Józef Dutkiewicz: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
|||
Linia 43: | Linia 43: | ||
==Linki zewnętrzne== | ==Linki zewnętrzne== | ||
*http://www.pthlodz.uni.lodz.pl/poziom2/jdut.html | *[http://www.pthlodz.uni.lodz.pl/poziom2/jdut.html Biogram na stronie łódzkiego oddziału PTH] | ||
[[Kategoria:Zagłębiowskie Biogramy|Dutkiewicz, Józef]] | [[Kategoria:Zagłębiowskie Biogramy|Dutkiewicz, Józef]] |
Wersja z 17:25, 6 lut 2012
Zagłębiowskie Biogramy | |
Imię i nazwisko | Józef Dutkiewicz |
Data i miejsce urodzenia | 7 marca 1903 Czeladź |
Data i miejsce śmierci | 6 października 1986 Lódź |
Zawód | Pedagog, historyk, profesor |
Józef Dutkiewicz (1903 - 1986)- jeden z najwybitniejszych historyków polskich, czołowy przedstawiciel łódzkiej szkoły historycznej lat 60- 80-tych XX wieku. Urodził się w Czeladzi 7 marca 1903 r. jako syn Piotra - buchaltera, a potem prokurenta kopalni "Saturn " w tym mieście oraz Stefanii- z zawodu nauczycielki.
W okresie wojny bolszewickiej służył w szwadronie zapasowym 206 pułku ułanów. Egzamin dojrzałości złożył w Gimnazjum im. Stanisława Staszica w Sosnowcu ( 1921 ).
W latach 20 tych XX stulecia (1921 - 1925) studiował historię w Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie (Wydział Filozoficzno Historyczny). Doktoryzował się również w latach II Rzeczypospolitej (1926).
Kwalifikacje warsztatowe historyka pogłębiał pod okiem wybitnych uczonych polskich - Wacława Sobieskiego, Władysława Konopczyńskiego, Marecellego Handelsmana - także podczas seminariów z historii filozofii u prof. Tadeusza Garbowskiego i prof. Władysława Heinricha, czy też w trakcie seminarium z historii literatury u prof. Ignacego Chrzanowskiego . Prowadził oryginalne historyczne badania źródłowe w Paryżu, Londynie, Wiedniu i Berlinie. Pracował jako nauczyciel w szkolnictwie średnim w Zawierciu, Kielcach i Łowiczu .
W latach wojny i okupacji hitlerowskiej związany był z konspiracyjną działalnością Armii Krajowej. Po II wojnie światowej podjął pracę w Wolnej Wszechnicy , przekształconej następnie w Uniwersytet Łódzki w Łodzi. Habilitował się w roku 1945 ( dysertacja "Francja a Polska w 1931 roku" ).
Profesorem nadzwyczajnym został w roku 1950, a w 1962 profesorem zwyczajnym . Recenzował prace habilitacyjne późniejszych , wybitnych profesorów historii : HENRYKA KOCÓJA, WłADYSŁAWA ZAJEWSKIEGO, WŁODZIMIERZA T. WOWALSKIEGO, JÓZEFA KUKUŁKI, WŁADYSŁAWA LECHA KARWACKIEGO,, WŁADYSŁAWA BORTNOWSKIEGO, KRYSTYNY ŚRENIOWSKIEJ , STANISŁAWA BANASIAKA, ZBIGNIEWA MARCINIAJKA, ROMANA WAJDOWICZA, ROMANA GAWIŃSKIEGO, ALINY SŁOMKOWSKIEJ, STEFANA WOJTKOWIAKA.
Doktorantami Profesora Józefa Dutkiewicza byli również przyszli profesorowie - prof. Waldemar Michowicz, prof. Ludwik Mroczka, prof. Henryk Kocój, a magistrantami - prof. Eugeniusz Ponczek, prof. Mirosław Ponczek, dr hab. prof. Uniwersytetu Mikołaja Kopernika (w Toruniu) Władysław Stępniak .
Prace zwarte Józefa Dutkiewicza były pionierskimi , zwłaszcza monografie:
- "Prusy a Polska w okresie Sejmu Czteroletniego" (1935)
- "Austria a Polska w 1831 roku" (1950)
- "Francja a Polska w 1831 roku" (1952)
- "Anglia a sprawa polska w latach 1830 - 1831" (1967)
- "Szymon Askenazy i jego szkoła" (1968)
- "Dzieło Jeana Jouresa o Rewolucji Francuskiej" (1970)
- "Francuska historiografia dotycząca Komuny Paryskiej 1871 roku" (1972)
Profesor Józef Dutkiewicz zmarł w Łodzi w dniu 6 października 1986 roku.