Zagórze (Sosnowiec): Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 14: | Linia 14: | ||
|zespół = | |zespół = | ||
|założone = | |założone = | ||
|w_granicach_miasta = od 1967 | |w_granicach_miasta = od [[1967]] | ||
|burmistrz = | |burmistrz = | ||
|powierzchnia = | |powierzchnia = | ||
| Linia 34: | Linia 34: | ||
Zagórze wzmiankowane jest już w dokumencie z [[1228]] roku. Istnienie osady rycerskiej na tym terenie potwierdził w XV wieku Jan Długosz. | Zagórze wzmiankowane jest już w dokumencie z [[1228]] roku. Istnienie osady rycerskiej na tym terenie potwierdził w XV wieku Jan Długosz. | ||
Właścicielami wsi byli wówczas Jan Zagórski z Zagórza i Jarocki z Sielca. W późniejszych wiekach miejscowość wielokrotnie zmieniała właścicieli, spośród których szczególnie upamiętniły się rodziny Mieroszewskich i Siemieńskich. Od lat 60. XIX wieku zarówno wieś, jak i powstały w okolicy przemysł węglowy stały się własnością kapitalistów niemieckich, a później francuskich. | Właścicielami wsi byli wówczas Jan Zagórski z Zagórza i Jarocki z [[Sielec (Sosnowiec)|Sielca]]. W późniejszych wiekach miejscowość wielokrotnie zmieniała właścicieli, spośród których szczególnie upamiętniły się rodziny Mieroszewskich i Siemieńskich. Od lat 60. XIX wieku zarówno wieś, jak i powstały w okolicy przemysł węglowy stały się własnością kapitalistów niemieckich, a później francuskich. | ||
Do wsi należały przysiółki: Wola Zagórska, Pod Borem, Chechłów, a od początku XIX wieku także przyłączony przez Mieroszewskich folwark z osadą Brzezie (zwany Wańczykowem). | Do wsi należały przysiółki: Wola Zagórska, Pod Borem, Chechłów, a od początku XIX wieku także przyłączony przez Mieroszewskich folwark z osadą Brzezie (zwany Wańczykowem). | ||
Zagórze należało do parafii mysłowickiej, zaś od [[1826]] roku – do nowopowstałej parafii w Niwce. Wzniesienie dzięki staraniom i funduszom hr. Jadwigi Mieroszewskiej w połowie XIX wieku kościoła pod wezwania św. Joachima, pozwoliło utworzyć w [[1852]] roku w Zagórzu samodzielną parafię, która swym zasięgiem objęła znaczną część obecnego Sosnowca. W [[1908]] roku wybudowano nowy kościół wykorzystując Stary jako kruchtę. | Zagórze należało do parafii mysłowickiej, zaś od [[1826]] roku – do nowopowstałej [[Parafia p.w. św. Jana Chrzciciela w Sosnowcu|parafii w Niwce]]. Wzniesienie dzięki staraniom i funduszom hr. [[Jadwiga Mieroszewska|Jadwigi Mieroszewskiej]] w połowie XIX wieku kościoła pod wezwania [[Parafia p.w. św. Joachima w Sosnowcu|św. Joachima]], pozwoliło utworzyć w [[1852]] roku w Zagórzu samodzielną parafię, która swym zasięgiem objęła znaczną część obecnego [[Sosnowiec|Sosnowca]]. W [[1908]] roku wybudowano nowy kościół wykorzystując Stary jako kruchtę. | ||
Już w pierwszej połowie XIX istniała kopalnia węgla kamiennego. W latach 60. XIX wieku czynne były kopalnie "Wańczyków" i "Wincenty" należące do właścicieli majątku [[Jacek Siemieński|Jacka Siemieńskiego]], a następnie Gustawa von Kramsty. W [[1851]] roku powstała kopalnia "Ignacy" przemianowana pod koniec XIX wieku na "Mortimer". Jej właścicielami byli: J. Siemieński, G. von Kramsta (od 1864 roku), Towarzystwo Kopalń i Zakładów Hutniczych Sosnowieckich (od [[1890]] roku). Zatopiona w [[1933]] roku, przejściowo wznowiła wydobycie w okresie okupacji hitlerowskiej. Po wojnie łączona była okresowo z kopalnią "Klimontów" i "Porąbką". Obecnie nie istnieje. | Już w pierwszej połowie XIX istniała kopalnia węgla kamiennego. W latach 60. XIX wieku czynne były kopalnie [[ [[Kopalnia "Wańczyków" (Sosnowiec)|"Wańczyków"]] i "Wincenty" należące do właścicieli majątku [[Jacek Siemieński|Jacka Siemieńskiego]], a następnie [[Gustaw von Kramsta|Gustawa von Kramsty]]. W [[1851]] roku powstała [[Kopalnia "Mortimer" (Sosnowiec)|kopalnia "Ignacy"]] przemianowana pod koniec XIX wieku na "Mortimer". Jej właścicielami byli: [[Jacek Siemieński|J. Siemieński]], [[Gustaw von Kramsta|G. von Kramsta]] (od [[1864]] roku), [[Towarzystwo Kopalń i Zakładów Hutniczych Sosnowieckich]] (od [[1890]] roku). Zatopiona w [[1933]] roku, przejściowo wznowiła wydobycie w okresie okupacji hitlerowskiej. Po wojnie łączona była okresowo z [[Kopalnia "Porąbka-Klimontów" (Sosnowiec)|kopalnią "Klimontów" i "Porąbką"]]. Obecnie nie istnieje. | ||
W drugiej połowie XIX wieku czynna była w Zagórzu [[Huta cynku "Paulina" w Zagórzu|huta cynku "Paulina"]]; zlikwidowana po I wojnie światowej. | W drugiej połowie XIX wieku czynna była w Zagórzu [[Huta cynku "Paulina" w Zagórzu|huta cynku "Paulina"]]; zlikwidowana po I wojnie światowej. | ||
W [[1915]] roku część Zagórza (tzw. obszar dworski) przyłączono do Sosnowca. W dwudziestoleciu i w okresie powojennym aż do [[1953]] roku Zagórze było gminą, w roku następnym uzyskało status osiedla, a w [[1967]] roku - miasta. | W [[1915]] roku część Zagórza (tzw. obszar dworski) przyłączono do [[Sosnowiec|Sosnowca]]. W dwudziestoleciu i w okresie powojennym aż do [[1953]] roku Zagórze było gminą, w roku następnym uzyskało status osiedla, a w [[1967]] roku - miasta. | ||
Po wprowadzeniu reformy administracyjnej w [[1975]] roku zostało wchłonięte przez organizm miejski [[Sosnowiec|Sosnowca]], stanowiąc od tego czasu jedną z największych jego dzielnic. W latach 70. XX wieku Zagórze zmieniło wygląd - powstały tu osiedla mieszkaniowe dla kilkudziesięciu tysięcy osób, głównie robotników [[Huta "Katowice" (Dąbrowa Górnicza)|Huty Katowice]]. | |||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
*[[Dzielnice Sosnowca - Zarys dziejów|Małgorzata Śmiałek, Dzielnice Sosnowca - Zarys dziejów, Sosnowiec, 2004]] | *[[Dzielnice Sosnowca - Zarys dziejów|Małgorzata Śmiałek, Dzielnice Sosnowca - Zarys dziejów, Sosnowiec, 2004]] | ||
===Zagórze z lotu ptaka=== | ===Zagórze z lotu ptaka=== | ||
Wersja z 19:38, 13 sie 2012
| |||
| |||
| Status | dzielnica | ||
| W granicach Sosnowca | od 1967 | ||
| Kod pocztowy | 41-219 | ||
| Położenie na planie Sosnowca Położenie na planie Sosnowca | |||
Zagórze - północna dzielnica Sosnowca, licząca blisko 50 tysięcy mieszkańców przez co jest największą dzielnicą miasta.
Historia
Zagórze wzmiankowane jest już w dokumencie z 1228 roku. Istnienie osady rycerskiej na tym terenie potwierdził w XV wieku Jan Długosz.
Właścicielami wsi byli wówczas Jan Zagórski z Zagórza i Jarocki z Sielca. W późniejszych wiekach miejscowość wielokrotnie zmieniała właścicieli, spośród których szczególnie upamiętniły się rodziny Mieroszewskich i Siemieńskich. Od lat 60. XIX wieku zarówno wieś, jak i powstały w okolicy przemysł węglowy stały się własnością kapitalistów niemieckich, a później francuskich. Do wsi należały przysiółki: Wola Zagórska, Pod Borem, Chechłów, a od początku XIX wieku także przyłączony przez Mieroszewskich folwark z osadą Brzezie (zwany Wańczykowem).
Zagórze należało do parafii mysłowickiej, zaś od 1826 roku – do nowopowstałej parafii w Niwce. Wzniesienie dzięki staraniom i funduszom hr. Jadwigi Mieroszewskiej w połowie XIX wieku kościoła pod wezwania św. Joachima, pozwoliło utworzyć w 1852 roku w Zagórzu samodzielną parafię, która swym zasięgiem objęła znaczną część obecnego Sosnowca. W 1908 roku wybudowano nowy kościół wykorzystując Stary jako kruchtę.
Już w pierwszej połowie XIX istniała kopalnia węgla kamiennego. W latach 60. XIX wieku czynne były kopalnie [[ "Wańczyków" i "Wincenty" należące do właścicieli majątku Jacka Siemieńskiego, a następnie Gustawa von Kramsty. W 1851 roku powstała kopalnia "Ignacy" przemianowana pod koniec XIX wieku na "Mortimer". Jej właścicielami byli: J. Siemieński, G. von Kramsta (od 1864 roku), Towarzystwo Kopalń i Zakładów Hutniczych Sosnowieckich (od 1890 roku). Zatopiona w 1933 roku, przejściowo wznowiła wydobycie w okresie okupacji hitlerowskiej. Po wojnie łączona była okresowo z kopalnią "Klimontów" i "Porąbką". Obecnie nie istnieje.
W drugiej połowie XIX wieku czynna była w Zagórzu huta cynku "Paulina"; zlikwidowana po I wojnie światowej. W 1915 roku część Zagórza (tzw. obszar dworski) przyłączono do Sosnowca. W dwudziestoleciu i w okresie powojennym aż do 1953 roku Zagórze było gminą, w roku następnym uzyskało status osiedla, a w 1967 roku - miasta.
Po wprowadzeniu reformy administracyjnej w 1975 roku zostało wchłonięte przez organizm miejski Sosnowca, stanowiąc od tego czasu jedną z największych jego dzielnic. W latach 70. XX wieku Zagórze zmieniło wygląd - powstały tu osiedla mieszkaniowe dla kilkudziesięciu tysięcy osób, głównie robotników Huty Katowice.
Bibliografia
Zagórze z lotu ptaka
<videoflash>ki7h8RnQKxM</videoflash>
