Paul Godwin

Z WikiZagłębie
Zagłębiowskie Biogramy
Paul Godwin
Paul Godwin
Imię i nazwisko Paul Godwin
Data i miejsce urodzenia 28 marca 1902
Sosnowiec
Data i miejsce śmierci 9 grudnia 1982
Driebergen
Zawód skrzypek, kompozytor

Paul Godwin (Pinkas Goldfein) (ur. 28 marca 1902 r. w Sosnowcu, zm. 9 grudnia 1982 r. w Driebergen) – skrzypek, kompozytor żydowskiego pochodzenia.

Edukacja

Naukę gry na skrzypcach rozpoczął u znanego polskiego skrzypka i kompozytora Stanisława Barcewicza. Następnie edukację muzyczną kontynuował w Wiedniu i Budapeszcie u Jenő Hubay'a. Pod koniec 1920 r. rozpoczął naukę w Universität der Künste Berlin. Ze względów finansowych dorabiał grając w lokalnych restauracjach i małych ludowych orkiestrach, co zaszkodziło mu w na studiach i doprowadziło do wydalenia z uniwersytetu.

Praca

W 1922 r. w Berlinie założył swoją pierwszą orkiestrę. Poza tym występował na berlińskich scenach kabaretowych i towarzyszył jako muzyk znanym solistom, takim jak Curta Bois, Otto Reutter, Max Hansen lub Paul O'Montis. Występując pod artystycznym pseudonimem Paul Godwin zyskiwał popularność. Wystąpił w radiu, otrzymywał angaże w berlińskich scenach tanecznych i rewiach, a w 1925 r. podpisał kontrakt z Deutschen Grammophon Gesellschaft na wydanie płyty gramofonowej. Wydał około 1500 nagrań z milionowym nakładem płyt. Był skrzypkiem i dyrygentem popularnej niemieckiej orkiestry tanecznej Tanz-Orchester Paul Godwin. W tamtym czasie Godwin był najpopularniejszym niemieckim skrzypkiem. Od 1929 r. nagrywał także dla potrzeb przemysłu filmowego. W sumie skomponował muzykę do ponad 80 filmów wytwórni i wystąpił w 18 filmach. Wymieńmy kilka najbardziej znanych tytułów: "Melodie des Herzens" (1929), "Liebeswalzer" (1930), "Liebeskomamando" (1931) i  "Die unsichtbare Front" (1930). Opracowuje muzykę do wielu innych filmów, głównie wytwórni UFA.

Posłuchaj Paula Godwina

Prześladowanie

W 1933 r. w obawie przed prześladowaniami ze strony nazistów, opuścił Niemcy i zamieszkał w Luksemburgu, a następnie w Holandii. Gdy w 1940 r. Niemcy zajęły Holandię, Godwin został zmuszony do pracy przymusowej. Od 1941 r. swoją twórczość ograniczył do grania w żydowskich zespołach muzycznych w Amsterdamie. Deportacji do hitlerowskich obozów koncentracyjnych uniknął dzięki małżeństwu z kobietą, która posiadała "aryjskie" papiery. Po wojnie nadal komponował i grał muzykę w Holandii. W 1952 r. otrzymał holenderskie obywatelstwo. Od 1955 r. pracował dla radia, a 4 listopada 1972 r. dał swój ostatni wielki koncert, w Amsterdamie razem z Yehudi Menuhinem. Zmarł 9 grudnia 1982 w Driebergen, Holandia.

Związki z Sosnowcem

Niewiele wiemy odnośnie jego sosnowieckich śladów, choć wciąż pojawiają się nowe informacje. Wiemy, że bardzo wcześnie opuścił Sosnowiec i wyjechał do Warszawy, gdzie uczył się gry na skrzypcach. Spędził więc w Sosnowcu właściwie tylko dzieciństwo, choć do czasu wybuchu II wojny światowej mieszkała tu jego najbliższa rodzina i chyba musiał od czasu do czasu tu zaglądać by ją odwiedzać. W latach pięćdziesiątych chciał odwiedzić Sosnowiec, swoje rodzinne miasto. Ówczesne władze PRL odmówiły mu jednak udzielenia wizy. Więcej prób nie podejmował.

Nieco więcej światła na sosnowieckie ślady Godwina rzucił Adam Rosenbusch we wspomnieniu, opublikowanym w Gazecie Wyborczej w 2002 r. Pan Adam ujawnił, że ojciec Godwina był kantorem i właścicielem hotelu Central w Sosnowcu. Hotel do 1939 r. pozostawał w rękach rodziny Goldfeinów. O hotelu tym, zlokalizowanym przy 3 ul. Maja 11, wspomina również Tomasz Kostro, podając, że prowadzony był przez brata muzyka. Hotel ten figurował w książce telefonicznej z 1931 roku. Numer telefonu 415. Wspomina o nim też Hans Lang, twórca filmu dokumentalnego o Paulu Godwinie, zrealizowanego w Niemczech.

Biogram opracował: Piotr Dudała

Paul Godwin na YouTube


Źródło: „https://wikizaglebie.pl/index.php?title=Paul_Godwin&oldid=63110”