Zamek Sielecki w Sosnowcu: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 11: | Linia 11: | ||
==Przemysł== | ==Przemysł== | ||
W latach międzywojennych w zamku mieściły się biura Gwarectwa „Hr Renard”, a po [[1945]] roku administracja [[Kopalnia "Sosnowiec" (Sosnowiec)|kopalni „Sosnowiec”]]. | W latach międzywojennych w zamku mieściły się biura [[Gwarectwo „Hrabia Renard”|Gwarectwa „Hr Renard”]], a po [[1945]] roku administracja [[Kopalnia "Sosnowiec" (Sosnowiec)|kopalni „Sosnowiec”]]. | ||
==Muzeum Szkła Współczesnego== | ==Muzeum Szkła Współczesnego== | ||
Wersja z 00:07, 26 lis 2021
Zamek Sielecki - najstarszy obiekt zabytkowy w Sosnowcu wybudowany w 1620 roku przez Sebastiana Minora z Przybysławic, z rodu rycerskiego o sławnej przeszłości, dziedzica Obichowa i Sielca.
Właściciele
Na początku XVII wieku zamek przeszedł w posiadanie Modrzewskich, a następnie Tęgoborskich, Żulińskich i Stojewskich. Od 1802 roku jego właścicielkami byli Niemcy: generał pruski Schimmelpfening von der Oye, książe Ludwig Anhatt Coethen von Pless (z Pszczyny), hrabina Stolberg zu Wernigerode, hr Jan Renard, do 1832 W 1824 roku zamek zniszczył pożar - odbudowa trwała 1832 do roku.
Architektura
Obiekt zbudowany był na planie czworoboku i posiadał wewnętrzny kwadratowy dziedziniec. Dziewiętnastowieczne przebudowy zamku zmieniły jego pierwotny wygląd. Największych zmian architektonicznych dokonano w drugiej połowie XIX wieku - rozebrano skrzydło wschodnie z brama wjazdową. Obecnie zamek jest piętrową budowlą na rzucie podkowy. O jego zabytkowym charakterze świadczy według oceny dr Jacka Owczarka „ukształtowanie jego bryły, nieregularność planu oraz występowanie w skrzydłach ryzalitu”. Zamek posiada sześć wieżyczek - w jednej z nich mieściła się kaplica. W pomieszczeniu dawnej kaplicy znajduje się marmurowa tablica fundacyjna z 1620 roku. Z bogatego wyposażenia kaplicy pozostał obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem przechowywany w kościele Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny w Sosnowcu. W wielu salach zamkowych na parterze, klatkach schodowych i piwnicach zachowały się sklepienia kolebkowe i krzyżowe, a w środkowym ryzalicie skrzydła południowego fragmenty polichromii z XVII wieku.
Przemysł
W latach międzywojennych w zamku mieściły się biura Gwarectwa „Hr Renard”, a po 1945 roku administracja kopalni „Sosnowiec”.
Muzeum Szkła Współczesnego
W okresie od 1977 do 1980 roku Zjednoczone Huty Szkła Gospodarczego i Technicznego "Vitropol" przeprowadziły generalny remont zamku. Po wykonaniu prac adaptacyjnych znalazła tu siedzibę Centralna Wzorcownia Szkła przekształcona w 1981 roku na Muzeum Szkła Współczesnego. Na parterze mieściły się sale Pałacu Ślubów, a pomilczenia piwniczne wykorzystywano na salę konferencyjną, restaurację i magazyny.
Wyprowadzka muzeum
W 1995 roku zamek opustoszał ze względu na zły stan techniczny. Muzeum Szkła przestało istnieć, a jego zbiory przeniesiono do miejskiego Muzeum, gdzie siedzibę znalazł również Pałac Ślubów.
Sosnowieckie Centrum Sztuki - Zamek Sielecki
23 stycznia 2003 roku w zamku otwarto Sosnowieckie Centrum Sztuki - Zamek Sielecki
Linki zewnętrzne
Bibliografia
- Małgorzata Śmiałek: Sosnowieckie ABC, tom I. Muzeum w Sosnowcu, 2002, s. 51-52. ISBN 83-915173-5-7.
Galeria
Zamek Sielecki
Zamek Sielecki
Zamek Sielecki, dziedziniec (Foto: Dariusz JUREK)
Opis zdjęcia:
