Blanowice (Zawiercie)

Blanowice - dzielnica Zawiercia.

W dokumentach wymieniane były takie nazwy tej miejscowości jak Vilanowicz, Bilanovicz czy Bilawnycze[1].

Pierwsza wzmianka o wsi Bilanowice pochodzi z roku 1384 - wiadomo o niej tyle, że była własnością Krzywonosa z Czarnej Poręby. W roku 1403 sprzedał on ją wraz z Czarną Porębą rodzinie Pileckich z Pilicy. Od roku 1431 w Blanowicach czynna była kuźnica żelaza zwana Bilanowską. Na początku XIX w. w Blanowicach istniała kopalnia "Blanowice", która jest uważana za najstarszą kopalnię węgla w rejonie zawierciańskim. W roku 1965 przyłączono do Zawiercia część Blanowic, a w latach 1975-76 pozostałą część wsi.

Dzielnica Zawiercia jest położona w dolince (odchodzi z niej kilka wąwozów porośniętych trawą) i na wzniesieniu kuesty jurajskiej (roztacza się z niej panorama Zawiercia i okolic). Na stoku kuesty, za kilkoma cegielniami i ich wyrobiskami gliny, stoi wapiennik.

Blanowice w 1490 należały do powiatu krakowskiego, a w 1508 do powiatu lelowskiego. Później wieś była własnością Padniewskich, Zbaraskich, Warszyckich i Westów. W latach 1818–1824 na terenie Blanowic eksploatowano złoża węgla brunatnego[1].