Huta cynku „Joanna”: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzył nową stronę „'''Huta cynku „Joanna”''' w Niemcach − dawna huta cynku (1822 - 1848); Założona w 1822 przez [[Konstanty Wolicki|Konstantego W...”) |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Huta cynku „Joanna”''' w [[Ostrowy Górnicze (Sosnowiec)|Niemcach]] − dawna huta cynku (1822 - 1848); Założona w 1822 przez [[Konstanty Wolicki|Konstantego Wolickiego]] i [[Piotr Steinkeller|Piotra Steinkellera]]. | '''Huta cynku „Joanna”''' w [[Ostrowy Górnicze (Sosnowiec)|Niemcach]] − dawna huta cynku (1822 - 1848); Założona w 1822 przez [[Konstanty Wolicki|Konstantego Wolickiego]] i [[Piotr Steinkeller|Piotra Steinkellera]]. | ||
W [[1823]] r. [[Piotr Steinkeller|Steinkeller]] odsprzedał [[Samuelowi Posnerowi]] część udziałów w tej hucie oraz w [[[[Kopalnia "Feliks" (Sosnowiec-Ostrowy Górnicze (dawniej Niemce))||kopalni węgla kamiennego „Feliks”]]. | W [[1823]] r. [[Piotr Steinkeller|Steinkeller]] odsprzedał [[Samuelowi Posnerowi]] część udziałów w tej hucie oraz w [[[[Kopalnia "Feliks" (Sosnowiec-Ostrowy Górnicze (dawniej Niemce))||kopalni węgla kamiennego „Feliks”]]. | ||
Definitywna sprzedaż zakładu nastąpiła [[27 marca]] [[1824]] - huta | Definitywna sprzedaż zakładu nastąpiła [[27 marca]] [[1824]] - huta została nabyta przez [[Górnictwo Rządowe Królestwa Polskiego]]. | ||
Huta w tym czasie składała się z 20 pieców o 200 muflach, z pieca rumfordzkiego do prażenia galmanu, z murowanego magazynu i kuźni, piętrowego murowanego domu dla urzędników, dwóch murowanych piętrowych domów dla robotników, czterech domów drewnianych i cegielni. Przez pierwsze 16 miesięcy administracji prywatnej wyprodukowała 8346 cetnarów, od kwietnia [[1824]] do końca [[1829]] − 65 136 cetnarów cynku, zatrudniając 113 robotników pod dyrekcją hutmistrza. W latach 1829−1833 nieczynna, w 1836 zatrudniała znów 77 osób. W 1839−40 wytopiono w niej 12 tys. cetnarów cynku. Huta korzystała z węgla miejscowej [[Kopalnia "Feliks" (Sosnowiec-Ostrowy Górnicze (dawniej Niemce))|kopalni „Feliks”]]. Huta została zamknięta w [[1848]]. | Huta w tym czasie składała się z 20 pieców o 200 muflach, z pieca rumfordzkiego do prażenia galmanu, z murowanego magazynu i kuźni, piętrowego murowanego domu dla urzędników, dwóch murowanych piętrowych domów dla robotników, czterech domów drewnianych i cegielni. Przez pierwsze 16 miesięcy administracji prywatnej wyprodukowała 8346 cetnarów, od kwietnia [[1824]] do końca [[1829]] − 65 136 cetnarów cynku, zatrudniając 113 robotników pod dyrekcją hutmistrza. W latach 1829−1833 nieczynna, w 1836 zatrudniała znów 77 osób. W 1839−40 wytopiono w niej 12 tys. cetnarów cynku. Huta korzystała z węgla miejscowej [[Kopalnia "Feliks" (Sosnowiec-Ostrowy Górnicze (dawniej Niemce))|kopalni „Feliks”]]. Huta została zamknięta w [[1848]]. | ||
==Bibliografia== | |||
[[Kategoria: Hutnictwo cynku w Zagłębiu Dąbrowskim|Huta cynku "Joanna"]] | |||
[[Kategoria: Huty cynku w Sosnowcu|Huta cynku "Joanna"]] | |||
[[Kategoria: Zakłady przemysłowe]] | |||
[[Kategoria: Huty w Sosnowcu]] | |||
Wersja z 09:36, 10 lut 2022
Huta cynku „Joanna” w Niemcach − dawna huta cynku (1822 - 1848); Założona w 1822 przez Konstantego Wolickiego i Piotra Steinkellera. W 1823 r. Steinkeller odsprzedał Samuelowi Posnerowi część udziałów w tej hucie oraz w [[|kopalni węgla kamiennego „Feliks”. Definitywna sprzedaż zakładu nastąpiła 27 marca 1824 - huta została nabyta przez Górnictwo Rządowe Królestwa Polskiego. Huta w tym czasie składała się z 20 pieców o 200 muflach, z pieca rumfordzkiego do prażenia galmanu, z murowanego magazynu i kuźni, piętrowego murowanego domu dla urzędników, dwóch murowanych piętrowych domów dla robotników, czterech domów drewnianych i cegielni. Przez pierwsze 16 miesięcy administracji prywatnej wyprodukowała 8346 cetnarów, od kwietnia 1824 do końca 1829 − 65 136 cetnarów cynku, zatrudniając 113 robotników pod dyrekcją hutmistrza. W latach 1829−1833 nieczynna, w 1836 zatrudniała znów 77 osób. W 1839−40 wytopiono w niej 12 tys. cetnarów cynku. Huta korzystała z węgla miejscowej kopalni „Feliks”. Huta została zamknięta w 1848.
