Łutowiec (gm. Niegowa): Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiZagłębie
(Utworzył nową stronę „Łutowiec”)
 
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
Łutowiec
Wieś w gminie Niegowa w powiecie myszkowskim, w otoczeniu skałek wapiennych.
 
Wieś występowała pod nazwami Ultowiec, Lutowiec, Lutowice. Na terenie sołectwa ślady po strażnicy obronnej z której znana jest miejscowość.
 
Pod koniec XVIII w. było tu 16 domów a zamieszkiwało ją 98 ludzi (w 1789 r), 94 (1791) i 93 (1792)<ref>Materiały do słownika historyczno-geograficznego województwa krakowskiego w dobie Sejmu Czteroletniego, pod red. W. Semkowicza, T. Czorta, A. Szumańskiego, Wyd. PAU, Kraków 1939</ref>. W 1827 r. w 14 domach mieszkało 85 osób<ref>Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. V</ref>.
 
Miejscowość atrakcyjna turystycznie, dzięki położeniu przy paśmie skałek, poza głównymi drogami, między lasem sosnowym (Czarny Kamień) a Górami Niegowskimi (Wielką Górą), niedaleko od Mirowa. We wsi gospodarstwa agroturystyczne, szkoła podstawowa, sklep.
 
Miejscowa szkoła miała być zlikwidowana, ale przejęło ją stowarzyszenie "Elementarz", które aktywnie działa we wsi i okolicy. Przy zachodniej granicy w lesie działała piaskownia - obecnie prowadzona jest rekultywacja tego terenu.
==Galeria==
<gallery>
Plik:Brak zdjęcia.jpg|Opis zdjęcia:
Plik:Brak zdjęcia.jpg|Opis zdjęcia:
Plik:Brak zdjęcia.jpg|Opis zdjęcia:
Plik:Brak zdjęcia.jpg|Opis zdjęcia:
Plik:Brak zdjęcia.jpg|Opis zdjęcia:
</gallery>
 
==Linki zewnętrzne==
*
 
{{Przypisy}}
 
[[Kategoria:Miejscowości w gminie Niegowa|Łutowiec ]]
[[Kategoria:Nazwy miejscowe związane z gminą Niegowa|Łutowiec]]
[[Kategoria:Nazwy miejscowe związane z powiatem myszkowskim|Łutowiec ]]
[[Kategoria:Nazwy miejscowe w Zagłębiu Dąbrowskim|Łutowiec ]]

Aktualna wersja na dzień 00:20, 22 mar 2017

Wieś w gminie Niegowa w powiecie myszkowskim, w otoczeniu skałek wapiennych.

Wieś występowała pod nazwami Ultowiec, Lutowiec, Lutowice. Na terenie sołectwa ślady po strażnicy obronnej z której znana jest miejscowość.

Pod koniec XVIII w. było tu 16 domów a zamieszkiwało ją 98 ludzi (w 1789 r), 94 (1791) i 93 (1792)[1]. W 1827 r. w 14 domach mieszkało 85 osób[2].

Miejscowość atrakcyjna turystycznie, dzięki położeniu przy paśmie skałek, poza głównymi drogami, między lasem sosnowym (Czarny Kamień) a Górami Niegowskimi (Wielką Górą), niedaleko od Mirowa. We wsi gospodarstwa agroturystyczne, szkoła podstawowa, sklep.

Miejscowa szkoła miała być zlikwidowana, ale przejęło ją stowarzyszenie "Elementarz", które aktywnie działa we wsi i okolicy. Przy zachodniej granicy w lesie działała piaskownia - obecnie prowadzona jest rekultywacja tego terenu.

Galeria

Linki zewnętrzne

Przypisy

  1. Materiały do słownika historyczno-geograficznego województwa krakowskiego w dobie Sejmu Czteroletniego, pod red. W. Semkowicza, T. Czorta, A. Szumańskiego, Wyd. PAU, Kraków 1939
  2. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. V