Tadeusz Kosibowicz

Tadeusz Kosibowicz (1883 - 1971), lekarz, dyrektor szpitala. Urodził się w 1883 roku w Nowym Sączu. Przed wybuchem I wojny światowej rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W ukończeniu studiów przeszkodził mu wybuch I wojny światowej. W czasie jej trwania był sanitariuszem. Za bezinteresownie niesioną pomoc i poświęcenie w 1916 roku otrzymał Medal Czerwonego Krzyża wraz ze srebrnym odznaczeniem Pielęgniarz-Ochotnik. Niezwłocznie po zakończeniu wojny ukończył studia. W 1918 roku otrzymał tytuł Doktora Wszechnauk Medycznych. Rok później wraz z żoną zamieszkał w Będzinie oraz rozpoczął pracę lekarza w miejskim szpitalu. W 1920 roku pomagał umieszczać rannych uczestników II powstania m.in. w będzińskim szpitalu. Zaangażowanie i poświecenie młodego lekarza nie pozostało niezauważone. W 1921 roku został mianowany dyrektorem Szpitala Powiatowego w Będzinie. Dzięki jego staraniom szpital rozbudowano i unowocześniono laboratorium. Jako członek Towarzystwa Lekarskiego zaangażował się w uruchomienie nowego ośrodka zdrowia w Będzinie przy ulicy Krakowskiej. Mieszkańcy Będzina darzyli go olbrzymim zaufaniem. Nagminnie zwracano się do niego o pomoc nie tylko medyczną. Wraz z wybuchem II wojny światowej rozpoczęła się eksterminacja ludności żydowskiej zamieszkałej w Będzinie. Tadeusz Kosibowicz w konspiracji przed hitlerowcami leczył żydów w szpitalu i ukrywał ich. W 1940 roku został zdekonspirowany. Za udzielenie pomocy wrogom III Rzeszy trafił do obozu koncentracyjnego. Więziony przez trzy miesiące w Dachau, leczył Żydów chorych na tyfus. Do końca II wojny światowej przebywał kolejno w obozach w Sachsenhausen, Majdanku i Gross Rosen, gdzie potajemnie, z narażeniem życia, udzielał pomocy medycznej. Wkrótce po zakończeniu wojny Tadeusz Kosibowicz ponownie objął stanowisko dyrektora szpitala w Będzinie. W okresie tym środowiska kombatanckie odznaczyły go medalami „Zwycięstwo i Wolność”, „Bojownikom Śląska”, „Śląskim Krzyżem Powstańczym” oraz dwukrotnie Odznaką Grunwaldzką. Gdy nasilił się stalinowski terror, ówczesna władza za odmowę wstąpienia do PZPR, odmowę zamknięcia kaplicy szpitalnej i zdjęcia krzyży w szpitalnych salach w 1951 roku pozbawiła Tadeusza Kosibowicza funkcji dyrektora szpitala. Tadeusz Kosibowicz zmarł w Będzinie 6 lipca 1971 roku. Miał 82 lata.