Zagórze (Sosnowiec): Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiZagłębie
Nie podano opisu zmian
(Diec. krak., fotki i inne.)
Linia 34: Linia 34:
Zagórze wzmiankowane jest już w dokumencie z [[1228]] roku. Istnienie osady rycerskiej na tym terenie potwierdził w XV wieku Jan Długosz.
Zagórze wzmiankowane jest już w dokumencie z [[1228]] roku. Istnienie osady rycerskiej na tym terenie potwierdził w XV wieku Jan Długosz.


Właścicielami wsi byli wówczas Jan Zagórski z Zagórza i Jarocki z [[Sielec (Sosnowiec)|Sielca]]. W późniejszych wiekach miejscowość wielokrotnie zmieniała właścicieli, spośród których szczególnie upamiętniły się rodziny Mieroszewskich i Siemieńskich. Od lat 60. XIX wieku zarówno wieś, jak i powstały w okolicy przemysł węglowy stały się własnością kapitalistów niemieckich, a później francuskich.
Właścicielami wsi byli wówczas Jan Zagórski z Zagórza i Jarocki z [[Sielec (Sosnowiec)|Sielca]]. W późniejszych wiekach miejscowość wielokrotnie zmieniała właścicieli, spośród których szczególnie upamiętniły się rodziny Mieroszewskich i Siemieńskich.  
[[Plik:Brak zdjęcia.jpg|thumb|left|400px|Zagórze na dawnej mapie]]
Od lat 60. XIX wieku zarówno wieś, jak i powstały w okolicy przemysł węglowy stały się własnością kapitalistów niemieckich, a później francuskich.
Do wsi należały przysiółki: Wola Zagórska, Pod Borem, Chechłów, a od początku XIX wieku także przyłączony przez Mieroszewskich folwark z osadą Brzezie (zwany Wańczykowem).
Do wsi należały przysiółki: Wola Zagórska, Pod Borem, Chechłów, a od początku XIX wieku także przyłączony przez Mieroszewskich folwark z osadą Brzezie (zwany Wańczykowem).


Zagórze należało do parafii mysłowickiej, zaś od [[1826]] roku – do nowopowstałej [[Parafia p.w. św. Jana Chrzciciela w Sosnowcu|parafii w Niwce]]. Wzniesienie dzięki staraniom i funduszom hr. [[Jadwiga Mieroszewska|Jadwigi Mieroszewskiej]] w połowie XIX wieku kościoła pod wezwania [[Parafia p.w. św. Joachima w Sosnowcu|św. Joachima]], pozwoliło utworzyć w [[1852]] roku w Zagórzu samodzielną parafię, która swym zasięgiem objęła znaczną część obecnego [[Sosnowiec|Sosnowca]]. W [[1908]] roku wybudowano nowy kościół wykorzystując Stary jako kruchtę.
Zagórze należało do diecezji krakowskiej, parafii mysłowickiej, zaś od [[1826]] roku – do nowo-powstałej [[Parafia p.w. św. Jana Chrzciciela w Sosnowcu|parafii w Niwce]]. Wzniesienie, dzięki staraniom i funduszom hr. [[Jadwiga Mieroszewska|Jadwigi Mieroszewskiej]], w połowie XIX wieku kościoła pod wezwania [[Parafia p.w. św. Joachima w Sosnowcu|św. Joachima]] pozwoliło utworzyć w [[1852]] roku w Zagórzu samodzielną parafię, która swym zasięgiem objęła znaczną część obecnego [[Sosnowiec|Sosnowca]].  
[[Plik:Kościół św. Joachima 01.JPG|thumb|Kościół parafialny p.w. św. Joachima]]
W [[1908]] roku wybudowano nowy kościół wykorzystując stary jako kruchtę.


Już w pierwszej połowie XIX istniała kopalnia węgla kamiennego. W latach 60. XIX wieku czynne były kopalnie [[Kopalnia "Wańczyków" (Sosnowiec)|"Wańczyków"]] i "Wincenty" należące do właścicieli majątku [[Jacek Siemieński|Jacka Siemieńskiego]], a następnie [[Gustaw von Kramsta|Gustawa von Kramsty]]. W [[1851]] roku powstała [[Kopalnia "Mortimer" (Sosnowiec)|kopalnia "Ignacy"]] przemianowana pod koniec XIX wieku na "Mortimer". Jej właścicielami byli: [[Jacek Siemieński|J. Siemieński]], [[Gustaw von Kramsta|G. von Kramsta]] (od [[1864]] roku), [[Towarzystwo Kopalń i Zakładów Hutniczych Sosnowieckich]] (od [[1890]] roku). Zatopiona w [[1933]] roku, przejściowo wznowiła wydobycie w okresie okupacji hitlerowskiej. Po wojnie łączona była okresowo z [[Kopalnia "Porąbka-Klimontów" (Sosnowiec)|kopalnią "Klimontów" i "Porąbką"]]. Obecnie nie istnieje.
Już w pierwszej połowie XIX istniała kopalnia węgla kamiennego. W latach 60. XIX wieku czynne były kopalnie [[Kopalnia "Wańczyków" (Sosnowiec)|"Wańczyków"]] i "Wincenty" należące do właścicieli majątku [[Jacek Siemieński|Jacka Siemieńskiego]], a następnie [[Gustaw von Kramsta|Gustawa von Kramsty]]. W [[1851]] roku powstała [[Kopalnia "Mortimer" (Sosnowiec)|kopalnia "Ignacy"]] przemianowana pod koniec XIX wieku na "Mortimer".  
[[Plik:Kopalnia Mortimer 0001.jpg|thumb|right|350px|Kopalnia Mortimer]]
Jej właścicielami byli: [[Jacek Siemieński|J. Siemieński]], [[Gustaw von Kramsta|G. von Kramsta]] (od [[1864]] roku), [[Towarzystwo Kopalń i Zakładów Hutniczych Sosnowieckich]] (od [[1890]] roku). Zatopiona w [[1933]] roku, przejściowo wznowiła wydobycie w okresie okupacji hitlerowskiej. Po wojnie łączona była okresowo z [[Kopalnia "Porąbka-Klimontów" (Sosnowiec)|kopalnią "Klimontów" i "Porąbką"]]. Obecnie nie istnieje.


W drugiej połowie XIX wieku czynna była w Zagórzu [[Huta cynku "Paulina" w Zagórzu|huta cynku "Paulina"]]; zlikwidowana po I wojnie światowej.
W drugiej połowie XIX wieku czynna była w Zagórzu [[Huta cynku "Paulina" w Zagórzu|huta cynku "Paulina"]], zlikwidowana po I wojnie światowej.
W [[1915]] roku część Zagórza (tzw. obszar dworski) przyłączono do [[Sosnowiec|Sosnowca]]. W dwudziestoleciu i w okresie powojennym aż do [[1953]] roku Zagórze było gminą, w roku następnym uzyskało status osiedla, a w [[1967]] roku - miasta.
W [[1915]] roku część Zagórza (tzw. obszar dworski) przyłączono do [[Sosnowiec|Sosnowca]]. W dwudziestoleciu i w okresie powojennym aż do [[1953]] roku Zagórze było gminą, w roku następnym uzyskało status osiedla, a w [[1967]] roku - miasta.


Po wprowadzeniu reformy administracyjnej w [[1975]] roku zostało wchłonięte przez organizm miejski [[Sosnowiec|Sosnowca]], stanowiąc od tego czasu jedną z największych jego dzielnic. W latach 70. XX wieku Zagórze zmieniło wygląd - powstały tu osiedla mieszkaniowe dla kilkudziesięciu tysięcy osób, głównie robotników [[Huta "Katowice" (Dąbrowa Górnicza)|Huty Katowice]].
Po wprowadzeniu reformy administracyjnej w [[1975]] roku zostało wchłonięte przez organizm miejski [[Sosnowiec|Sosnowca]], stanowiąc od tego czasu jedną z największych jego dzielnic. W latach 70. XX wieku Zagórze zmieniło wygląd - powstały tu osiedla mieszkaniowe dla kilkudziesięciu tysięcy osób, głównie robotników [[Huta "Katowice" (Dąbrowa Górnicza)|Huty Katowice]] (obecnie huta ArcelorMittal Poland oddział w Dąbrowie Górniczej).
 
==Zobacz też==
*[[Mieroszewscy Między Śląskiem a Małopolską]]
*[[Mieroszewscy w Zagłębiu Dąbrowskim]]


==Bibliografia==
==Bibliografia==
*[[Dzielnice Sosnowca - Zarys dziejów|Małgorzata Śmiałek, Dzielnice Sosnowca - Zarys dziejów, Sosnowiec, 2004]]
*[[Dzielnice Sosnowca - Zarys dziejów|Małgorzata Śmiałek, Dzielnice Sosnowca - Zarys dziejów, Sosnowiec, 2004]]


===Zagórze z lotu ptaka===
==Zagórze z lotu ptaka==
<videoflash>ki7h8RnQKxM</videoflash>
<videoflash>ki7h8RnQKxM</videoflash>
[[Kategoria:Dzielnice i osiedla Sosnowca|Zagórze]]
[[Kategoria:Dzielnice i osiedla Sosnowca|Zagórze]]
[[Kategoria:Nazwy miejscowe związane z Sosnowcem|Zagórze]]
[[Kategoria:Nazwy miejscowe związane z Sosnowcem|Zagórze]]
[[Kategoria:Nazwy miejscowe|Zagórze]]
[[Kategoria:Nazwy miejscowe|Zagórze]]

Wersja z 20:48, 30 paź 2013

Herb Sosnowca Zagórze
dzielnica Sosnowca
Herb
Herb Zagórza
Status dzielnica
W granicach Sosnowca od 1967
Kod pocztowy 41-219
Położenie na planie Sosnowca
Położenie na planie Sosnowca

Zagórze - północna dzielnica Sosnowca, licząca blisko 50 tysięcy mieszkańców przez co jest największą dzielnicą miasta.

Historia

Zagórze wzmiankowane jest już w dokumencie z 1228 roku. Istnienie osady rycerskiej na tym terenie potwierdził w XV wieku Jan Długosz.

Właścicielami wsi byli wówczas Jan Zagórski z Zagórza i Jarocki z Sielca. W późniejszych wiekach miejscowość wielokrotnie zmieniała właścicieli, spośród których szczególnie upamiętniły się rodziny Mieroszewskich i Siemieńskich.

Zagórze na dawnej mapie

Od lat 60. XIX wieku zarówno wieś, jak i powstały w okolicy przemysł węglowy stały się własnością kapitalistów niemieckich, a później francuskich. Do wsi należały przysiółki: Wola Zagórska, Pod Borem, Chechłów, a od początku XIX wieku także przyłączony przez Mieroszewskich folwark z osadą Brzezie (zwany Wańczykowem).

Zagórze należało do diecezji krakowskiej, parafii mysłowickiej, zaś od 1826 roku – do nowo-powstałej parafii w Niwce. Wzniesienie, dzięki staraniom i funduszom hr. Jadwigi Mieroszewskiej, w połowie XIX wieku kościoła pod wezwania św. Joachima pozwoliło utworzyć w 1852 roku w Zagórzu samodzielną parafię, która swym zasięgiem objęła znaczną część obecnego Sosnowca.

Kościół parafialny p.w. św. Joachima

W 1908 roku wybudowano nowy kościół wykorzystując stary jako kruchtę.

Już w pierwszej połowie XIX istniała kopalnia węgla kamiennego. W latach 60. XIX wieku czynne były kopalnie "Wańczyków" i "Wincenty" należące do właścicieli majątku Jacka Siemieńskiego, a następnie Gustawa von Kramsty. W 1851 roku powstała kopalnia "Ignacy" przemianowana pod koniec XIX wieku na "Mortimer".

Kopalnia Mortimer

Jej właścicielami byli: J. Siemieński, G. von Kramsta (od 1864 roku), Towarzystwo Kopalń i Zakładów Hutniczych Sosnowieckich (od 1890 roku). Zatopiona w 1933 roku, przejściowo wznowiła wydobycie w okresie okupacji hitlerowskiej. Po wojnie łączona była okresowo z kopalnią "Klimontów" i "Porąbką". Obecnie nie istnieje.

W drugiej połowie XIX wieku czynna była w Zagórzu huta cynku "Paulina", zlikwidowana po I wojnie światowej. W 1915 roku część Zagórza (tzw. obszar dworski) przyłączono do Sosnowca. W dwudziestoleciu i w okresie powojennym aż do 1953 roku Zagórze było gminą, w roku następnym uzyskało status osiedla, a w 1967 roku - miasta.

Po wprowadzeniu reformy administracyjnej w 1975 roku zostało wchłonięte przez organizm miejski Sosnowca, stanowiąc od tego czasu jedną z największych jego dzielnic. W latach 70. XX wieku Zagórze zmieniło wygląd - powstały tu osiedla mieszkaniowe dla kilkudziesięciu tysięcy osób, głównie robotników Huty Katowice (obecnie huta ArcelorMittal Poland oddział w Dąbrowie Górniczej).

Zobacz też

Bibliografia

Zagórze z lotu ptaka

<videoflash>ki7h8RnQKxM</videoflash>