Władysław Szpilman: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
|opis grafiki = Władysław Szpilman | |opis grafiki = Władysław Szpilman | ||
|podpis = | |podpis = | ||
|data urodzenia = [[ | |data urodzenia = [[5 grudnia]] [[1911 r.]] | ||
|miejsce urodzenia = [[Sosnowiec]] | |miejsce urodzenia = [[Sosnowiec]] | ||
|imię przy narodzeniu = | |imię przy narodzeniu = | ||
|data śmierci = [[ | |data śmierci = [[6 lipca]] [[2000]] | ||
|miejsce śmierci = [[ | |miejsce śmierci = [[Warszawa]] | ||
|przyczyna śmierci = | |przyczyna śmierci = | ||
|miejsce spoczynku = | |miejsce spoczynku = | ||
|zawód = | |zawód = kompozytor i pianista, bohater filmu "Pianista" | ||
|odznaczenia = | |odznaczenia = | ||
|commons = | |commons = | ||
| Linia 20: | Linia 20: | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
Władysław Szpilman (1911-2000) | Władysław Szpilman (1911-2000) - kompozytor i pianista żydowskiego pochodzenia, bohater słynnego, nagrodzonego trzema Oskarami, filmu Romana Polańskiego o tytule "Pianista". Szpilman przyszedł na świat w dniu [[5 grudnia]] [[1911 r.]] w Sosnowcu przy ul. Targowej 18. Był najstarszym z czworga rodzeństwa. Zmarł [[6 lipca]] [[2000]] roku w Warszawie. Władysław Szpilman największą sławę zdobył jako kompozytor piosenek. W sumie stworzył ich około pięciuset, z czego sto pięćdziesiąt stało się prawdziwymi przebojami. Wiele z nich cieszy się popularnością do dziś. | ||
Władysław Szpilman wyrósł w domu o tradycjach muzycznych. Już samo nazwisko „Szpilman” oznacza po niemiecku i w jidysz grajka, muzykanta. Jego ojciec i stryj, pochodzący z Ostrowca Świętokrzyskiego, byli znakomitymi skrzypkami. Ojciec grał w orkiestrze zespołu operowego, działającego przy katowickim Teatrze Polskim. Matka uczyła gry na fortepianie. Ona też była jego pierwszą nauczycielką muzyki. Jak podają źródła Szpilman już jako czterolatek uwielbiał grę na fortepianie. Nawet po pierwszym przeczytaniu nut bezbłędnie odgrywał melodię. Szpilman spędził w Sosnowcu wraz z rodzicami i rodzeństwem dzieciństwo i młodość i jak potwierdza to jego małżonka Halina, okres ten dobrze zapisał się w jego pamięci, jako jeden z najlepszych w życiu. Choć Szpilman już w wieku 17 lat po raz pierwszy wyjechał z Sosnowca by pobierać lekcję fortepianu u Józefa Śmidowicza i Aleksandra Michałowskiego, uczniów Franciszka Liszta w Warszawie i Berlinie, to ostatecznie rodzina wyprowadziła się z Sosnowca do Warszawy dopiero w 1935 roku, kiedy Władysław Szpilman dostał pracę w Polskim Radiu. Kamienica, w której mieszkał w oficynie, jak potwierdza to Jakub Zim, zachowała się do dziś. | |||
Wojnę przeżył dzięki żydowskiemu policjantowi, który cofnął Go z transportu do obozu koncentracyjnego w Treblince oraz Polakom, którzy pomagali Mu przetrwać, a także niemieckiemu oficerowi, który opiekował się nim po Powstaniu Warszawskim. Po wojnie wrócił do Polskiego Radia, gdzie pracował jako pianista i kierownik działu muzyki rozrywkowej aż do roku 1963. Wtedy to porzucił tę pracę, by poświęcić się działalności koncertowej w zorganizowanym wspólnie z Bronisławem Gimplem i Tadeuszem Wrońskim Kwintecie Warszawskim, z którym wystąpił ponad dwa tysiące razy w salach koncertowych całego świata. Jednak Szpilman największą sławę zdobył jako kompozytor piosenek. W sumie stworzył ich około pięciuset, z czego sto pięćdziesiąt stało się prawdziwymi przebojami, a wiele z nich cieszy się popularnością do dziś. Najsłynniejsze z nich to: Nie ma szczęścia bez miłości, Straciłam serce twe, Czerwony autobus, Nie wierzę piosence, Jak młode Stare miasto, Piosenka mariensztacka, Pójdę na Stare Miasto, W małym kinie, Tych lat nie odda nikt, Zakochani są wśród nas, Jutro będzie dobry dzień i wiele innych. W latach pięćdziesiątych napisał też około 40 piosenek dla dzieci, za co został uhonorowany nagrodą Polskiego Związku Kompozytorów w roku 1955. Jego autorstwa jest sygnał muzyczny Polskiej Kroniki Filmowej. Był jednym z pomysłodawców Międzynarodowego Festiwalu Piosenki w Sopocie i organizatorem pierwszej z corocznych imprez festiwalowych. Zmarł 6 lipca 2000 roku w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na warszawskich Powązkach. | |||
W 2006 r. obchodzilśmy w Sosnowcu 95 rocznicę urodzin tego wybitnego muzyka i kompozytora. Z tej okazji 6 grudnia w Teatrze Zagłębia odbył się koncert poświęcony jego twórczości. Dom, w którym się urodził i mieszkał przeszedł kapitalny remont. W 2007 roku odsłonięta została na nim pamiątkowa tablica, poświęcona jego pamięci. Rok 2011 r., rok 100-lecia urodzin artysty, został ogłoszony w Sosnowcu "Rokiem Szpilmana". | |||
Wersja z 21:03, 4 lis 2011
| Zagłębiowskie Biogramy | |
 Władysław Szpilman | |
| Imię i nazwisko | Władysław Szpilman |
| Data i miejsce urodzenia | 5 grudnia 1911 r. Sosnowiec |
| Data i miejsce śmierci | 6 lipca 2000 Warszawa |
| Zawód | kompozytor i pianista, bohater filmu "Pianista" |
Władysław Szpilman (1911-2000) - kompozytor i pianista żydowskiego pochodzenia, bohater słynnego, nagrodzonego trzema Oskarami, filmu Romana Polańskiego o tytule "Pianista". Szpilman przyszedł na świat w dniu 5 grudnia 1911 r. w Sosnowcu przy ul. Targowej 18. Był najstarszym z czworga rodzeństwa. Zmarł 6 lipca 2000 roku w Warszawie. Władysław Szpilman największą sławę zdobył jako kompozytor piosenek. W sumie stworzył ich około pięciuset, z czego sto pięćdziesiąt stało się prawdziwymi przebojami. Wiele z nich cieszy się popularnością do dziś.
Władysław Szpilman wyrósł w domu o tradycjach muzycznych. Już samo nazwisko „Szpilman” oznacza po niemiecku i w jidysz grajka, muzykanta. Jego ojciec i stryj, pochodzący z Ostrowca Świętokrzyskiego, byli znakomitymi skrzypkami. Ojciec grał w orkiestrze zespołu operowego, działającego przy katowickim Teatrze Polskim. Matka uczyła gry na fortepianie. Ona też była jego pierwszą nauczycielką muzyki. Jak podają źródła Szpilman już jako czterolatek uwielbiał grę na fortepianie. Nawet po pierwszym przeczytaniu nut bezbłędnie odgrywał melodię. Szpilman spędził w Sosnowcu wraz z rodzicami i rodzeństwem dzieciństwo i młodość i jak potwierdza to jego małżonka Halina, okres ten dobrze zapisał się w jego pamięci, jako jeden z najlepszych w życiu. Choć Szpilman już w wieku 17 lat po raz pierwszy wyjechał z Sosnowca by pobierać lekcję fortepianu u Józefa Śmidowicza i Aleksandra Michałowskiego, uczniów Franciszka Liszta w Warszawie i Berlinie, to ostatecznie rodzina wyprowadziła się z Sosnowca do Warszawy dopiero w 1935 roku, kiedy Władysław Szpilman dostał pracę w Polskim Radiu. Kamienica, w której mieszkał w oficynie, jak potwierdza to Jakub Zim, zachowała się do dziś.
Wojnę przeżył dzięki żydowskiemu policjantowi, który cofnął Go z transportu do obozu koncentracyjnego w Treblince oraz Polakom, którzy pomagali Mu przetrwać, a także niemieckiemu oficerowi, który opiekował się nim po Powstaniu Warszawskim. Po wojnie wrócił do Polskiego Radia, gdzie pracował jako pianista i kierownik działu muzyki rozrywkowej aż do roku 1963. Wtedy to porzucił tę pracę, by poświęcić się działalności koncertowej w zorganizowanym wspólnie z Bronisławem Gimplem i Tadeuszem Wrońskim Kwintecie Warszawskim, z którym wystąpił ponad dwa tysiące razy w salach koncertowych całego świata. Jednak Szpilman największą sławę zdobył jako kompozytor piosenek. W sumie stworzył ich około pięciuset, z czego sto pięćdziesiąt stało się prawdziwymi przebojami, a wiele z nich cieszy się popularnością do dziś. Najsłynniejsze z nich to: Nie ma szczęścia bez miłości, Straciłam serce twe, Czerwony autobus, Nie wierzę piosence, Jak młode Stare miasto, Piosenka mariensztacka, Pójdę na Stare Miasto, W małym kinie, Tych lat nie odda nikt, Zakochani są wśród nas, Jutro będzie dobry dzień i wiele innych. W latach pięćdziesiątych napisał też około 40 piosenek dla dzieci, za co został uhonorowany nagrodą Polskiego Związku Kompozytorów w roku 1955. Jego autorstwa jest sygnał muzyczny Polskiej Kroniki Filmowej. Był jednym z pomysłodawców Międzynarodowego Festiwalu Piosenki w Sopocie i organizatorem pierwszej z corocznych imprez festiwalowych. Zmarł 6 lipca 2000 roku w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na warszawskich Powązkach.
W 2006 r. obchodzilśmy w Sosnowcu 95 rocznicę urodzin tego wybitnego muzyka i kompozytora. Z tej okazji 6 grudnia w Teatrze Zagłębia odbył się koncert poświęcony jego twórczości. Dom, w którym się urodził i mieszkał przeszedł kapitalny remont. W 2007 roku odsłonięta została na nim pamiątkowa tablica, poświęcona jego pamięci. Rok 2011 r., rok 100-lecia urodzin artysty, został ogłoszony w Sosnowcu "Rokiem Szpilmana".
Biogram opracował: Piotr Dudała
<videoflash>hjF0l6CMYAE</videoflash>
