Blanowice (Zawiercie): Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 34: | Linia 34: | ||
W dokumentach wymieniane były takie nazwy tej miejscowości jak Vilanowicz, Bilanovicz czy Bilawnycze[1]. | W dokumentach wymieniane były takie nazwy tej miejscowości jak Vilanowicz, Bilanovicz czy Bilawnycze[1]. | ||
Pierwsza wzmianka o wsi Bilanowice pochodzi z roku 1384 - wiadomo o niej tyle, że była własnością Krzywonosa z Czarnej Poręby. W roku 1403 sprzedał on ją wraz z Czarną Porębą rodzinie Pileckich z Pilicy. Od roku 1431 w Blanowicach czynna była kuźnica żelaza zwana Bilanowską. Na początku XIX w. w Blanowicach istniała kopalnia "Blanowice", która jest uważana za najstarszą kopalnię węgla w rejonie zawierciańskim. | Pierwsza wzmianka o wsi Bilanowice pochodzi z roku [[1384]] - wiadomo o niej tyle, że była własnością Krzywonosa z Czarnej Poręby. W roku [[1403]] sprzedał on ją wraz z Czarną Porębą rodzinie Pileckich z [[Pilica|Pilicy]]. Od roku [[1431]] w Blanowicach czynna była kuźnica żelaza zwana Bilanowską. Na początku XIX w. w Blanowicach istniała kopalnia "Blanowice", która jest uważana za najstarszą kopalnię węgla w rejonie zawierciańskim. | ||
Wieś była własnością Padniewskich, Zbaraskich, Warszyckich i Westów. Pod koniec XVIII w. we wsi był dwór, folwark, młyn z browarem i karczma; mieszkało tu ok. 200 ludzi<ref>Materiały do słownika historyczno-geograficznego województwa krakowskiego w dobie Sejmu Czteroletniego pod red. Semkowicza, Czorta i Szumańskiego, Wyd. PAU, Kraków 1939</ref>. W 1827 r. istniały 34 domy, a wieś liczyła 355 mieszkańców<ref>Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. I</ref>. | Wieś była własnością Padniewskich, Zbaraskich, Warszyckich i Westów. Pod koniec XVIII w. we wsi był dwór, folwark, młyn z browarem i karczma; mieszkało tu ok. 200 ludzi<ref>Materiały do słownika historyczno-geograficznego województwa krakowskiego w dobie Sejmu Czteroletniego pod red. Semkowicza, Czorta i Szumańskiego, Wyd. PAU, Kraków 1939</ref>. W [[1827]] r. istniały 34 domy, a wieś liczyła 355 mieszkańców<ref>Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. I</ref>. | ||
Miejscowość należała do parafii i gminy Kromołów, która do 1885 r. należała do powiatu olkuskiego w guberni kieleckiej, a następnie została włączona do powiatu będzińskiego w guberni piotrkowskiej dzieląc losy rozrastającego się wówczas Zawiercia. W roku 1965 przyłączono do Zawiercia część Blanowic, a w latach 1975- | Miejscowość należała do parafii i gminy Kromołów, która do [[1885]] r. należała do powiatu olkuskiego w guberni kieleckiej, a następnie została włączona do powiatu będzińskiego w guberni piotrkowskiej dzieląc losy rozrastającego się wówczas Zawiercia. W roku [[1965]] przyłączono do [[Zawiercie|Zawiercia]] część Blanowic, a w latach [[1975]]-[[1976]] pozostałą część wsi. | ||
Dzielnica Zawiercia jest położona w dolince (odchodzi z niej kilka wąwozów porośniętych trawą) i na wzniesieniu kuesty jurajskiej (roztacza się z niej panorama Zawiercia i okolic). Na stoku kuesty, za kilkoma cegielniami i ich wyrobiskami gliny, stoi wapiennik. | Dzielnica [[Zawiercie|Zawiercia]] jest położona w dolince (odchodzi z niej kilka wąwozów porośniętych trawą) i na wzniesieniu kuesty jurajskiej (roztacza się z niej panorama Zawiercia i okolic). Na stoku kuesty, za kilkoma cegielniami i ich wyrobiskami gliny, stoi wapiennik. | ||
W Blanowicach znajduje się sezonowy basen kąpielowy, który jest miejscem letniego wypoczynku mieszkańców Zawiercia. | W Blanowicach znajduje się sezonowy basen kąpielowy, który jest miejscem letniego wypoczynku mieszkańców Zawiercia. | ||
Wersja z 19:26, 15 kwi 2012
| |||
| Status | dzielnica | ||
| W granicach Zawiercia | od | ||
| Kod pocztowy | 00-000 | ||
Blanowice - dzielnica Zawiercia.
W dokumentach wymieniane były takie nazwy tej miejscowości jak Vilanowicz, Bilanovicz czy Bilawnycze[1].
Pierwsza wzmianka o wsi Bilanowice pochodzi z roku 1384 - wiadomo o niej tyle, że była własnością Krzywonosa z Czarnej Poręby. W roku 1403 sprzedał on ją wraz z Czarną Porębą rodzinie Pileckich z Pilicy. Od roku 1431 w Blanowicach czynna była kuźnica żelaza zwana Bilanowską. Na początku XIX w. w Blanowicach istniała kopalnia "Blanowice", która jest uważana za najstarszą kopalnię węgla w rejonie zawierciańskim.
Wieś była własnością Padniewskich, Zbaraskich, Warszyckich i Westów. Pod koniec XVIII w. we wsi był dwór, folwark, młyn z browarem i karczma; mieszkało tu ok. 200 ludzi[1]. W 1827 r. istniały 34 domy, a wieś liczyła 355 mieszkańców[2].
Miejscowość należała do parafii i gminy Kromołów, która do 1885 r. należała do powiatu olkuskiego w guberni kieleckiej, a następnie została włączona do powiatu będzińskiego w guberni piotrkowskiej dzieląc losy rozrastającego się wówczas Zawiercia. W roku 1965 przyłączono do Zawiercia część Blanowic, a w latach 1975-1976 pozostałą część wsi.
Dzielnica Zawiercia jest położona w dolince (odchodzi z niej kilka wąwozów porośniętych trawą) i na wzniesieniu kuesty jurajskiej (roztacza się z niej panorama Zawiercia i okolic). Na stoku kuesty, za kilkoma cegielniami i ich wyrobiskami gliny, stoi wapiennik.
W Blanowicach znajduje się sezonowy basen kąpielowy, który jest miejscem letniego wypoczynku mieszkańców Zawiercia.
