruskiego i byli protestantami. Alfred obdarzony wszechstronnymi zdolnościami studiował najpierw w Wyższej Szkole Realnej w Łodzi, później z Zurychu i na Uniwersytecie w Getyndze, gdzie uzyskał tytuł doktora filozofii. Młody Biedermann interesował się również prowadzeniem i zarządzaniem przedsiębiorstwami. To on przejął po ojcu rodzinną farbiarnię. W połowie lat 90 XIX wieku Alfred stał się jedną z najbardziej znaczących i aktywnych osób w gospodarczym życiu Łodzi. To on był m.in. inicjatorem budowy linii tramwajowych w mieście. W roku [[1900]] wraz z łódzkimi potentatami przemysłowymi: Scheiblerami i Heinzlami nabył kopalnię węgla w [[Czeladź|Czeladzi]] i założył Towarzystwo Górniczo - Przemysłowe „Saturn”, w zarządzie którego działał przez wiele lat. Nabycie kopalni pozwoliło uniezależnić zakłady przemysłowców, w tym Biedermanna od zawyżanych cen węgla, dyktowanych przez zagłębiowskie kopalnie. Alfred był również udziałowcem kilku przedsiębiorstw energetycznych: elektrowni w Zgierzu, Pruszkowie i [[Sosnowiec|Sosnowcu]]. Zasiadał przez wiele lat w Zarządzie Instytutu Politechnicznego w Warszawie oraz Łódzkiego Komitetu Giełdowego. I wojna światowa spowodowała dewastację i spustoszenie bazy przemysłowej na terenach całej Polski. Ogromne straty poniosła również rodzina Biedermannów.W [ | '''Alfred Biedermann''' urodził się w Łodzi [[14 lipca]] [[1866]] r. jako jedno z trzynaściorga dzieci Adelmy Emmy z Braunów i Roberta Biedermanna, właściciela farbiarni i zakładów włókienniczych na terenie Łodzi. Protoplaści łódzkich Biedermannów przybyli do Polski w połowie XVIII wieku ze Śląska Pruskiego i byli protestantami. Alfred obdarzony wszechstronnymi zdolnościami studiował najpierw w Wyższej Szkole Realnej w Łodzi, później z Zurychu i na Uniwersytecie w Getyndze, gdzie uzyskał tytuł doktora filozofii. Młody Biedermann interesował się również prowadzeniem i zarządzaniem przedsiębiorstwami. To on przejął po ojcu rodzinną farbiarnię. W połowie lat 90 XIX wieku Alfred stał się jedną z najbardziej znaczących i aktywnych osób w gospodarczym życiu Łodzi. To on był m.in. inicjatorem budowy linii tramwajowych w mieście. W roku [[1900]] wraz z łódzkimi potentatami przemysłowymi: Scheiblerami i Heinzlami nabył kopalnię węgla w [[Czeladź|Czeladzi]] i założył Towarzystwo Górniczo - Przemysłowe „Saturn”, w zarządzie którego działał przez wiele lat. Nabycie kopalni pozwoliło uniezależnić zakłady przemysłowców, w tym Biedermanna od zawyżanych cen węgla, dyktowanych przez zagłębiowskie kopalnie. Alfred był również udziałowcem kilku przedsiębiorstw energetycznych: elektrowni w Zgierzu, Pruszkowie i [[Sosnowiec|Sosnowcu]]. Zasiadał przez wiele lat w Zarządzie Instytutu Politechnicznego w Warszawie oraz Łódzkiego Komitetu Giełdowego. I wojna światowa spowodowała dewastację i spustoszenie bazy przemysłowej na terenach całej Polski. Ogromne straty poniosła również rodzina Biedermannów.W [[1915]] r. opuścił wprawdzie rodzinną Łódź, ale nie zaprzestał działalności. W [[1917]] r. zainicjował powstanie Związku Eksportowego Przemysłu Włókienniczego. W [[1918]] r. wrócił do Łodzi i natychmiast włączył się w prace mające na celu odbudowę przemysłowej infrastruktury. Był współorganizatorem Kooperatywy Węglowej, mającej zapewnić węgiel dla przemysłu. Uczestniczył w rozmowach na temat rozwoju i przyszłości polskiej gospodarki w Ministerstwach Skarbu oraz Przemysłu i Handlu. Operatywność, pracowitość i niewątpliwy talent Biedermanna prywatnie również przyniosły efekty. Reaktywowane przedsiębiorstwa prosperowały świetnie, a nowe inwestycje były ze wszech miar trafione. Lata wielkiego kryzysu tak tragiczne dla wielu przemysłowców, Biedermannowi nie dały się we znaki. Co więcej jako znający się na rzeczy kierował wiele propozycji w sprawach kredytowo- finansowych do ówczesnego premiera Bartla, a także był sygnatariuszem memoriału w sprawie odrodzenia gospodarczego Polski do marszałka Piłsudskiego. W [[1928]] r. został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W latach 30-tych był jednym z najbogatszych ludzi w Polsce. Posiadał udziały m.in. w Towarzystwie Górniczo - Przemysłowym „Saturn”, T.A. „Siła i Światło” w [[Sosnowiec|Sosnowcu]] i Sierszy, Śląsko - Dąbrowskim Kolejowym Towarzystwie Eksploatacyjnym, „Tramwajach Elektrycznych” w [[Zagłębie Dąbrowskie|Zagłębiu Dąbrowskim]] oraz bankach Łodzi i Warszawy. Zmarł [[29 sierpnia]] [[1936]] r. w Nauheim. Został pochowany na cmentarzu ewangelickim w Łodzi. | ||
Źródło: http://www.muzeum-saturn.czeladz.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=325&Itemid=106 | Źródło: http://www.muzeum-saturn.czeladz.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=325&Itemid=106 | ||
Wersja z 21:42, 27 gru 2012
| Zagłębiowskie Biogramy | |
| |
| Imię i nazwisko | Alfred Biedermann |
| Data i miejsce urodzenia | 14 lipca 1866 r. Łódź (Rosja) |
| Data i miejsce śmierci | 29 sierpnia 1936 r. Nauheim (Niemcy) |
| Miejsce spoczynku | Łódź |
Alfred Biedermann urodził się w Łodzi 14 lipca 1866 r. jako jedno z trzynaściorga dzieci Adelmy Emmy z Braunów i Roberta Biedermanna, właściciela farbiarni i zakładów włókienniczych na terenie Łodzi. Protoplaści łódzkich Biedermannów przybyli do Polski w połowie XVIII wieku ze Śląska Pruskiego i byli protestantami. Alfred obdarzony wszechstronnymi zdolnościami studiował najpierw w Wyższej Szkole Realnej w Łodzi, później z Zurychu i na Uniwersytecie w Getyndze, gdzie uzyskał tytuł doktora filozofii. Młody Biedermann interesował się również prowadzeniem i zarządzaniem przedsiębiorstwami. To on przejął po ojcu rodzinną farbiarnię. W połowie lat 90 XIX wieku Alfred stał się jedną z najbardziej znaczących i aktywnych osób w gospodarczym życiu Łodzi. To on był m.in. inicjatorem budowy linii tramwajowych w mieście. W roku 1900 wraz z łódzkimi potentatami przemysłowymi: Scheiblerami i Heinzlami nabył kopalnię węgla w Czeladzi i założył Towarzystwo Górniczo - Przemysłowe „Saturn”, w zarządzie którego działał przez wiele lat. Nabycie kopalni pozwoliło uniezależnić zakłady przemysłowców, w tym Biedermanna od zawyżanych cen węgla, dyktowanych przez zagłębiowskie kopalnie. Alfred był również udziałowcem kilku przedsiębiorstw energetycznych: elektrowni w Zgierzu, Pruszkowie i Sosnowcu. Zasiadał przez wiele lat w Zarządzie Instytutu Politechnicznego w Warszawie oraz Łódzkiego Komitetu Giełdowego. I wojna światowa spowodowała dewastację i spustoszenie bazy przemysłowej na terenach całej Polski. Ogromne straty poniosła również rodzina Biedermannów.W 1915 r. opuścił wprawdzie rodzinną Łódź, ale nie zaprzestał działalności. W 1917 r. zainicjował powstanie Związku Eksportowego Przemysłu Włókienniczego. W 1918 r. wrócił do Łodzi i natychmiast włączył się w prace mające na celu odbudowę przemysłowej infrastruktury. Był współorganizatorem Kooperatywy Węglowej, mającej zapewnić węgiel dla przemysłu. Uczestniczył w rozmowach na temat rozwoju i przyszłości polskiej gospodarki w Ministerstwach Skarbu oraz Przemysłu i Handlu. Operatywność, pracowitość i niewątpliwy talent Biedermanna prywatnie również przyniosły efekty. Reaktywowane przedsiębiorstwa prosperowały świetnie, a nowe inwestycje były ze wszech miar trafione. Lata wielkiego kryzysu tak tragiczne dla wielu przemysłowców, Biedermannowi nie dały się we znaki. Co więcej jako znający się na rzeczy kierował wiele propozycji w sprawach kredytowo- finansowych do ówczesnego premiera Bartla, a także był sygnatariuszem memoriału w sprawie odrodzenia gospodarczego Polski do marszałka Piłsudskiego. W 1928 r. został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W latach 30-tych był jednym z najbogatszych ludzi w Polsce. Posiadał udziały m.in. w Towarzystwie Górniczo - Przemysłowym „Saturn”, T.A. „Siła i Światło” w Sosnowcu i Sierszy, Śląsko - Dąbrowskim Kolejowym Towarzystwie Eksploatacyjnym, „Tramwajach Elektrycznych” w Zagłębiu Dąbrowskim oraz bankach Łodzi i Warszawy. Zmarł 29 sierpnia 1936 r. w Nauheim. Został pochowany na cmentarzu ewangelickim w Łodzi.
Źródło: http://www.muzeum-saturn.czeladz.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=325&Itemid=106
