Marian Ludwik Frydrych

Zagłębiowskie Biogramy
Imię i nazwisko	.........
Data i miejsce urodzenia	??? ??? ???
Data i miejsce śmierci	??? ??? ???
Miejsce spoczynku	???
Zawód	Żołnierz Pierwszej Kompanii Kadrowej Józefa Piłsudskiego
Odznaczenia
Krzyż Niepodległości

Odznaka Pierwszej Kompanii Kadrowej

Marian Ludwik FRYDRYCH "Szulc", "Ludwik Wielgat" Urodził się 14 sierpnia 1897 r. w Piotrkowie jako syn Jana i Ma- rii z Wielgatów. Szkołę Handlową ukończył w Sosnowcu, od 1912 r. brał udział w organizowaniu na terenie Zagłębia Dąbrowskiego tajnych oddzia- łów skautowych, lo którymi zaciągnął się do PDS. Latem 1914 r. uczestniczył w kursie instruktorskim w Nowym Sączu (w kompa- nii Pększyca-Gmdzińskiego) i wraz z innymijego słuchaczami przy- był na Oleandry. Uczestniczył we wszystkich walkach Kadrówki, z którą wyszedł w pole. W maju 1915r.zostałrannyw bitwie pod Kozinkiem, w lip- cu wrócił do kompanii i 2 października tegoż roku w bitwie pod Sobieszczynami odniósł siedem ran. Wrócił do oddziału w marcu 19l6r. i walczył do chwili wycofania Legionów z frontu;6paździer- nika 1916 r. mianowany plutonowym. Następnie ukończył szkołę oficerską w Zambrowie i zo- stał instruktorem w obozie ćwiczebnym w Zegrzu. Po kryzysie przysięgowym był internowa-nyw Szczypiorniei Łomży, skąd uciekł w styczniu 1918r.OrganizowałPOWw Łomżyńskiem i Ostrołęckiem, a po rozbrojeniu Niemców został komendantem zmobilizowanych oddziałów POW w Łomży. W grudniu 1918 r. w stopniu podporucznika wraz ze swoimi podwładnymi został wcielony do powstającego w Łomży 33 pp; zasłużyłsięw organizacji jego I iII baonu, a następnie wyru- szył z nim na front litewsko-białoruski jako dowódca kompanii. W czerwcu 1920 r. został do- wódcą I baonu w tymŻe pułku; ranny koło Szepetowa, wrócił do pułku, walczył pod Żurowem, Bursztynem i Zasławiem. Wojnę zakończył uczestnictwem w zdobyciu Lubaru (17 październi- ka 1920)w stopniu porucznika; zweryfikowany jako kapitan ze starszeństwem z l czerwca 1919. Po wojnie był nadal p.o. dowódcy i dowódcą I baonu 33 pp i na tym stanowisku awansował do stopnia majora ze starszeństwem z l lipca 1925.26 kwietnia 1928 r. przesunięty na stanowisko kwatermistrza w 30 pp w Warszawie, a 23 sierpnia 1929 r. mianowany dowódcą baonu w byd- goskiej Szkole Podchorążych dla Podoficerów. l stycznia 1930 awansował na podpułkownika i już 21 stycznia tegoż roku został wyznaczony na zastępcę dowódcy skierniewickiego 18 pp. 23 marca 1932 r. został kierownikiem Okręgowego Urzędu WF i PWw Grodnie; po niespełna dwóch latach został przeniesiony (26 stycznia 1934) na stanowisko szefa wydziału w Państwo- wym Urzędzie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego, a już 25 kwietnia 1934 r. objął stanowisko Komendanta Głównego ZS, którą to funkcję pełnił do 61ipca 1938 r. Ostatnim jego przydziałem było dowództwo 60 pp w Kaliszu, na czele którego wziął udział w kampanii wrześniowej w składzie 25 DP, walcząc m.in. pod Uniejowem i w bitwie nad Bzu- rą. Podczas odwrotu na Warszawę wraz ze swym pułkiem osiągnął Puszczę Kampinoską. Pró- bując zebrać rozproszony w lasach pułk, poległ 18 września 1939 r. w Dąbrowie Starej. Po eks- humacji pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Odznaczony m.in. VM,4x KW, KN, ZKZ, OP 5. CAW, AP 3422; Łoza; "Strzelec" 1934, nr 18; Bagiński.